Snelheidsrecord

16 juni Om negen uur vertrokken uit Herbaijum.

We hebben het tij en de bruggen mee. Om 10:00 uur water tanken in de sluis. Rob had al reeds boodschappen gedaan. Nog een halve dieseltank moet meer dan genoeg zijn. Zeilen hijsen en koers gezet naar Vlieland. Twee rifjes in het grootzeil en eentje in de fok blijken niet te veel. Windkracht 5 met harde vlagen, regenbuien en zonneschijn wisselen elkaar af. Terwijl we de echte buien gelukkig boven (Duits) land zien hangen met zwarte sluiers en felle lichtflitsen.

Aan boord zijn Rob de Schipper, Rob, Joep, Ger Wim en Maarten. Een hengstenbal dus. Dat heb ik in 5 jaar varen nog niet meegemaakt allen maar mannen op de vriendschap. Ondanks de vriendschap missen enigen onder ons wel de vriendinnen. Alhoewel alleen koffie zetten in plaats van 3 soorten thee is ook wel eens plezierig.

Rob wil een nieuw route proberen. In plaats om noordelijk van westelijk langs het gasstation naar Vlieland te varen kiest hij een nieuwe route om ten oosten van het platform te varen. Dit moet volgens Rob mogelijk zijn volgens de kaarten van dit jaar. Want er is heel wat veranderd op het wad. De ondieptes zijn dieper geworden en zo is het schuitegat “verdwenen”.

We houden de wind op gevoel in de zeilen want het vaantje en het zwaantje zitten vast. Daar zullen we later wat een doen.

We komen een heel eind onder het gasstation bij Vlieland door maar stuiten toch uiteindelijk in de branding, die al van verre zichtbaar is. We vallen af naar het Oosten om om deze zandplaat heen te varen. Dat lukt zonder te stranden. Een nieuwe route is ontdekt naar Vlieland Hoera voor de Schipper. Hierdoor zijn we wel een uurtje later bij Vlieland dan gepland waardoor we om 15:00 uur bij laag water droogvallen voor de laatste plaat voor de kust van Vlieland. Tijd om het vaantje te “repareren”. Een scheutje olie zal wonderen moeten verrichten.

De mast wordt gestreken maar helaas misgevangen. Met een bons komt deze op de roef terecht. Gelukkig ging er niets stuk of toch? Het vaantje, wat is daar mee gebeurt. Gebroken, op twee plaatsen, van zijn voetstuk gevallen en haar staart gebroken. Geen tape aan boord dus het zwaantje gaat mee naar huis.

Na een overheerlijke paste maaltijd van Rob, een recept met penicilline, gaan we ons opmaken om met de fok de laatste mijl naar Vlieland af te leggen om daar voor de nacht voor anker te gaan.

’s Avonds met de leukotea naar de wal geroeid voor een wandeling over het eiland.

De nacht slapen sommigen slecht vanwege het noodweer en gebonk van het schip. Ook nu weer ging het allerslechtste weer aan ons voorbij. Het noodweer ging over Terschelling en naar later bleek waren de schepen die daar in de haven lagen blij dat zij niet buitengaats lagen….

Zondagochtend vanwege het tij op tijd vertrokken richting Harlingen. Ditmaal via de vertrouwde route boven het gasstation doorgevaren. Na tweeeneenhalfuur varen, ja, je leest het goed, bereiken wij de kust bij Harlingen. Geen sterke verhalen van de mannen maar werkelijkheid. Stroom mee, wind mee, alles mee. Een nieuw snelheidsrecord.

Na een uitgebreidde lunch varen we terug naar Herbaijum om daar een heerlijk weekend af te sluiten.