Stuur een e-mail om te boeken of meer informatie te ontvangen.
Opstappen tijdens zeilactiviteiten
Je bent van harte welkom aan boord op de avond voor vertrek.
Tijdens de weekeindtochten vanaf 20:00 uur of de waddentochten vanaf 18:00 uur.
We verwachten je, tenzij anders vermeld of in overleg, uiterlijk om 10:00 op de ochtend van vertrek aan boord.
Zie de informatie over onze tarieven.
Logboek
Sailing in IJsselmeer and Waddenzee
24-25 May 2008
We embarked from Workum on Saturday morning with destination to Vlieland! Rob informed us that the weather would get bad if we went to the sea but we were brave! The weather on Saturday was amazing! We got stuck on Waddenzee because of low tide but it was a great experience to walk around when the sea level was too low! On Sunday the weather became really bad (6-7 beaufort!) but we had a great skipper and a good team! Thanks a lot Rob!
Sailing in IJsselmeer!
Too much traffic!
Law tide effect!
Enjoying the wind!
In Workum after spending a terrific weekend!
Bijtanken op de vriendschap
Workum – Nederland 12 en 13 april 2008
Zaterdag ochtend half 8 vertrekken Emile en ik van huis met achterin de auto de half-winder, het nieuwe luik door Bernard beschilderd en alle boodschappen voor een gezellig weekend op de vriendschap. Voor mij is het al weer bijna twee jaar geleden dat ik op de vriendschap zeilde en Emile gaat voor het eerst mee. Ik heb dit weekend ruim van te voren gepland mar nu zie ik er toch tegenop. In de 5e maand van mijn burn-out, realiseer ik me nu dat ik voor het eerst weer zo ver van huis ben en dan ook nog langer dan een paar uur. Bovendien was het een zware week en voel ik me minder fit dan in voorgaande weken. Mijn energie niveau is nog op een zeer laag pitje en ik kan niet echt iets doen aan boord. Maar het zijn natuurlijk zorgen om niets, want de boot heet niet voor niets de vriendschap! Bernard is schipper dit weekend en ik heb het met hem besproken. Hij heeft gezegd dat het mijn opdracht wordt om niets te doen, te genieten van het bootleven en me te laten verwennen. Even na 9 uur komen we aan in Workum en worden we met open armen ontvangen door de rest van de groep, Bernard, Jet, Janneke ken ik al en we maken kennis met Mirjam, Merijn en Wouter. De koffie staat al klaar en we bomen de boot nog even langs de winkel voor wat touw, putsen e.d., tanken water en dan vertrekken we echt.
De boot moet richting Blokzijl worden gebracht omdat van daaruit volgende week de Mattenschippersrace wordt gevaren. We besluiten om door Friesland te zeilen en niet buitenom over het IJsselmeer te gaan. De wind is harder dan de voorspeldewindkracht 4, eerder 5 en soms 6, dus eerst maken de anderen een rif in de zeilen en dan zeilen we het Slotermeer op. Het Slotermeer is erg ondiep, de zwaarden kunnen niet diep en moeten steeds opgehaald worden om vervolgens weer gevierd te worden als het maar even kan, want we kruizen het meer over en we verlijeren erg. Er hangen buien maar het gaat maar niet regenen en af en toe komt ook de zon tevoorschijn. We zijn allemaal blij dat het weer zich zo goed houdt. Emile heeft zijn vuurdoop aan het roer en de anderen staan klaar bij de fok en de zwaarden.
Na de activiteiten buiten te hebben aanschouwd ga ik eerst maar eens in het vooronder liggen. Het is koud dus ik hou mijn zeilbroek aan als ik onder de slaapzak kruip en ik slaap met mijn benen in kleermakerzithouding zodat ik niet uit mijn bed rol. We gaan flink schuin en ik geniet van de bewegingen van het schip en het geluid van het water langs de romp. De vriendschap is een snel schip en het lijkt of we vliegen. Ik vind het altijd weer een bijzondere ervaring om te voelen hoe we met hulp van de natuurkrachten ons verplaatsen. Een respectvolle samenwerking tussen mens en natuur.
Als ik overeind kom voor de lunch van gebakken eieren met spek, is het interieur van de boot een chaotisch schouwspel want alle tassen, slaapzakken en andere spullen zijn door de boot geslingerd, maar alles wordt weer opgeruimd en ik vind zelfs mijn bril weer terug. Na de lunch zeilen we verder over de Friese meren en kanalen en ik zit buiten in de zon en geniet. De andere werken hard en ik vind het jammer dat ik niet mee kan doen, maar voor alle activiteiten is flink kracht nodig en dat heb ik nu niet. Maar gelukkig zijn er burn-out ervaringsdeskundigen aan boord en er wordt mij verzekerd dat ik het allemaal weer goed komt als ik maar geduld heb. Ik ga dus hoopvol door met rusten en schrijf in mijn dagboek en teken de mast met zeilen vanuit een liggende positie aan dek.
Als we om 5 uur willen aanleggen in de buurt van Driesluis hoor ik buiten een harde plons en Bernard roept NEE! Bij het bomen is het in het water gevallen en Jet moedigt hem aan er snel uit te klimmen via het zwaard voordat hij tussen de wal en het schip bekneld raakt. Maar een half uur later heeft Bernard droge kleren aan en zit hij met ons in de zon te borrelen en hangen zijn natte kleren hoog in de mast te wapperen. Het waait nog flink en ze zijn dan ook voor het donker wordt zo goed als droog (zie foto). We besluiten de dag met een gezond en lekker diner en een ontspannen avond bij de kleine houtkachel met praten en lezen.
De volgende morgen krijg ik ontbijt op bed en ik sta pas om tien uur op als we al weer varen. Vandaag varen we voornamelijk door kanalen en brede sloten. Met de wind van voren en van opzij kan er niet worden gezeild dus wordt het bomen en op de motor varen. Maar ook dat is een goed leerschool voor ons cursisten want door een ondiepe smalle sloot in de Weerribbe sturen met zijwind is verre van makkelijk! Ik sta zelf ook nog even aan het roer en manoeuvreer de boot door een smalle bocht. Gelukkig, ik weet nog hoe het moet! Het voelt goed om de boot onder mijn hand aan het roer te voelen en hem (of is het haar) te laten doen wat ik wil. En ondertussen komen de bossen touw op het dek en worden er reparaties uitgevoerd. We leren splitsen, takelen en de valreepsknoop. Bernard is altijd in voor speciale opdrachten zoals: we mogen pas weer praten als we 5 verschillende vogels hebben gehoord. De kiekendief maakt helaas geen lawaai, maar wel de leeuwerik, de kieviet, de wulp, de huismus en de ooievaar (deze kleppert er op los). Uiteindelijk als je er op gaat letten zie en hoor je nog veel meer vogels!
Voor de lunch laten we de boot in de kant drijven en we eten brood met tomatensoep. Daarna moeten we nog maar een klein stukje naar het gehucht Nederland in de buurt van Blokzijl. Het werk is nog niet gedaan want vlak voor Nederland is een brug waarvoor we de mast moeten strijken. Ik lig weer in mijn kooi, hoor de voetstappen op het dek en langzaam gaat het enorme contragewicht van de mastvoet naast mijn bed omhoog terwijl de mast buiten langzaam zakt. Door het open luik zie ik de spierballen opbollen bij dit staaltje van kracht en vooral evenwicht. Na het aanleggen in Nederland krijg ik vrijstelling maar gaan de anderen aan de slag met het inpakken van de bagage, en het opruimen en schoonmaken van de boot terwijl Jet en Emile door coschipper Rob met de auto naar Workum worden gebracht om de auto’s op te halen. Voordat we echt vertrekken praten we na drinken en eten we nog wat restjes. Er hangen regenbuien om ons heen en we doen de luiken dicht en weer open maar nog steeds blijft het bij ons droog en schijnt de zon!
Voor ik in de auto stap haal ik nog even diep adem en snuif de lekkere bootlucht in me op als herinnering voor thuis!
Door: Caecilia van Stigt
Naschrift van Schipper Bernard:
Nog vermeldenswaard is dat we hadden allemaal goed geluimde brugwachters hadden deze reis. Die van Ossenzijl constateerde dat we mooi op tijd waren voor de mattenschippersrace… Die van Echtenerbrug wilde 2 Euri bruggeld hoewel er 1.40 Euro in de almanak stond, maar die was gedrukt op zulk glad papier dat je je kont er niet eens mee kon afvegen… En de brugwachter van Workum vond dat we al bomend een gang als een kogel hadden… Geen wonder dat er dan wel eens iemand overboord gaat, kniesoor die daar op let… 
1e weekend varen
5 en 6 april, Workum
Aan ons de eer om voor het eerst de zeilen te hijsen in dit nieuwe vaarseizoen. Wij zijn Vivienne, Joost, Mirjam, Rob ten Berg en ik. Het is mijn tweede weekend als schipper, best spannend maar het gevoel; "ik ben niet alleen" overheerst. Ik maak me geen zorgen, zelfs met de weersvoorspelling van buien, veel wind, sneeuw en hagel, heb ik alle vertrouwen in ons schip en de bemanning.
Als wij vrijdagavond aan boord komen heeft Mirjam de boodschappen al gedaan, super! Op tijd gaan we te kooi. Zaterdagochtend scheren we nog de laatste vallen en schoten in, (Joost ziet overal losse eindjes waar hij later een benaaide takeling in wil leggen) en als Rob aan boord is gekomen en een wegwerp camera heeft gekocht om wat momenten van dit eerste weekend-onder-zeil vast te leggen, koersen we naar de brug richting Friese meren. In Workum is de lucht blauw met witte wolken, de wind is noord west, 3 B. Nadat de water- en dieseltank gevuld zijn en wij de spoorbrug voorbij, hijsen we de zeilen!! De lucht nog steeds blauw met wolken in alle tinten wit en grijs, prachtig! Twee dagen varen en kruisen wij van Oost naar West en West naar Oost op de Fluesen en hier en daar mooie vaartjes en slootjes door. Er zijn nog maar weinig bootjes dus voor ons alle ruimte en we genieten van het schip, de zon, de wind, de vogels (Vivienne is aan boord, dus zien we kiekendieven, rietzangers en nog meer) en het zeilen. In de nacht zijn er heel wat buien langs getrokken, van regen, hagel tot sneeuw maar overdag hadden wij prachtig weer met heel veel zon en goede wind.
De kop is er af, we varen weer en ik kan het iedereen aan bevelen!!
Ik wens ieder een heel fijn vaarseizoen, behouden vaart en veel gezelligheid!!
Door: Coby Jeninga
Optuigen 2008
Het laatste weekend van Maart, met echte maartse buien maar ook zon ertussendoor, tuigden Marjon, Joost en ik het scheepje weer op. Rob was ziek, maar kon nog wel de luiken en ander spul brengen.
Terwijl Marjon en Joost aan het stoeien waren met splitsen en takelingen, heb ik nog de hele vloer eruit gehaald en overal de restjes van de werf weggezogen. Na vier stofzuigerzakken vol klinknagelkoppen en slijpsel was ik klaar en kon de vloer er weer in.
Handig, zo'n vrije steiger
Het zit bijna goed, jongens! Het zit nog maar een klein beetje gedraaid! Nog even doorzetten!
Halverwege de zondag waren we klaar en hadden we eventueel nog een stukje kunnen zeilen, maar de wind was zo hard en de buien zo frekwent dat we besloten het maar rustig aan te doen en nog wat opruim- en schoonmaak werkjes af te ronden.
Mooi, alles klaar voor het eerste vaarweekend, begin april!
Op de werf, en weer in Workum...
We hebben ruim twee maanden op de werf bij Nieko in Franeker gelegen.. Dat was luxe: eindeloos kunnen schuren en schilderen... In vele samenstellingen is er elk weekend en ook in de Kerstvakantie door heel veel mensen geklust... Zie foto's beneden...
Simon zet het zwaardbeslag er weer op nadat we het SB zwaard 'in vorm' hebben gezaagd...
Job bewaakt de loods
Joost maakt de nieuwe dekluiken, Jette haalt de giek kaal
Vivienne schildert het vooronder, ... en de kooi gelijk ook?!
Marjon doet de dirk
Zo komt Rob mooi overal bij...
Rob ten Berg perkoleumt de giek
Ber houdt het overzicht...
Opwarmen in de 'Bedrijfskantine'
's Avonds eerst gezellig koken in ons pensionnetje... Rob heeft schijnbaar alles onder controle...
Daarna ouderwets sjoelen
En dan nu het werk van Nieko, de eigenlijke reden om zo lang op de werf te liggen: de hele hoekrand van de den wordt vervangen. Prachtig strak! en geen kans meer op roestvorming...
Moet natuurlijk nog wel allemaal geschilderd worden maar het ziet er prachtig uit...
De bolders achter zaten enkel nog met plamuur vast, dat is nu ook heel wat steviger en kan weer 50 jaar mee...
Reactie van Rob Meerwijk op 10 maart 2008 om 13:30 uur
Leuk dat we toch weer wat mooie foto’s van het klussen hebben. Er is veel gebeurd dit jaar. We willen alle mensen die zijn komen helpen weer hartelijk bedanken!!!
Skutsje terug in Workum!
Afgelopen donderdag hebben Jette en ik, net voor de storm die vrijdag losbarstte, het scheepje van Franeker naar Workum gemotord. We gingen buitenom want we hadden van te voren geen waterkaart van Friesland bij de hand en konden dus niet op tijd alle bruggen bespreken. Het vertrek was moeizaam want deksel van de wierpot was ergens voor de kerst bij het winterklaar maken verwijderd, en alles is zovaak van hot naar her verplaatst dat we die met geen mogelijkheid terug konden vinden. Na ruim een uur zoeken hebben we de moed opgegeven en hebben we de wierpot ge-by-passed. Er stond weinig wind en we waren zo goed gekleed dat we de dozen kachelhout die ik meegenomen had niet aangesproken hebben. Half uur sturen, half uur opruimen, poetsen, zagen; zo bleven we voldoende warm.
Voorbij Kornwerd bleek dat we ook geen IJsselmeerkaart meer aan boord hadden, en aangezien het best heiig was en ze alle boeitjes bij de ondiepten voor de Friesche kust weggehaald hadden, kwamen we daar nog even bijna vast te zitten! Was een mooie lagerwal geweest met die storm van vrijdag! Maar afgezien hiervan verliep de tocht probleemloos… We hadden het zelfs zo warm dat we in de havenkom nog een borreltje in de kuip namen voor we naar ons B&B togen voor een warme douche. Op vrijdag nog een paar uur gepoetst en het scheepje geschut en naar haar vaste nieuwe ligplaats gebracht. Nog een paar weekjes en dan kan ze weer los!
Wedstrijd Goïngarijp
In het weekend van 8 en 9 september 2007 is er op initiatief van Rutger van Slobbe, de trotse eigenaar van de Nooitgedacht een skûtsje-wedstrijd voor scheepjes tot 15 meter georganiseerd door de WSV Goingarijp (waarvoor dank!).
Wij zijn 14.98m en mochten dus mee doen. Aangezien 'lengte loopt' en wij dus ongeveer de langste zouden zijn, dachten we wel een kans te hebben. Het was een fantastisch evenement met een heel leuke en ontspannen sfeer.
Voor ons was het al weer heel wat jaren geleden (IFKS 1987) dat we met een skûtsje een Olympische driehoeksbaan op binnenwater hadden gevaren. Het is ons goed bevallen maar het was ook een bevestiging om het schip toch niet meer op wedstrijdzeilen in te richten.
De Doeke van Martena (dielnimmer IFKS) is natuurlijk wel helemaal op wedstrijden ingericht en bovendien ook maar een paar centimeter korter dan 15 meter. En die kunnen we dan eigenlijk helemaal niet bijhouden. Bart Siegers was gelukkig zo sportief om met zijn kleine fok en een rif in het grootzeil te varen, zodat we hem dan toch bijna konden bijhouden.
De eerste dag waren er twee races met een verrassende uitslag. De Nooitgedacht, de trots van Rutger, bleek sneller dan de 'Doeke'. Heel leuk voor Rutger. En ook sneller dan wij dus. Wij begonnen toch wat te twijfelen aan ons zeil. Moeten we misschien niet ook...
's Avonds was er een geweldig feest in de Klokkenstoel. De bemanning van de Doeke beschikt over een gitaarband. Ze begonnen met een kleine pauze, maar daarna waren ze niet te stuiten, ballads, Hans Teeuwen-klassiekers, meezingers, het Fryske volkslied!
In één woord geweldig. Na afloop van de eerste dag heeft Rutger ook besloten om met een enkel rif te gaan varen om ons ook een kans te geven. Heel lief natuurlijk, maar wij vonden dat echt niet nodig. Afijn, hij was niet te overtuigen van het tegendeel, dus wij hadden zondag ook een kans. Dat bleek ook. We hebben mede dankzij de fantastische start van Peter, de telfout van Bart (hij was een minuut te laat bij de start) en het rif van Rutger gewonnen. Voor de uitslag maakte dat niet meer uit:
- Nooitgedacht - Rutger van Slobbe, 5 punten
- Doeke van Martena - Bart Siegers, 6 punten
- Vriendschap - Peter van der Schaaf, 7 punten
Helaas ben ik momenteel even twee van de namen van de andere 3 skûtsjes die ook onderling strijd hebben geleverd vergeten. 1 van de drie was in ieder geval "Gjin sinne sûnder moanne" of was het nou "Gjin moanne sûnder sinne", mooie naam!
Onze bemanning:
Ester Vrij
Simon van Hemert
Marjon Olijdam
Bernard van Hemert
Jette Jansen
Peter van der Schaaf
Rob Meerwijk
En de 2e dag aangevuld met:
Wouter van der Schaaf
Maud van der Schaaf
Jochem van der Schaaf
en de honden!
Els Dikhof heeft de foto's gemaakt
Foto's bij wadweek 18-24 aug
Wadweek 4-10 augustus 2007
Van Harlingen
naar Delfzijl
Aan boord: Gé, Rianne, Ester, Joost, Rob, Mirjam, Vivienne, Antonin
Zaterdagochtend
Vrijdagavond aan boord gekomen in Herbayum. Bij het wakker worden merk ik dat het waterpeil ´s nachts circa 0,4 m is gezakt door het spuien in Harlingen. Tijdens het ontbijt, bij een toevallige blik naar buiten, blijkt het water gewoon verder te zijn gezakt. We nemen meteen actie maar liggen al nagenoeg vast in de modder en komen alleen met de nodige moeite los. Een rustig ontbijt schiet er bij in.
Zaterdagmiddag
De boodschappen komen aan boord in Harlingen samen met de resterende bemanningsleden die daar zouden opstappen. Het grootzeil staat al voordat we de haven uit zijn. De wind is NW en het HW bij Harlingen is om 14:30u. We varen door het Kimstergat en over het aansluitende wantij. In de Oostmeep wenden we spoedig de steven naar stuurboord om in een rechte lijn op de Koffiebonenplaat af te varen. Vlak voor aankomst oefenen we verschillende malen de M/VOB-manoeuvre. Het kost ons steeds 5 tot 10 minuten om de reddingsboei weer op te pikken. Dit stelt sommige bemanningsleden gerust. Op de koffiebonenplaat liggen we nagenoeg alleen. De meeste schepen zijn vanwege de gunstige wind direct doorgevaren naar Ameland.
Zondag
Weinig wind 's ochtends. We komen pas kort na de middag los. Tijd genoeg dus om eerst kokkels te verzamelen. Eenmaal los omzeilen we het wantij via het zeegat om tijd te winnen. In het Borndiep moeten we eerst nog kruisen, maar verderop gaat het alleen nog hoog aan de wind. Voorbij de haven van Ameland schieten we de Zuiderspruit in en vanaf daar in een rechte lijn naar de oostpunt van het eiland. Bij de oostpunt ligt op deze route een vervelende hoge plaat die we weten te omzeilen dankzij de handheld GPS van Rob. Gezwommen, gewandeld en 's avonds gegeten in de duinen bij aangenaam zomerweer. Bij terugkomst op het schip wordt ons een doos mini-tomaatjes aangeboden door de eigenaar van de verderop drooggevallen Lemsteraak Nettie (een voormalig mijnenjager van de Koninklijke Marine). De tomaten blijken echter afkomstig van zijn voormalig bedrijf waarvoor hij nu min of meer als ambassadeur optreedt. Als dank doneren we hen een deel van onze kokkels.
Maandag
Matige wind uit Z. We willen naar Schiermonnikoog om water in te nemen en boodschappen te doen. Vanaf de oostpunt van Ameland is het dan logisch om via het Smeriggat te varen tussen de Engelsman-plaat en het Rif. Het Smeriggat slibt echter steeds verder dicht. Dit jaar zijn ook de staken niet meer opgenomen op de zeekaart. In principe is men dan veroordeeld tot de route over het Wierumer Wad. Dit betekent een omweg. Bovendien ligt het eerste gedeelte ook nog in de wind deze keer. Omdat de wind al enige dagen matig is, besluiten we om ook hier buitenom te varen via het zeegat en boven het Rif langs. Door het nauwe gat naar buiten vlak voor het Rif staat een flinke stroom naar binnen. Eenmaal buiten houden we een waterdiepte van 2,5 tot 3,5 meter bij het volgen van de noordelijke oever van het Rif. Spoedig varen we weer het Friesche Zeegat in. We steken af via het Gat van Schiermonnikoog naar de haven waar we rond HW aankomen. We leggen alleen even aan om water in te nemen en ankeren vervolgens aan de oostkant van de haven. Bij het droogvallen blijkt dat een nabijgelegen schip ongeveer zijn gehele ankertros heeft uitgegooid (zonder ankerbol). We liggen er net niet op.
Dinsdag
's Ochtends uitgebreid de tijd gehad om het eiland te bezoeken. In de loop van de middag is het pas HW. En als het dan bijna zover is, wil iedereen tegelijk weg omdat er weinig water staat. Het is namelijk doodtij. Meerdere grote schepen lopen vast in of naast de vaargeul. Samen met de aankomende schepen is het een hectische bedoening. We laveren er maar een beetje tussendoor op de motor. We willen vandaag naar Noordpolderzijl. In de Geul van Brakzand steken we alvast naar het oosten voorzover de waterdiepte dit toelaat. De Groningerbalg is tegenwoordig gemarkeerd met 3 gele tonnen. Het is dan nog gokken waar je precies moet varen maar het scheelt veel tijd ten opzichte van de officiële betonde route. We hebben haast want anders komen we Noordpolderzijl niet meer binnen. Omdat het doodtij is en het alweer laagwater wordt, gaan we deze keer maar niet over de plaat bij het Pieterburen Wad. Een kleine schouw die we zojuist hard voorbij zijn gelopen, doet dat wel. Slingerend via de officiële betonde route komen we net voor hem uit waar hij weer aanpikt op de Zuid Oost Lauwers. Bij Noordpolderzijl kost het voor de wind maar met stroom tegen drie kwartier om alle prikken langs de geul af te varen. Alhoewel ik dacht dat ons bijbootje kort genoeg op het schip vastgebonden was, komt bij het achteruit slaan in de haven toch de tros in de schroef. Dit leidt tot enige paniek aan boord van een klein plastic jacht op de kop van de haven. De schipper van het jacht biedt geen hulp maar komt wel met nutteloze opmerkingen als: “Ik kan hier geen verantwoordelijkheid voor nemen.” en “Ik heb liever dat jullie ergens anders gaan liggen.” We proberen met de bomen zo goed als mogelijk om het schip überhaupt ergens aan de wal te leggen. De schipper van de tweemastklipper in de hoek van de haven is inmiddels ook gealarmeerd. Hij biedt aan om ons schip naast dat van hem te leggen. De dikke tros in de schroef is betrekkelijk eenvoudig te verwijderen nadat we hem hadden doorgesneden. Het voorste gedeelte van de tros was behoorlijk verweerd door continu opspattend buiswater. Dus dat kwam goed uit. Later in de week maakt Ester een keurige oogsplits voor het nieuwe uiteinde.
Woensdag
Druilerige weer en een stevige wind uit N. Het wachten is op HW dat steeds later op de dag komt. 's Ochtends koffie gedronken in het bekende café Zielhoes achter de dijk. Omdat de weersverwachtingen voor de komende dagen geen verbetering laat zien, laten we ons plan varen om via Borkum of Greetsiel naar Delfzijl te gaan. In plaats daarvan besluiten we om terug te varen naar Lauwersoog en binnendoor te gaan. Om 4 uur in de middag kunnen we pas weer naar buiten. De sluis in Lauwersoog stopt om 7 uur in de avond. Dat wordt krap. De combinatie van wind op de kop, stroom tegen en weinig water leidt ertoe dat we letterlijk de haven uit kruipen op de motor. Het kost al een vol uur om weer op de Zuid Oost Lauwers te komen. Om nog enige kans te maken om op tijd in Lauwersoog te zijn, steken we nu wel recht over de plaat van het Pieterburen Wad. Het mag niet baten. Om 19:30u lopen we pas de vissershaven van Lauwersoog binnen en meren af bij een aantal andere laatkomers. We mogen bij het kleinere schip van de buren aan de binnenzijde liggen als we beloven om niet eerder te vertrekken dan 08:00u.
Donderdag
Kunnen we eindelijk eens vroeg weg, dan maken we daar natuurlijk graag gebruik van. We varen stipt af om 08:00u en kunnen vrijwel direct de sluis in. Daarbij worden we wel uitgekijfd door de schippersvrouw van een trimaran die al een poosje rondjes vaart voor de sluis en blijkbaar vindt dat wij voordringen. Onze vriendelijke buren (HA7) zitten in dezelfde schutting en verliezen kort na de sluis hun gehele kaartenset. We lenen ze onze oude kaart van het Lauwersmeer. Na Zoutkamp liggen we een uur vast in het Reitdiep bij het gemaal De Waterwolf door een defecte ophaalbrug. Op het Reitdiep proberen we uiteraard zoveel mogelijk te zeilen, ook bij het passeren van bruggen. Bij de brug van Garnwerd lukt dit wel heel mooi. We varen voor de wind op de brug af. Door tijdig het grootzeil en later ook de fok weg te doen, zijn we er op het juiste moment om aan te sluiten bij de colonne van schepen die zojuist zijn begonnen door de brug te varen. Voor de zekerheid schreeuwen we naar de laatste boot dat we zonder motor varen. Spontaan wordt er ruimte voor ons gemaakt met een compliment en een bewonderende blik. Verderop moeten we een sliplanding maken aan de wachtsteiger bij de volgende brug omdat de brugwachter-op-afstand niet met ons mee wil spelen. We naderen het einde van het Reitdiep. Waar de andere schepen zonder strijkbare mast het Van Starkenborg-kanaal over moeten steken om de 3 uur durende route door de stad Groningen af te leggen, slaan wij af naar bakboord en bevinden ons ruim een uur later al op het Eemskanaal. We passeren de Jan B. Bronssluis aan het begin van het Damsterdiep en leggen niet veel later aan tegenover het dorpshuis van Garmerwolde voor de nacht. Opvallend verschil met een grote stad als Utrecht is dat iedereen die langsloopt ons even aanspreekt. Groningers blijken een stuk minder stug dan de volksmond altijd beweert.
Vrijdag
Vandaag rest ons voornamelijk nog het afvaren van het Damsterdiep om in Delfzijl te komen. Dat betekent een groot aantal vaste en zelf te bedienen beweegbare bruggen in allerlei soorten en maten. Het is weer eens wat anders als droogvallen en vooral tijdrovend. Bij elke brug moet of de mast worden gestreken of we moeten aanleggen om onze eigen brugwachter aan de wal te zetten, de brug zelf openen, er doorheen varen, de brug weer zelf sluiten en tenslotte weer aanleggen om onze eigen brugwachter op te pikken. Ondanks dat er door de vele begroeiing langs de wal weinig valt te zeilen, hoeven we ons daarom niet te vervelen. Bij de allerlaatste brug in Appingedam varen we helaas nog de laatste overgebleven kunststof stootwil lek tegen de remmingwerken. Als we de zeesluis in het Eemskanaal bij Delfzijl uitkomen merken we dat er buiten nog steeds een harde wind staat. We leggen aan bij de steiger van Rijkswaterstaat, maken schoon schip en dragen alles over aan Bernard. Doel bereikt en de week zit er weer op.
Het eten tijdens de week was uitstekend. De beste rijsttafel ooit gegeten aan boord. En dat ondanks dat de maaltijden regelmatig werden opgeluisterd met gedetailleerde verhalen uit de medische sector en het leven van proefdieren in de onderzoekswereld van enge ziektes. Als schipper heb ik een ontspannen week gehad dankzij een bemanning die weinig uitleg en instructie nodig had om overal veilig te komen en te gaan.
Wadweek 18 - 24 aug 2007
Week wadvaren van 18 t/m 25 augustus met: Peter, Simon, Maud, Bart, Ellen, Maaike, Jasper, Joep en Niels
Ik had wel vaker gevaren op de lemeraak van mijn opa en oma en in kleinere bootjes. Maar nog nooit op 't wad en ook zeker niet een hele week gevaren. in 't begin viel 't me wel tegen dat je de hele tijd moest bukken als je binnen was want dat was in de lemeraak nooit maar na een tijdje went dat wel. Ook heb ik veel geleerd van zeilen en niet alleen van de schipper maar van alle meevarende. Ik vond 't droogvallen erg leuk en zeker als je je bedenkt dat je eigenlijk over de bodem van de zee loopt. Verder heb ik een stuk natuur gezien wat ik niet kende. Het was een heel gezellige groep waarmee we 's avonds vaak een spel speelden zoals blufpokeren.
Ik heb zeker genoten en wie weet tot een volgende keer!
Groeten Niels
wadweek van 10-17 aug 07
Deze keer een foto impressie van de wadweek met Bernard, Jette, Henk, Marjon, Simon, Robin, Job en Gert-Wim.
Reactie van Marjolijn Olijdam op 27 augustus 2007 om 13:54 uur
Gert-Wim, leuke foto’s! Doe je aan (na)bestelservice? Groet, Marjon
Die prachtige wadden
Twee jaar geleden vroeg mijn dochter Jikke of ik niet eens zin had om mee te gaan op een skûtsje. Nou dat leek me wel wat en heb toen een heerlijk zeilweekend gehad (eind oktober 2005) op het Markermeer met de Vriendschap. Maar toen had ik wel meteen de behoefte om die mooie boot (sorry schip) eens op de Waddenzee mee te maken. Deels omdat zo’n skûtsje daarvoor gemaakt is en deels omdat de waddenzee gewoon een heel mooi en uniek natuurgebied is.
Vrijdagavond (29 juni 2007) waren de meeste mensen (Rob, Coby, Jikke, Robbert, Joost en ik) al aanwezig in Herbaijem. Zaterdag kwam Esther de ploeg nog versterken. Gezien de verwachtte wind op zaterdag en zondag hebben we gekozen voor een tocht naar de koffiebonenplaat op Terschelling. Dat is de meest oostelijke punt waar je normaal gesproken niet zo makkelijk kunt komen.
Rob de schipper had al inkopen gedaan op vrijdagavond voor de rest van het weekend en toonde zich een goed inkoper en een goede kok. We hebben o.a. heerlijk genoten van zijn gebakken eieren met spek van slager Blom!
De heenweg op zaterdag was met een goede westenwind en twee reefjes in het grootzeil heel snel. Zonder overstag te gaan vanaf Harlingen waren we rond de middag al voor anker vlak bij de kust van Terschelling.
Van tevoren hoopte ik dat we zouden droogvallen op het wad, dat leek me zo’n mooie belevenis! Wat ik me niet gerealiseerd had hoeveel gereken daarvoor nodig is. Als je ’s morgens een bepaalde tijd wilt vertrekken moet je dan bij opkomend water op dat moment voldoende water hebben onder de boot. Dan moet je terug rekenen waar je die avond ervoor het anker moet laten vallen. En dan maar hopen dat je de tabellen goed gelezen hebt en voldoende rekening gehouden hebt met stroming, springtij en wat niet meer. Spannend allemaal!
Zaterdag hebben een heerlijke wandeling over het wad naar Terschelling gemaakt en via het Noordzeestrand weer terug naar het wad waar de Vriendschap inmiddels volledig drooggevallen was.
Tijdens de wandeling op het wad voelde Jikke kokkels onder haar voeten. Na de wandeling hebben we een paar emmers gevuld zodat we zondag na terugkeer in Herbaijem nog een heerlijk hapje hadden!
Na nog een avondtochtje zijn we opnieuw voor anker gegaan met de bedoeling de volgend ochtend op tijd weg te kunnen zijn. Je gaat dan slapen op een deinend schip en de volgende ochtend nog in mijn bed duurde het een tijdje voor het tot me doordrong dat ik helemaal geen geklots hoorde en dat we volledig stillagen, prachtig! Gelukkig kwam het water weer op volgens de planning en konden we op tijd vertrekken
De terugtocht op zondag was lastiger omdat we veel overstag moesten en bij hoogwater over een zandplaat heen moesten zijn.
Maar ook dat verliep volgens planning zodat we op tijd weer in Herbaijem terug waren om te genieten van de kokkels en van de mooie herinneringen 
Voor mij een onvergetelijk weekend, door de goede sfeer in de groep, het prachtige skûtsje, de goede wind en die prachtige wadden!
23/24 juni
23 juni vertrekken we vanuit Herbaijum. De lucht ziet er dreigend uit. De voorspellingen zijn windkracht één tot drie. Later 4. En buien. En die hebben we gezien. 
Aan boord waren Rob en Ivo. Eefke en Rens hadden ook aan boord moeten zijn, maar Rens moest de burgermeester ontvangen op school, en Eefke had nog een repetitie op school voor haar eindvoorstelling. Zij zouden later alsnog aan boord stappen. Dat beperkte ons wel enigszins in de mogelijkheden.. Afspraak was 5 uur in Kornwerderzand.
11 uur voeren we uit de haven van Harlingen. Een uur na hoog water. En inderdaad, heel weinig wind, en veel buien! Nou ja, eigenlijk geen wind en een wolkbreuk. Maar goed, na een tijdje gedobberd te hebben en toen we echt bijna verzopen waren, klaarde het op. De wind nam wat toe, en opdrogend in het zonnetje zijn we een eind verder gezeild en hebben het schip een eind buiten Kornwerderzand gelegd. Daar hebben we liggen slapen op dek. Best lekker. Rond een uur of 3 zijn we verder gezeild, de haven van Kornwerderzand in. Daar kwamen we aan om 4 uur. Weer een uurtje gewacht, Eefke en Rens aan boord genomen, die vervolgens naar binnen zijn gegaan (Het was frisjes) en pas weer boven kwamen toen we vast zouden gaan lopen, dat wilden ze wel zien. We zijn vastgelopen in de buurt van het gasstation. We wilden zo snel mogelijk vast lopen, het was al afgaand tij, en we wilden zo lang mogelijk droog liggen, maar we wilden ook achter een bank liggen. Dit is niet helemaal gelukt. We lagen wel redelijk hoog, maar niet achter een bank. Hadden we toch iets te vroeg besloten om te stoppen.. Afijn, na lekker gegeten te hebben zijn we vroeg ons bed ingedoken. Rob heeft nog behoorlijk wakker gelegen van het gebonk. Ik had zelf wat examenfeestjes achter de rug en was moe genoeg om er doorheen te slapen. Eefke en Rens hadden ook niet echt last gehad van het gebonk.
Zondag lekker uitgeslapen, Eefke en Rens zijn het wad gaan verkennen op zoek naar droge stukken grond. De wind was nog iets toegenomen. Op de fok zijn we voor de wind teruggevaren naar Harlingen. Rustig terug naar Herbaijum gezeild; opgeruimd en weer naar huis. Ondanks dat we niet erg ver zijn gekomen toch een lekker weekend gehad! Ik moest toch maar vaker gaan zeilen!
Moet ik er natuurlijk wel bij zeggen dat Eefke en Rens fantastisch geholpen hebben met zeilen hijsen, aanleggen en zo.
Snelheidsrecord
16 juni Om negen uur vertrokken uit Herbaijum.
We hebben het tij en de bruggen mee. Om 10:00 uur water tanken in de sluis. Rob had al reeds boodschappen gedaan. Nog een halve dieseltank moet meer dan genoeg zijn. Zeilen hijsen en koers gezet naar Vlieland. Twee rifjes in het grootzeil en eentje in de fok blijken niet te veel. Windkracht 5 met harde vlagen, regenbuien en zonneschijn wisselen elkaar af. Terwijl we de echte buien gelukkig boven (Duits) land zien hangen met zwarte sluiers en felle lichtflitsen.
Aan boord zijn Rob de Schipper, Rob, Joep, Ger Wim en Maarten. Een hengstenbal dus. Dat heb ik in 5 jaar varen nog niet meegemaakt allen maar mannen op de vriendschap. Ondanks de vriendschap missen enigen onder ons wel de vriendinnen. Alhoewel alleen koffie zetten in plaats van 3 soorten thee is ook wel eens plezierig.
Rob wil een nieuw route proberen. In plaats om noordelijk van westelijk langs het gasstation naar Vlieland te varen kiest hij een nieuwe route om ten oosten van het platform te varen. Dit moet volgens Rob mogelijk zijn volgens de kaarten van dit jaar. Want er is heel wat veranderd op het wad. De ondieptes zijn dieper geworden en zo is het schuitegat “verdwenen”.
We houden de wind op gevoel in de zeilen want het vaantje en het zwaantje zitten vast. Daar zullen we later wat een doen.
We komen een heel eind onder het gasstation bij Vlieland door maar stuiten toch uiteindelijk in de branding, die al van verre zichtbaar is. We vallen af naar het Oosten om om deze zandplaat heen te varen. Dat lukt zonder te stranden. Een nieuwe route is ontdekt naar Vlieland Hoera voor de Schipper. Hierdoor zijn we wel een uurtje later bij Vlieland dan gepland waardoor we om 15:00 uur bij laag water droogvallen voor de laatste plaat voor de kust van Vlieland. Tijd om het vaantje te “repareren”. Een scheutje olie zal wonderen moeten verrichten.
De mast wordt gestreken maar helaas misgevangen. Met een bons komt deze op de roef terecht. Gelukkig ging er niets stuk of toch? Het vaantje, wat is daar mee gebeurt. Gebroken, op twee plaatsen, van zijn voetstuk gevallen en haar staart gebroken. Geen tape aan boord dus het zwaantje gaat mee naar huis.
Na een overheerlijke paste maaltijd van Rob, een recept met penicilline, gaan we ons opmaken om met de fok de laatste mijl naar Vlieland af te leggen om daar voor de nacht voor anker te gaan.
’s Avonds met de leukotea naar de wal geroeid voor een wandeling over het eiland.
De nacht slapen sommigen slecht vanwege het noodweer en gebonk van het schip. Ook nu weer ging het allerslechtste weer aan ons voorbij. Het noodweer ging over Terschelling en naar later bleek waren de schepen die daar in de haven lagen blij dat zij niet buitengaats lagen….
Zondagochtend vanwege het tij op tijd vertrokken richting Harlingen. Ditmaal via de vertrouwde route boven het gasstation doorgevaren. Na tweeeneenhalfuur varen, ja, je leest het goed, bereiken wij de kust bij Harlingen. Geen sterke verhalen van de mannen maar werkelijkheid. Stroom mee, wind mee, alles mee. Een nieuw snelheidsrecord.
Na een uitgebreidde lunch varen we terug naar Herbaijum om daar een heerlijk weekend af te sluiten.
Zaterdag 26 t/m maandag 28 mei
Pinksterweekend 2007: laag water rond 12 uur. ’s Nachts dus heerlijk hoog en droog. Overdag uren tijd om een boekje te lezen, wad te lopen, schelpen te rapen, appeltaart te eten, te klaverjassen, (nog meer) te slapen, of … in het (ouderwetse) papieren logboek te schrijven. Maar daar heeft volgens mij niemand aan gedacht ;-(
Zaterdagochtend stap ik om half acht in de trein naar Leeuwarden. Vrijdagavond te lang aan het bier gezeten. Ik klok een paar liter water naar binnen en slaap in de trein verder. Die keren dat ik m’n ogen open doe, zie ik donkere wolken, en spatten de regendruppels tegen de ramen van de trein. Fijn vooruitzicht ;-( In Leeuwarden neem ik de bus naar Lauwersoog. Rond half twaalf arriveer ik bij De Vriendschap.
Vivienne is – via Groningen – net voor mij gearriveerd. De rest van de bemanning heeft zich vrijdagavond en eerder op de ochtend al verzameld. Joost was vrijdagavond, met de laatste bus uit de bewoonde wereld, de eerste. Daarna kwamen Peter, Maaike, Annelies en Willemien. En ‘s ochtends rond een uur of vier plofte Jasper, die vrijdag nog in Italië was, in zijn kooi.
Nog wat koffie en boterhammen vertrekken we. De boodschappen zijn al gedaan en er is een auto naar Herbajum (ons reisdoel) gebracht. Ieder van ons heeft wel een weersvoorspelling gezien of gehoord. Het belooft een rustig, maar nat, weekend te worden. Windkracht 3, dáár zijn we het over eens. Echter, uit welke richting, dáár zijn de voorspellingen tegenstrijdig in.
We varen met laag water de sluis uit, de Zoutkamperlaag op. Een lekker windje uit het noordoosten. En ook de zon laat zich af en toe zien! Mooie Nederlandse luchten. En rust! Het Wad is verlaten. Zeilend Nederland ligt blijkbaar liever in de haven! Zonde!!! We zijn echter niet de enige. Bij de derde of vierde boei van het Wierummerwad liggen twee schepen te wachten op meer water. Ook wij lopen vast. Tijd voor lunch. Vivienne en Joost Roeien in de Leukotea (?) naar een mosselbank verderop. Als we weer los zijn pikken we hen én twee emmertjes mosselen en oesters op. Af en toe schuiven we nog even over een hobbeltje. Als alle anderen nog op het wantij liggen te wachten, liggen wij al achter het anker op de Bosplaat bij Ameland.
We roeien - in ploegendienst - naar de kant. Dat valt niet mee met 4 coaches aan boord. Rondje rechtsom, stukje rechtvooruit, rondje linksom… Jasper schiet er een fotosessie van. We bekijken de slenk, eten lamsoor en zeekraal, krijgen baggerpoten, en spotten wat vogels. Jasper en Annelies roeien in recordtempo terug. Vivienne is inmiddels al begonnen met koken. We eten een heerlijk rijst-prutje. De salade van lamsoor valt tegen. Ook roergebakken wordt het niet meer lekker.
De volgende ochtend vroeg op! De regen tikt op de boot. Dat bevordert mijn opstaan niet. We hebben voorspeld dat we rond half zes los komen. Het wordt een half uurtje later. We hoeven gelukkig dus geen haast te maken. De dames uit de dirk (Maaike, Annelies en Willemien) zijn toch te langzaam en missen het vertrek. Morgen herkansing
De wind komt nog steeds uit het noordoosten, maar is wel wat steviger dan zaterdag. Het regent vrijwel onophoudelijk. We vliegen op het fokje onder Ameland door. We snijden een stukje af over het natuurgebied. Ondanks dat zien we géén zeehonden! Misschien gaan we te hard??? Soms wel 7 knopen! Maaike luistert een weerberichtje. Wie raad de kans op regen goed? 44%. Nou, wij hebben ons deel wel gehad! De voorspelling geeft ook een storm met windkracht 8 voor de volgende dag. Peter besluit door te gaan naar het Groene Strand. Dan kunnen we desgewenst vanavond nog door naar Harlingen. Geen schelpen van Het Oerd dus. Ook Terschelling vliegt voorbij. Het blijft regenen. De wind trekt aan. We sjezen dus door. Rond twaalf uur snokken we op het Groene Strand. Natte schoenen, natte sokken, natte broeken, natte truien en t-shirts… Tijd om op te drogen en warm te worden.
We vallen droog. Weer tijd voor van alles. Het wordt zelfs een beetje droog buiten! Annelies, Jasper, Maaike, Vivienne en Willemien gaan in West-Terschelling appeltaart eten. Voor de achterblijvers nemen ze een stukje mee terug. Wat een luxe! De Vriendschap heeft veel bekijks van strandwandelaars.
Rond vieren halen we het anker weer op. We varen door naar het Franse Gaatje. De voorspelde windkracht 8 blijkt vals alarm. Morgen zullen we op ons gemakje terugvaren naar Harlingen. We ‘vliegen’ weer alleen op het fokje. Weer geen zeehonden ;-(
Rond zessen varen we vast. Het is dan ongeveer 2 uur voor hoog water. We gaan uitgebreid aan de borrel. Dat hebben we wel verdiend! Daarna moeten de oesters er aan geloven. En dan de mosselen. Helaas gaan we bonken als we echt droogvallen. En dan is er ook nog andijviestap (met kaas, spekjes en een lekker crème fraiche - dillesausje). Ruim 3 kilo’s aardappelen. De pan gaat schoon leeg. Annelies, Joost en Peter duiken in bed. Peter neemt Linda mee. Na een spelletje klaverjassen, valt ook de rest om van de slaap.
Weer vroeg op. Om zes uur hebben we al lekker rustig ontbeten. Wat zou ik een hoop tijd hebben, als ik dat thuis ook zou doen! We varen een uurtje lekker. En spotten onze eerste, tweede en nog meer zeehonden! Helaas, al snel daarna zakt de wind in. We hebben ook nog eens een langere terugweg - via de Inschot – verkozen ;-( De motor gaat aan. Het zeil mag gelukkig blijven staan tot aan de haven. Zo ziet het er in ieder geval goed uit
Rond half elf zijn we bij de sluis. Vivienne haakt af, ze is vanochtend wakker geworden met migraine. Joost vergezelt haar naar de trein. De Vriendschap is rond 12 uur Herbajum. We maken schoon en verorberen de rest van de scheepsvoorraad. Jasper neemt nog een duik (modderbad?).
Als we naar de auto lopen, vallen de eerste druppels. We rijden met de auto van Peter naar Lauwersoog. Maaike ligt al na 5 minuten in coma. Ook Annelies, Jasper en Willemien houden uiteindelijk hun ogen niet open. In L’oog staan de auto’s van Maaike en Jasper. Onze wegen scheiden. Ik rijd met Peter mee naar Gouda. Het is noodweer op de snelweg. Enkele malen kunnen we de auto’s voor ons nauwelijks zien. In de Flevopolder zakken mijn ogen langzaam dicht. Ook Peter kan wel een cappuccino gebruiken. En dan zijn we in Gouda. De auto ruikt zijn thuis en neemt de afslag naar huis in plaats van naar het station! Een half uurtje later stap ik moe en voldaan onder de douche! Snel een wadweek reserveren! Dit vraagt om meer!
Reactie van Rob Meerwijk op 14 juni 2007 om 16:17 uur
Mooi avontuur! Eens kijken wie dit weekend wil schrijven…
5-6 mei 2007
Dit jaar de eer gehad om als eerste met het schip op het wad rond te varen samen met Coby, Maarten, Marion en Maaike. Voelde natuurlijk meteen goed. Vertrek uit Herbaijum. Noordenwind, dus zeilend met halve wind door de Koningsbrug. Na de Tsjerk Hiddes-sluizen waait meteen de heerlijke geur van het zilte wad aan boord. Water en gas aangevuld in Harlingen. Doel van het weekend is Terschelling. Logischer zou Vlieland of zelfs Texel zijn geweest want zondag krimpt de wind van noord naar zuidwest. Maar dan wordt het allemaal een beetje teveel voor de wind. Hoog water net na het middaguur. Toch te laat vertrokken om het wantij op de route via het Kimstergat en de Oostmeep tegen de wind in met zekerheid te kunnen halen. Dus met de meute mee langs de Pollendam. Voldoende water om de Pollendam aan de noordzijde te passeren. Lekker rustig. Onder Richel begonnen met kruisen met vele andere zeilschepen. De drukte vraagt continu aandacht en levert 1 keer een spannend moment op dat gelukkig goed afloopt. Als eerste zeilschip de Slenk doorgekruist. De (grotere) schepen voor ons geven het allemaal op in de slinger halverwege die teveel in de wind ligt. Met 2 slagen komen wij er door. Het verlengde van het Schuitengat richting de haven van West-Terschelling is ook net bezeild. Het goede voorbeeld wordt opgevolgd door een aantal schepen achter ons. De haven van West-Terschelling aan bakboord laten liggen en doorgevaren naar de Dodemanshoek om een rustig plekje voor de nacht te zoeken. Aankomst nagenoeg bij laag water en zo ver als mogelijk opgekruist naar de dijk.
´s Avonds lekker gegeten (zie recept hieronder) en het kacheltje opgestookt voor een gezellige avond. De terugtocht op zondag begon voorspoedig. De wind was inmiddels naar zuid gedraaid en wat aangetrokken. Een eerste rif gezet. Er staat voldoende water om vanaf onze overnachtingsplek aan de wind rechtstreeks op Harlingen aan te varen. In de Oostmeep iets ruimer gaan varen wat een spectaculaire SOG van 9,9 knopen opleverde inclusief 1,5 knoop stroom mee. Met het eerste rif staat het zeil gewoon beter. En dan is het een kwestie van voldoende wind. Aan de wind over het wantij met nagenoeg opgetrokken zwaard. Na het wantij een lunch-stop gemaakt. Na de lunch bleek de wind verder te zijn aangetrokken. Een tweede rif gezet in het grootzeil en een eerste in de fok. Desondanks met regelmaat water in de gangboorden bij het kruisen in het Kimstergat. Gelukkig goede stroom mee ondertussen, dus bij elke slag pakken we een boei. Met een laatste lange slag de haven van Harlingen ingezeild. Zeilen neer en naar de sluis gemotord waar we gelukkig snel worden geschut. Het is inmiddels net 16:00u geweest als we de sluis weer uitvaren. Ik kijk nog even achterom en zie dat de sluiswachter de lichten op dubbelrood gooit. Tjsa, dat was ik even vergeten: het is nog vroeg in het seizoen.
PASTA MET TONIJN, ZALM, COURGETTE EN PESTO (4 personen)
Ingrediënten:
400 g pasta, zout, 1courgette, 1 prei, 2 eetlepels olijfolie, 1bekertje creme fraiche (200 ml), 1blikje tonijn op olie (185 g), 1bakje gerookte zalmblokjes (100 g), 2 a 3 eetlepels pesto (potje), peper.
Bereiden:
- Pasta in ruim kokend water met zout volgens de gebruiksaanwijzing gaar koken. Courgette schoonmaken. wassen en in kleine blokjes snijden. Prei schoonmaken, wassen en in dunne ringen snijden.
PS. Doe de pasta meteen in de pan met koud water. Kooktijd is dan korter. Scheelt gas en tijd. - In wok of hapjespan olie verhitten. Prei en courgette ca. 5 minuten al omscheppend bakken. Creme fraiche erdoor roeren.
- Pasta afgieten. Tonijn met olie. zalmblokjes en pesto door saus roeren en ca. 1 minuut meewarmen. Op smaak brengen met zout en peper. Saus door pasta scheppen.
Bron: AH
Reactie van Coby Jeninga op 9 mei 2007 om 08:06 uur
Antonin, je bent me net voor, ik wilde ook ons weekend verslaan in dit log boek. Mooi verslag heb je geschreven van het heerlijk zeilen, ik kan alleen toevoegen dat het geweldig voelde: de zeewind langs het gezicht , het kruisen tussen de banken door, het scharrelen over 60 cm water, de ronde zeehondekopjes die vlakbij het schip opdoken, de ruimte van het wad te zien en voelen….. en ‘s avonds gezellig met elkaar bij het kacheltje want oei het was nog best koud hoor! ‘s Nachts even naar buiten, mist, de Brandaris van Terschelling, spiegelglad water, een klein zuchtje wind, duisternis………. Wat is het wad toch mooi en wat ben ik blij dat ik daarvan mag genieten op zo’n mooi scheepje. Ik voel ik me rijk.
Reactie van Rob Meerwijk op 11 mei 2007 om 11:44 uur
Klinkt als een mooie tocht met een culinair tintje!
Mattenschippersrace 2007
En we hebben weer gewonnen! Het was een fantastische dag met redelijke wind uit noordoost. We hebben 2 keer op cruciale punten de latere nummer 2, de dankbaarheid van Johannes Hobma op een halve scheepslengte achter ons gehouden. Spannend dus. Op bovenstaande foto uit de Steenwijker Courant varen we het finishlint stuk. De zware klasse kreeg net als vorig jaar weer een kwartier meer voorsprong en vertrok om 8:00 uur al. De lichte klasse vertrok om 9:30. Het blijft heel moeilijk voor de zware klasse. Het gonsde echter al door Blokzijl. Dit jaar gaat Jos (Kapriool) winnen. Geen opstappers, allemaal mensen met meerdere jaren strontrace-ervaring.
Loting
De loting bepaalde dat we als vierde zijn gestart. Dit wisten we al snel om te zetten in een 1e plaats in de lichte klasse mede dankzij onze halfwinder en goed stuurwerk van Coby! Gudsekop had een jaagploeg op de wal, waardoor ze snel inliepen en ook net een halve scheepslengte voorbij kwamen. Doordat ze ons afdekten konden we niet meer bij ze weglopen toen het op alleen zeilen aankwam. Dit was een groot voordeel voor de Dankbaarheid die geen last had van andere schepen en dus snel op ons inliep. Wat ons opviel was hoe mooi de Nooit Gedacht van Rutger meeliep, zo'n klein scheepje. Bij de brug van Vollenhove kwamen we net als 2e aan. Maar doordat Peter net iets koelbloediger was dan Johannes waren we toch een halve scheepslengte eerder bij de brug dan de Dankbaarheid. En dus eerder door de brug. Deze halve scheepslengte blijkt later cruciaal te zijn.
Voorsprong
Op het Zwarte Water lopen we circa 8 minuten uit op het hele veld, waarin de Nooit Gedacht goed opkomt. In Zwartsluis was de mat snel gepakt en daarna jagen naar de Beukerssluis. We hadden toen al een aantal zware schepen ingehaald en alleen de Kapriool was ons een schutting voor. Op weg naar de sluis kwam de Dankbaarheid dankzij een aantal zeer goed getrainde jagers hard oplopen. Wij besloten iets eerder dan de Dankbaarheid om de jaagploeg aan boord te nemen en naar de sluis te bomen. Op dat moment rende de jaagploeg van de Dankbaarheid ons voorbij. Zij namen toen op een moeilijkere plek de mensen weer aan boord. In die tijd liepen wij net weer een halve scheepslengte uit en waren dus net iets eerder tussen de dukdalven. Wij pasten nog net wel in de sluis en de Dankbaarheid net niet. Dit was teleurstellend voor Johannes en te wijten aan enkele zeer onsportieve jachten die vonden dat ze aan de beurt waren.
Kapriool
Na de sluis moesten we op jacht naar de Kapriool, want we lagen nog steeds maar tweede. Jagend tot aan de Belter kwamen we snel dichterbij. Op de Beulaker behielden ze hun voorsprong. Op de Walengracht liepen we weer langzaam in. Op weg naar Jonen zijn we ze voorbij gejaagd. We lagen weer eerste!!! Vol goede moed het Giethoornse Meer op en niet weer dezelfde fout van vorig jaar die ons toen bijna de overwinning kostte, met de mast plat en lang genoeg doorbomen, totdat je echt vrij water hebt. Op het Giethoornse meer kwam de Dankbaarheid snel achter op, zagen we tot ons schrik. De wind draaide wat. De Dankbaarheid hoefde net niet te kruisen waar wij 2 slagen hadden moeten maken. In de Valse Trog voelden we de hete adem in onze nek. Uiteindelijk hebben we toch voldoende marge over gehouden om voor de tweede keer dit fantastische evenement te winnen.
Dank
We hebben veel waardering voor het organisatiecomité, Reijer, Jasper en René en voor de ontvangst in Blokzijl door de havenmeester en Café Van Ens. Verder veel dank voor alle brugwachters en sluiswachters die zo vlekkeloos de bruggen en sluizen hebben bediend. De provincie Overijssel bedanken we voor het prachtige boek dat we van Anne Mulder, de vlootvoogd van 2007 in ontvangst mochten nemen.
De supporters (voor zover gespot door ons)
Janneke (heel zwanger en toch 40 km meegefietst)
Vader van Janneke en wat neefjes en nichtjes
Anna (dochter van Michiel Goeman van De Arend, voorheen L'Arche de Noë)
Ieke (vrouw van Michiel)
Elmer (vriend van Michiel)
Greet (vriendin van Michiel)
De bemanning
Peter: Schipper, bomen en jagen
Coby: Roerganger
Bernard: Co-schipper en 2e jaagcoördinator
Jikke: Grootschoot en bomen
Michiel: Jagen, bomen en zwaarden
Wouter: Catering (we zijn nog nooit zo goed verzorgd geweest tijdens de wedstrijd) en jagen
Job: Catering (samen met Wouter, fantastisch gedaan) en jagen
Antonin: 1e jaagcoördinator, bomen, jagen en soepkok (heel belangrijk)
Simon: Zwaard, jagen en halfwinderschoot
Maaike: Jagen (net de halve marathon gedaan)
Jochem: Jagen, bomen en zeilen hijsen en strijken
Christian: Halfwindercoördinator, jagen en bomen
Vivienne: Fok, jagen en bomen
Ivo: Jagen, bomen en zeilen hijsen en strijken
Rob: Grootschoot, bomen en jagen
Reactie van Christian op 30 mei 2007 om 09:25 uur
Gisterenavond zaten Janneke en ik nog even in de Kolk van een patatje te genieten (ja, goed eten is belangrijk). De haven lag overwegend vol met strijkijzers … zo anders dan afgelopen zaterdag… Ik keek naar de startplek, hoorde een knal (in mijn hoofd) en dacht ´weer een jaar wachten … hoe zou het volgend jaar gaan?´… Afijn eerst maar weer werken… maar na bovenstaand verhaal kan ik mijn gedachten er maar moeilijk bijhouden …. raar hé
Pasen 2007
Met Vivienne, Joost, Coby, Job en Daniël zijn we op het fokje uit Workum vertrokken richting Nederland. In de Inthima-sloot vonden we het genoeg en hebben we het grootzeil aangeslagen en gezet. In de rakken naar Woudsend hebben we bij elke bocht moeten gijpen. Handen en armen begonnen weer te voelen hoe dat ook al weer was, dat zeilen. Op het Slotermeer even een paar rakjes hoog aan de wind, heerlijk om weer licht op één oor aan de wind te gaan. Voorbij Sloten hebben we geslapen aan de wal aan het Brandemeer. (Fossielen en prutsloot 1,5 meter diep). Kachel weer geïnstalleerd en genoten van de warmte.
Na het paasontbijt konden we weer ruim bezield op pad, wat een luxe. Langs Follega naar Echtenerbrug. Vanaf daar zijn we de Tjonger afgekruist richting Kuinre. Prachtig water, bijna geen andere boten. Gekruist door de prut, stukken Tjonger van maar 20 meter breed. Het kruisen ging heel mooi, zonder haperingen en vastlopen. Soms zagen we achter ons de veenkluiten, door het lijzwaard op gestuwd, boven water uitsteken. In die zachte prut leek het soms wel Yoghurt-zeilen.
Ondertussen woei het lekker (4 bft), en na de thee waren we wel in voor een rifje. Of het aan het rif lag of niet, daarna hebben we meerdere keren aan lager wal in de Elsen gehangen. Ook al geoefend met bomen laten staan, en een boom geboken. (kom ik op terug)
Vanaf Kuinre zijn we de Linde opgezeild op het fokje. Bij Ossenzijl geslapen. Natuurlijk weer een lekkere oorlam (zeer verdiend) en de geluksvogels die niet hoefden af te wassen konden zich te buiten gaan aan een potje rugby. Bij 9-9 is de wedstrijd afgebroken wegens blessures.
Maandag direct na de brug van Ossenzeil de weerribben in gedoken en anderhalf uur tegen de wind in geboomd. Wij zijn weer een beetje gewend voor de MSR. Vanaf dat NW-puntje in de weerribben konden we rustig op het fokje naar Nederland.
Ik had Jacob en Tinneke vorige week al gebeld, en ze hadden al tegen elkaar gezegd; "het loopt al tegen pasen, het skûtsje zal ook wel weer komen". Ze vonden het leuk dat we er weer waren en genieten van het gezicht.
Lekker opgeruimd en gesopt, en genoten van de klepperende ooievaars. We hebben dus een heerlijke start van het seizoen gehad. Prachtig gezeild, ons scheepje doet het toch zo goed, en genoten van de mooiste stukjes van Nederland.
Reactie van Vivienne van Sante op 6 mei 2007 om 22:11 uur
Hoi!
Ik heb Coby een cedeetje met foto’s gegeven van deze heerlijke tocht. Wellicht leuk ter illustratie?Onder andere prachtige foto’s van het bomen in de weerribben, twee ketelbinkies zwaaiend aan de touwen rond de mast.
Groet, Vivienne
Weerribben
Fotootjes van de weerribben en het plaatsje Nederland waarover Peter zo prachtig vertelt van 2 jaar geleden!
Het schiet op
Hey Vriendschippers,
Met dank aan heerlijke ontvangst, eten, borrel, slapen en ontbijt bij Rob en Carol hebben Coby en ik lekker een weekendje kunnen klussen.
Zaterdag heeft Nieko nog een gaatje dichtgemaakt tussen het gangboord en het (ouder) motorruim, net onder het potdek en een oogje op de opsteker bijgeplaatst.
Scheepje is nu buitenzijde geheel en al geschilderd, behalve SB-boeisel buiten, op overgang kuip-gangboord, zit nog maar één keer bruin (op de lasnaad) en antifouling onder de blokken waar het schip op ligt.
- bruin en zwart is helemaal rond,
- antifouling is nu ook helemaal rond
- binnenzijde boeisel, incl. overgang op dek zit in grijs,
- kluipvloer zit in grijs
- kontengeel is gedaan
- roer en zwaarden hebben aan beide zijden weer in een laagje Perkoleum
- dirkje is van binnen in vlakkenvet en menu, en vloer is weer teruggeplaatst, nog niet helemaal klaar
Aan de buitenkant hoeft eigenlijk alleen nog het dek (Nieko bestelt wat potten dekkenverf).
Natuurlijk hebben we nog meer op de kluslijst, maar wat op de werf was gepland is een heel eind op weg.
Groet,
Peter
Reactie van Jikke van Ewijk op 23 januari 2007 om 19:55 uur
Jongens, wat ziet de site er weer mooi uit met zo’n logboek. En wat heeft iedereen (behalve ik …) hard geklust! Ik ben benieuwd hoe mooi het scheepje er weer bij ligt. Wanneer kan ik weer komen varen?
(Het vaarschema van de Gudsekop staat alweer online hoor!!! :-P)
Ik kom graag weer wat weekeindjes (wad)varen. En ik heb mijn vader beloofd dat ik dit jaar een weekeinde op het wad plan waar hij bij kan zijn. Dus kom maar op met dat vaarschema!
Tot op het water!
Groetjes, Jikke
Verslag 2e klusweek
Er hebben zich nog veel meer mensen in de klub van de echten gatenbikke(r/l)s gemeld. Ons jongste lid is Job. We bleken voor bij aan weerszijden van de loefbieter nog een aantal zeer dunne plekken in het vlak te hebben. Dit is door Lasser Sven nu mooi dichtgelast.
Het vlak zit weer helemaal in de antifouling, boven water is alle roest behandeld. De eerste laag verf zit al op het boeisel en deels ook op het berghout. De kuip is helemaal geschilderd. De roef is deels af. De zwaarden zijn (bijna) klaar, net als het roer. Daar moet alleen het staal nog een tweede laag zwart hebben.
Het team van de tweede week bestond uit Simon, Job, Jochem, Wout, Rob ten Berg, Jette, Bernard, Peter en Rob.
Nu nog 2 weekenden stevig doorpakken en dan is Vriendschap weer klaar voor een nieuw prachtig seizoen!
Huisje in de 2e week
Het klusteam van de 2e week heeft de beschikking over een huisje in recreatiepark Bloemketerp. Wat een luxe!
De eerste klusweek
De eerste 2 klusdagen zitten erop. Het klusteam van deze week bestaat uit:
Er is nog veel te doen, maar de kop is eraf.
Reactie van Janneke Hesselink op 30 december 2006 om 12:36 uur
Wat leuk dit logboek! Ik was van plan nog even langs te komen om jullie van het werk te houden (want verfdampen zijn niet zo goed voor ons aanstaande kind) maar we hebben gister ook nog een huis gekocht dus dat krijgt ook al voorrang…Huis is in Weesp, helaas zonder aanlegsteiger maar wel dicht bij de Vecht…
Het klusseizoen
Het klusseizoen is weer aangebroken. We liggen in Franeker. Iedereen die zin heeft om te komen helpen is uiteraard welkom. Neem even contact op met Coby.