Mattenschippersrace 2011
Geen mooier kado voor mijn verjaardag dan de MSR kijken!
Stuur een e-mail om te boeken of meer informatie te ontvangen.
Opstappen tijdens zeilactiviteiten
Je bent van harte welkom aan boord op de avond voor vertrek.
Tijdens de weekeindtochten vanaf 20:00 uur of de waddentochten vanaf 18:00 uur.
We verwachten je, tenzij anders vermeld of in overleg, uiterlijk om 10:00 op de ochtend van vertrek aan boord.
Zie de informatie over onze tarieven.
Logboek
Nooit meer roest - Maart/April 2011
Zout water, schurend zand en veel zuurstof hebben de huid van het 100-jarige scheepje doen roesten dwars doorheen de epoxy van Braspenning (daterend van rond 2000). Tijd om de strijd opnieuw aan te gaan. Het hele dek, de den en het potdeksel worden kaalgestraald; het berghout alleen op de plekken waar de klinknaden niet meer volledig dicht zijn. Zorgvuldig dichten we alles af met houten luikjes, zeil en duck-tape. Dan begint met stralen, stralen en nog meer stralen. Guus van de werf kan zijn geluk niet op.
Na afloop scheppen we eerst het zand weg, vervolgens vegen we het weg en tot slot zuigen we de laatste beetje weg. Dan nemen we de schade op; altijd toch meer slechte plekjes dan je hoopt. maar bij nader inzien niets onverwachts. Dus, aan het lassen. Hier en daar een nieuw plaatje erin. De naden die al te zeer open staan worden zorgvuldig dichtgelast; de rest zullen we later met wonderkit afdichten. Op zoveel laswerk is de werf niet berekend, en er worden extra lassers aangerukt, maar toch duurt het nog ruim twee weken voor we helemaal tevreden zijn en we het scheepje klaar kunnen maken voor het schilderen. Inmiddels zijn Simon, Rob en ik volleerde slijpers / las-assistenten geworden:
De drie klusweekenden kennen weer de aloude gezelligheid, waarbij de koffiepauzes met suikerbrood in het zonnetje en het gezellig samenzijn ’s avonds bij de Herderin en in het Boerendiekhuus minstens even belangrijk zijn als de productieve uurtjes van Rob, Rien, Antonin, Vivienne, Aletha, Coby, Simon en mijzelf. De tijd die we moeten wachten tot het laswerk klaar is wordt goed benut door de bomen, mast en Leukothea in flink wat lagen te zetten en het motorruim een grote beurt te geven. Maar als we dan eindelijk in de spuitloods liggen kunnen we helemaal los! Eerst primer spuiten, dan zorgvuldig alle naadjes kitten, en pas dan kunnen we aflakken. Nu we weer bij nul kunnen beginnen hebben we gekozen voor een slijtvaster twee componenten verfsysteem en iedereen wordt eerst vrolijk, dan high van de oplosmiddelen. De roze olifantjes vliegen je om de oren. Of het daaraan ligt of aan de noeste arbeid, ze wordt me toch een partij mooi! Ik roep dat ze nog minstens vijftig jaar mee moet, tot Simon’s generatie er klaar mee is. Simon risposteerd dat hij zijn kinderen misschien ook wil laten zeilen op het skutsje… Reden temeer dus om nog even secuur door te zetten in de overtuiging dat ze zal hierna nooit meer zal roesten…. Echt waar!!!
Nova Zembla in de polder, 22 Februari 2011
Bernard, Simon en Aletha hebben het schip van Stavoren naar de werf in Hasselt gevaren. Met een ijskoude wind uit het zuidoosten en een temperatuur van rond het vriespunt was de gevoelstemperatuur dik onder nul. Max een half uurtje varen p.p. en dan snel weer naar binnen opwarmen bij de kachel. Het opspattende water bevroor onmiddellijk op het voordek en al gauw waren trossen en opsteker gehuld in een prachtige laag ijs. Het IJsselmeer was leeg , de koers was richting een bleek voorjaarszonnetje. Op het Zwarte water werden de deels vastgevroren ijsschotsen alsmaar dikker en steeds moeilijker te ontwijken, tot we als een ijsbreker 2 km lang een weg moesten banen door 3 cm dik en krakend ijs. Dat maakte deze tocht wel heel bijzonder, fantastisch en berekoud ….
Kookboek ter ere 100 jarige Vriendschap
Het kookboek was een cadeau van Vivienne
Uitslag Strontrace in Schuttevaer
Kleine vermelding en een foto in Schuttevaer
Strontrace 2010
In oktober 2010 bestond Vriendschap 100 jaar. Dat was een bijzonder jaar. En om dan met zo'n klein scheepje binnen een uur na de nummer 1 te eindigen was fantastisch! We hadden onderweg in alle sluizen naast de Swanneblom gelegen. Age Veldboom was alleen veel slimmer in het laatste rak van Lelystad af. Hij had de luwte van de Houtribdijk en was ons daarom te slim af.
25 en 26 september, een exclusief waddenweekend
Aan Boord: Eva, Jikke, Vivienne, Simon, Wesley en Coby
Vrijdagavond in de roef. De olielamp aan, regen tikt op het dekkleed en de kaarten van het wad verspreid over de tafel. Het getij is gunstig, maar de windvoorspelling vrij hard en uit de verkeerde hoek. Toch besloten we dat het wel kon en we maakten plannen voor een mooi droogvalplekje. ’s Avonds vol verwachting onder de wol gekropen en gedroomd over het zilte water, zeehonden en wadlopen.
Zaterdagochtend vroeg op en het schip zeilklaar gemaakt. Wel flink wat reven gelegd, want het waaide toch best hard (ongeveer 22 knopen). Aan het eind van it Soal zagen we de eerste golven woest om de hoek van het dijkje komen. En dat was alleen nog maar wat er over die zankbank heen kon komen. Toen we daar voorbij waren begon het pas echt. We moesten tegen de noorderwind in kruisen om bij de sluis bij Kornwerd te komen. Vriendschap hield zich kranig en deed haar best om van golftop naar golftop te scheren. Maar af en toe verdween het hele voordek toch in een golf en viel ik bijna van de luikenkap omdat het schip dan ineens stil lag. Het water kwam van alle kanten en de iedereen werd kletsnat. Het liep van boven onze schoenen in (waterdicht betekent helaas dat het water er niet in maar ook niet meer uit kan!) , kwam uit de lucht en het grootzeil looste af en toe het overtollige water van het rif in mijn kraag. Na een poosje zeilen bleken we eigenlijk nauwelijks vooruit te komen. We besloten wat af te vallen en naar de overkant van het IJsselmeer te zeilen. Daar waren nog wat onbekende haventjes te ontdekken en het vooruitzicht van een kop warme thee in een rustig haventje trok ieder wel aan. Helaas betekende dit dat het een weekeinde exclusief wad zou worden.
Na de lunch zijn we over de andere boeg teruggezeild richting Stavoren. Daar vlakbij zou het kleinste vissershaventje van Europa zich bevinden en dat klonk wel de moeite van het verkennen waard! Coby wist nog hoe we er ongeveer moesten komen en gelukkig was de wind iets geluwd en de golven veel minder ruig onder de hoge wal. Dus zeilden we met een mooi gangetje langs alle ondiepte tonnetjes op zoek naar de gele tonnetjes die aan moesten geven waar we richting de wal konden. Al prikkend met de pikhaak bleek dat het eigenlijk best diep was. Meestal twee meter, soms anderhalf. Het haventje was inderdaad best klein. We lagen er samen met een grote catamaran en daarmee was de kade eigenlijk wel vol. Het dorpje Laaxum zelf bestond uit drie huizen en een viskraam. En een bordje dat ons leerde dat Laaxum vroeger 20 staverse jollen had waarmee op bot gevist werd. De stamppot ‘s avonds was exclusief mosterd zout en spek, maar inclusief allerlei toppings naar keuze.
Zondag ochtend lag er een dikke mist over het IJsselmeer, maar bij wijze van uitzondering waaide er een mooi windje! Dus na het ontbijt gauw alle reven uit het zeil gehaald en van wal gestoken. Vanaf de kop van de haven was er nog geen enkel tonnetje te zien, maar al gauw doemde er een schaduw op uit de mist. En al turend en wijzend vonden we onze weg om de ondiepte heen. Eerst actief alle tonnetjes tellend om te weten waar we precies zaten, later gewoon comsumerend. Het bleek namelijk dat het aantal wit/rode tonnetjes op de kaart niet overeen kwam met die in de werkelijkheid.
Nabij Stavoren trok de mist aardig op maar zakte de wind in. We hebben nog een wedstrijdje gedaan met wat jachtjes en de Doeke wie het eerst door de windstiltes heen was. Maar langzaam gaf iedereen het op en startte de motor. De zondag verliep duidelijk exclusief wind.Rond Hindeloopen gingen we nog maar 0.5 knoop en liep de verwachte aankomsttijd steeds verder op in plaats van af. Uiteindelijk hebben ook wij de motor gestart voor het laatste stukje naar Workum.
Kortom, een heel exclusief weekeinde! We hebben lekker gezeild en wie weet volgende keer weer inclusief het wad?
Weekend workum 11/12 september 2010
Aan boord: Bernard, Martijn, Aletha
Twee daagjes binnendoor zeilen vanuit Workum- Krussenpollen met stevige wind naar het slecht herkenbare baken van het Hopmeer. Zondag morgen koffiegedronken aan boord van de Arend (aangemeerd in de Krussenpollen om bramen te plukken voor jam). Tegenwind in de vaart en dus op de motor naar Hindelopen. Bomen zodra er weer mensen op de kant staan te kijken. Het was passen en meten in het sluisje/bruggetje. Naar buiten met twee bomende vaarlui die moeizaam tegen de wind in voortgang maakten. Een angstig kijken jongetje in een lasertje zag zichzelf al ingeklemd tussen een steiger op lager wal en een ijzeren skutsje en riep zijn papa om hulp. Het was de heren de eer te na de motor bij te zetten, dus met vereende kracht het IJsselmeer opgeboomd om voor anker te gaan en de mast te heisen. Met een heerlijk zonnetje kalmpjes en gecontroleerd door de sluis terug naar de ligplaats in Workum.
Aletha
Kleine skûtsje wedstrijd Goingarijp 4/5 September 2010
Bemanning: Bernard (schipper) Aletha, Arnoldine, Djuna, Maud, Simon en Robbert.
Vrijdag avond een kort tochtje van Akkrum naar Goingarijp, nieuwe fok gehesen. Simon en Djuna stranden met het openbaar vervoer in Joure, een opstapbus betekent kennelijk dat je je van te voren moet melden.
Palaver
Bij het palaver worden de laatste instructies medegedeeld: 8 deelnemers ; parcours 1-2-3-1-3-1-2-3 , wedstrijdvlaggen worden getoond. Rattenstaart betekent uitstel van de start. De wind is matig. De eerst wedstrijd prachtig op tijd over de startlijn en tweede geëindigd. Vriendelijk verzoek om te reven ingewilligd om een gelijkwaardigere wedstrijd te kunnen varen; met dramatische gevolgen. Met afgezwakte wind ten einde raad het rif er zeilend uitgehaald om überhaupt te finishen. De derde wedstrijd 7e en binnen gespeeld door de Bril-Jantjes op het water bij de laatste boei. De ‘Douke van Martena’ was niet aan de startlijn verschenen wegens onenigheid. Top; dat ze als muzikanten wel aanwezig waren op het feest ’s avonds. Na de schippersmaaltijd in de Klokkenstoel speelden ze de zaal plat met hun aanstekelijke repertoire.
Volgende morgen herindeling van de taken aan boord. Simon helmstok, Arnoldine en Robbert achterdek, Maud onvermoeid aan de grootschoot, Djuna bakstagen, Aletha fok.
Eerste start gecompliceerd met een aanvaring de Gudsekop/Nooitgedacht ( kras en verbogen lierhendel) en de Hinde scheurde de fok. Bij de lunch werd bezwaar aangetekend en een en ander uitgebreid doorgepraat.
De Vriendschap had een geweldige laatste start en lag tot aan de laatste bovenwindse boei in eerste positie. Om de concurrentie achter ons te laten ( mn de Hinde) werd er hard gestreden aan boord. Het werd spannend en toen bleek de Bonte Joost in de weg te liggen (op weg naar boei 3 en wij naar boei 2), waardoor we uit moesten wijken. In een oogwenk was de overwinning verloren gegaan, jammer.
De Hinde ging er met de trofee vandoor.
Met Simon als schipper zijn we heerlijk voor de wind in het middagzonnetje terug naar Workum gevaren. Een trotse papa wachtte ons op met fototoestel in de inthiemasloot bij het pontje.
Simon je bent geslaagd, je zag als enige net op tijd dat de mast van de leucothea nog overeind stond bij de brug. Volgend jaar weer?
Aletha
Naturistische wadzeilweek 31 juli t/m 6 augustus 2010
Toen ik het artikel over de wadzeilweek las wist ik het eigenlijk meteen. Dit is leuk, dit wordt fantastisch. Ik wil de Waddenzee wel eens bekijken en op deze manier is het wel heel bijzonder. Maar het duurde toch nog een week voordat ik me aanmeldde.
Maatje(s)
Omdat ik het leuk vind om dit met een maatje te beleven heb ik Ronny hierover verteld en uitgenodigd om mee te gaan. Omdat er later nog plaatsen beschikbaar zijn heb ik andere vrienden benaderd om ook mee te gaan. Stefanie en Maud en Ardine zijn ook enthousiast over de wadzeilweek en gaan mee.
Hernia
Ondanks dat ik al sinds mei weer mei hernia klachten loop en besluit ik toch mee te gaan met de zeilweek. Het lijkt me te leuk en we zien wel. Ik hoef me toch niet druk te maken of zwaar werk te doen?
Vrijdag 30 juli
Van schipper Rob hebben we te horen gekregen dat we de avond van tevoren al terecht kunnen op het schip. Van die mogelijkheid willen we graag gebruik maken (acclimatiseren). Dus vrijdag rond 7 uur vertrekken we. Eerst Ardine ophalen, dan naar Maud en Stefanie en dan Ronny ophalen. Bestemming Workum alwaar de boot, een skutsje, ligt. Meteen zijn we Maud en Stefanie (auto) al kwijt. Later blijkt dat ze nog even terug naar huis zijn gereden om de wc (?) te controleren. Rond 21 uur komen we dan eindelijk (beetje verkeerd gereden) in Workum aan bij de boot. Er is al iemand, Rita. Ik denk dat ze van de organisatie is, maar dat blijkt niet zo te zijn. De boot is ‘gewoon’ toegankelijk, niet op slot. Wij gaan aan boord, maar oh oh wat is dat krap allemaal. Ik wist al wel dat de kajuit laag zou zijn, maar het is allemaal erg wennen en ik stoot een paar maal mijn hoofd aan de lage onderdoorgangen. AU!. Bovendien blijken de meeste bedden reeds bezet. Ik kruip helemaal naar de boeg. In het gangpad ligt allerlei zeilhout, lastig. Daar is nog een slaapruimte, zonodig nog krapper (minder hoog). Daar ga ik niet bivakkeren is mijn eerste reaktie. Maar er blijkt een luik naar het dek te zijn en dat maakt het verschil. Ik heb trouwens geen andere keus dus vooruit maar. Bedje opmaken, voor tassen en koffer een plekje vinden. En dan voeg ik me bij de anderen die in het keukentje zitten. Ronny is niet helemaal tevreden met haar plek. Ze had daarover afspraken gemaakt met Rob, maar die zijn blijkbaar niet ingelost. Met haar voer ik (als vanouds) diskussies. Lekker uitdiepen dus, maar soms heel vermoeiend. We besluiten met z'n allen naar het centrum van Workum te gaan, even een kroegje pikken. Daar blijkt het al 23.30 te zijn. Het eerste kroegje is dicht, maar er is er nog een. Heerlijk even ontspannen met een glaasje en kennismaken met degenen die we nog niet kennen, Frans en Rita.
Zaterdag 31 juli
Rond 8.30 uur komt schipper Rob aan bij de boot met zijn dochter Eefke. We maken Kennis en Rob verteld over de boot (zijn pareltje) en ontvouwt de plannen voor de komende dagen. Omdat de wadzeilweek in Lauwersoog zal eindigen dient daar een auto afgeleverd te worden. Maud, Ronny en Rita zorgen daarvoor en doen een retourtje Lauwersoog. Intussen heeft Ardine haar twijfels of ze nog wel mee wil. Ze is emotioneel, maar waarom is (mij) niet duidelijk. Ze gaat naar de VVV om alternatieven (overnachtingen) te onderzoeken. We zeggen haar dat ze maar vooral haar gevoel moet volgen. Ik biedt haar mijn auto aan als voor het geval ze de week in Friesland wil blijven, maar ook voor haar bagage. Ik stel haar voor dat – als het zo uitkomt- ze met de auto vrijdag naar Lauwersoog komt.
Met Eefke ga ik naar de bakker. Ze is een gezellige meid en ze praat ronduit. Ze blijkt in Arnhem te wonen in een gastgezin ivm vooropleiding dansacademie (Artez). Na het ontbijt moeten er boodschappen worden gedaan voor de week. Iedereen mag zijn wensen kenbaar maken. Dus iedereen zijn eigen verslaving zullen we maar zeggen.Als Maud, Ronny en Rita terug zijn is het tijd om te vertrekken. We lossen de trossen, keren de boot en varen op de motor door Workum naar de haven en naar de sluis. Ardine heeft inmiddels besloten toch niet mee te gaan. Ze heeft een Bed en Breakfast geregeld. Ze vaart nog mee tot aan de sluis. Daar nemen we afscheid van haar. We varen het IJsselmeer op. Het weer is typisch hollands. Wind en wat regen. De fok is voldoende om op te zeilen. De veiligheidsvesten moeten aan terwijl we koers zetten naar Kornwerderzand (sluizen naar Waddenzee). Kitesurfers zien we kapriolen uithalen. Het waait er goed voor. Bij Kornwerderzand kruisen we de afsluitdijk. Voor zonsondergang (ca. 21 uur) meren we af aan de steiger na de sluizen. Stefanie maakt een heerlijk maaltje.
Zondag 1 augustus
Vandaag is de bestemming Oost Vlieland. Het weer is ten goede gekeerd, blootjesweer! De sfeer is goed. Na een lekker engels ontbijtje en het uitvaren op het wad gaan de zeilen omhoog. Vooral Maud en Rita assisteren Rob en Eefke bij het heisen van de zeilen e.d. Rob is een echte verteller, heel enthousiast over de boot (skutsje), het wad, het zeilen, de eilanden etc. Er is veel zeilkennis over te dragen aan deze onervaren bemanning. Hij doet het allemaal op een zeer bemiddelende manier. Boven land zien we bewolking hangen, op zee is het zonnig. Dat is vaak zo verteld Rob.
Er zijn (tegenwoordig) veel zeilers op het wad. Rob: “de ANWB is van grote invloed geweest dat zeilers ook op het wad zijn gaan zeilen. De organisatie is erg actief op het gebied van info-verstrekking waardoor zeilers een goed beeld hebben gekregen van de mogelijkheden op het wad.” Maar de andere boten volgen steevast de vaargeulen. De skutsje kan echter over de banken zeilen vanwege geringe diepgang en het feit dat de boot ophaalbare kielen heeft. Dat maakt dat de skutsje vaak sneller op zijn bestemming is omdat een rechtere koers gevaren kan worden.
Vlieland ziet er aantrekkelijk uit als we naderbij komen. Het duin geeft het eiland hoogte. Naar de vuurtoren loopt een zandpad. We vallen droog ruim van de kant.
We gaan op wad-verkenning en zoeken zeevruchten. Maud is al bezig oesters te zoeken. Dat wordt oesters eten/proeven. Niet iedereen voelt daarvoor, maar ik wil dat wel eens proberen. Rob weet hoe je ze moet bereiden. Je moet de kleinere schelpen hebben. Openmaken, goed spoelen en een beetje citroensap erbij doen. Dat is goed te eten zeg! Maud is helemaal enthousiast, maar Stefanie wil er niet aan. Jammer! En Ronny wil het ook wel eens proberen. Zo is het borreluurtje compleet.
Maandag 2 augustus
Vandaag is de bestemming Terschelling. Maar eerst gaan we even Vlieland Oost in. Naar de dokter. Ronny heeft lelijk haar hoofd gestoten en wil daar even naar laten kijken. En dan even door de winkelstraat wandelen. Even de sfeer opsnuiven, misschien iets kopen. Brood is er nog nodig.
Om 2 uur vertrekken we dan richting Terschelling. Een heerlijke voorspoedige tocht langs o.a. het onbewoonde eiland ‘de Richel’. Op het dek is het goed toeven genietend van de zee en de vergezichten. We vallen droog in de buurt van de aanlegsteiger van de ferry waar meer boten liggen. Het is tijd om even te zwemmen. Na Rob gaat Rita te water. Echte waterratten! Ik zwem richting steiger en kom langs een andere boot met de naam “Vrijheid”. Een mooie schuit en dat zeg ik tegen de opvarenden. Prompt wordt ik uitgenodigd voor een borreltje, terschellinger juttersbitter. Erg gezellig.
De boot valt droog vlak bij een watergeul. Daar zitten garnalen zegt Rob. Maud gaat garnalen vissen met het schepnet, maar erg veel levert het niet op. Wel genoeg om tijdens het borreluurtje te proeven. Beroepsvissers leggen in de geul een net aan. Dan ik het tijd om wat muziek te maken. Stefanie op viool en ik op gitaar. We spelen wat van ons repertoire. We krijgen bijval van de mensen/zeilers om ons heen en mensen aan de kant. Erg leuk.
Dinsdag 3 augustus
Vandaag is de bestemming Ameland. De vissers, die gisteren hun net hebben uitgelegd komen dit weer ophalen. Wij kijken met belangstelling naar de vangst. Maud wil graag een vis hebben en onderhandelt over e.e.a. Het wordt een harder voor 10 euro. Dat is goed betaald en wij kunnen een visje verschalken. Maud en Stefanie maken er een lekkere vissoep van. Ik mag vandaag sturen. Dat is leuk om te doen en je krijgt wat feeling met het zeilen.
's Avonds weer lekker muziek gemaakt. Stefanie probeert een zangsessie tot stand te brengen. Wat is ze toch aanstekelijk enthousiast. Leuk! Eefke maakt foto's en video-opnames van het musiceren. Rob wil er wel een compilatie van maken.
Woensdag 4 augustus
Bestemming Ameland Oost. Maar eerst is er gelegenheid om Nes op Ameland te bezoeken omdat het zeilen vanwege getij pas na 2 uur plaats gaat vinden. Ik ga met Ronny aan de wandel op weg naar Nes. Onderweg komen we Maud en Stefanie tegen. Samen drinken we koffie bij een café. En dan slaat het weer om. Het onweert (dichtbij) en het regent ineens pijpestelen. We wachten het af onder de luifel buiten. Even later komt Rob (op blote voeten, altijd) aanlopen en vergezeld ons. Als de regen na enige tijd wat luwt keren we terug naar de boot. Het is tijd om te vertrekken.
Onderhand wordt het tijd om contact op te nemen met Ardine. Wellicht is ze in Friesland gebleven en is ze met de auto in Lauwersoog.
Vandaag ben ik aan de beurt om te koken. Ik heb pannenkoeken voor het stel, maar het is erg lastig manouvreren in het keukentje. Kromme benen krijg je ervan, maar de pannenkoeken worden gewaardeerd. Lekker met spek, appeltjes, banaan, name it.Inmiddels wordt het duidelijk dat het vele gekruip op de boot gevolgen heeft voor mijn hernia. De pijn neemt toe.
Donderdag 5 augustus
Bestemming Schiermonnikoog. Maar eerst Ameland Oost beleven. Het is een paradijselijke plek. Een lange smalle strook duinachtig land met aan weerszijde de Wadden- en de Noordzee. Er komt bijna niemand omdat het ver weg is van de bewoonde wereld. Wel rijdt er af en toe een toeristenbus. Wij wanen ons in het paradijs. Ik neem de benen voor de koffie en loop langs de vloedlijn richting Noordzee 1,5 km verderop. Lekker even alleen langs de zee lopen. Terug neem ik de route rechtsteeks terug naar de boot over de duinenrij. Mooie uitzichten. En dan kom ik Rita en Stefanie tegen die nog onderweg zijn naar de branding. Ik loop mee. Bij de branding daagt Rita me uit om mee de zee in te gaan. Door de mui naar de volgende bank waar de golven veel hoger zijn. Lekker op de golven zwemmen. Rita is een mooi mens denk ik.
Rob en Eefke hebben zich inmiddels ook bij ons gevoegd en hij attendeert op de tijd. Het is tijd om terug te lopen naar de boot, door de duinen, een stukje kweldergebied, dan een stukje wad. Hier groeit ook zeekraal.Met Ardine afgesproken dat we elkaar vrijdagmorgen om 8 uur bij de sluis in Lauwersoog zullen treffen. We zullen dan nog een stukje van het Lauwersmeer gaan bezeilen en Ardine kan dan nog even mee.
De hernia begint toch wel lastig te worden en ik meldt kapitein Rob dat ik wellicht niet mee vaar op het Lauwersmeer om meteen maar naar huis te gaan.
Vrijdag 6 augustus
Bestemming Lauwersoog. Vanwege het tij wordt er vroeg opgestaan. Voor 7 uur varen we al richting Lauwersoog. Om 8 uur komen door de sluis van Lauwersoog. Vaarwel Waddenzee, adios. Het duurt nog even voordat we Ardine aan boord hebben. Samen doen we nog een tripje over het Lauwersmeer. Daar is het water weer zoet. Ik wil me wassen, het zoute water wegspoelen, maar waarom? Ik laat me door Maud met emmers water bekogelen, dan inzepen en weer emmers water en plons, zwemmen. Rob en Rita waren me al voorgegaan. Na een tochtje over het meer meren we rond 14uur af aan de jachthaven. Het zit er bijna op. We bekijken de vele jachten die er liggen, maar de skutsje heeft toch onze voorkeur (gekregen). Wat een schip, wat een mogelijkheden. Nu volgt de grote schoonmaak en het verdelen van de overgebleven spullen en het vereffenen van de kosten. Ardine bereidt de maaltijd. Het is een mooie dag, maar ik heb nu echt last van mijn hernia.
We nemen afscheid van elkaar, bedanken Rob en Eefke voor de mooie bijzondere tijd en hopen op een weerzien. Ardine wil wel rijden en ik vindt het best.
Familiewadweek 2010
10 tot 16 juli: Familie wadweek met Simon en Djuna, Job, Jasper en Jutta en Coby.
Djuna schrijft: droog liggen en nat worden
Het was een week om erachter te komen hoe verschillend zeilen eigenlijk is. Wanneer er weinig wind is kun je zeilen en als er erg veel wind is kun je zeilen, al zijn er grenzen zoals windkracht 8 en 9 en windkracht 0. Weerberichten stuurden onze plannen om te zeilen in de war, bevestigden onze plannen en bleken soms totaal onjuist te zijn. Zeilen is niet alleen zo hard mogelijk over het water racen (waar het bij speedboten alleen maar om gaat) maar vooral vakantie vieren terwijl je toch het gevoel hebt iets nuttigs te doen en een doel te hebben, dat je altijd nog aan kunt passen naar het weer, en zeilen is ook een beetje ontsnappen aan de wereld op het vasteland. Hoewel, hard gaan met een skûtsje wel een avontuur en leuk is, toen we op de laatste dag een snelheidsrecord van 10,4 knopen haalden. Dat geeft toch wel een lekker gevoel, de snelheid, de spanning van naar de rand worden getrokken doordat de boot zo schuin gaat. Ook al word je koud van de golven die over je heen klotsen en verlang je naar warmte. Warmte is altijd fijner wanneer je ook kou gekend hebt.
Zaterdag gingen we naar het Franse Gaatje varen. Daar gingen we droog liggen, zwemmen en garnalen vangen. Verbazingwekkend hoeveel garnalen er onder het zand zitten verstopt, je zou bijna waterschoentjes aan willen zodat ze niet aan je tenen knabbelen. Ook zijwaartslopende krabben (maar dat doen krabben altijd) gezien en op de rug van Simon laten lopen.
Jutta en Jasper hadden superlekkere pastasalade gemaakt en na het afwassen gingen we nog een potje koehandel doen en slapen, want daar verlang je vaak naar als je op een boot zit, zo de hele dag in de buitenlucht. Deze eerste dag beloofde wat voor de rest van de week.
Zondag gingen we al best vroeg naar Vlieland zeilen, waar we rond de middag aankwamen en vastliepen op een plaat met basaltblokken, wat best wel eng was omdat die wanneer er veel golven waren de boot konden beschadigen. Toch waren we vlakbij de kust van Vlieland geëindigd en gingen we na een blubberige tocht in zwarte klei die ook voor een paar sneetjes zorgden aan land om even over Vlieland te lopen, een ijsje gegeten (Job, Jutta, Simon, Djuna). Anijsijs is trouwens een aanrader.
Coby en Jasper bleven bij de boot om de nieuwe zwaardstrijker aan het schip te maken. Zondag gingen we al best vroeg naar Vlieland zeilen, waar we rond de middag aankwamen en vastliepen op een plaat met basaltblokken, wat best wel eng was omdat die wanneer erveel golven waren de boot konden beschadigen. Toch waren we vlakbij de kust van Vlieland geëindigd en gingen we na een blubberige tocht in zwarte klei die ook voor een paar sneetjes zorgden aan land om even over Vlieland te lopen, een ijsje gegeten (Job, Jutta, Simon, Djuna). Anijsijs is trouwens een aanrader.
Coby en Jasper bleven bij de boot om de nieuwe zwaardstrijker aan het schip te maken. Gek om alle mensen op Vlieland Nederlands te horen praten want dat ben ik niet zo gewend op vakanties. Het is natuurlijk wel logisch.
Terug op de boot beetje slapen en lezen en eten! Ratatouille, jamjam, weer zo lekker. Daarna natuurlijk snel met de leukethea roeiend naar de kant en hem zo aangelegd zodat het bootje niet erg op de wal zou bonken en op zoek naar een café waar we de finale voetbal konden kijken! Uiteindelijk een disco gevonden waar wonderbaarlijk voor ons alle 6 een kruk vrij was en we keken de wedstrijd. Lange wedstrijd en Spanje gewonnen. En terwijl we een beetje moe en teleurgesteld terug naar de leukethea liepen hoorden en zagen we een hoogblond jongetje van 5 ontroostbaar huilen zich ondersteunend met de woorden ‘Maar zo kunnen we toch ook helemaal niet die wedstrijd winnen?!’. En hij had gelijk, onrechtvaardige scheids, als de scheids niet dit had gedaan en wel dat en niet dat, dán had Nederland sowieso gewonnen.
Slapen.
Maandag gingen we naar de Vliehors varen! Daar was een steiger, die me op de een of andere manier nu doet denken aan de schilderijen van Dalí met die lange surrealistische poten van dieren. Het was heel leuk om daar op heen en weer te lopen met om je heen alleen maar zand en een toeristenbus om naar te zwaaien. Job ging nog rennen naar het juttershuisje waaromheen allemaal spullen liggen die ooit gejut zijn. Terwijl Jutta en Jasper nog aan het wandelen waren en Job aan het rennen en Coby net deed alsof ze niet wist wat we aan het doen waren, gingen Simon en ik als verrassing poffertjes bakken met de poffertjespan die ik mee had genomen. Iedereen was blij met de poffertjes met gesmolten hagelslag en smulde ervan. Spelletje gedaan. Terug op de boot beetje slapen en lezen en eten! Ratatouille, jamjam, weer zo lekker gemaakt door Jutta en Jasper!
Daarna natuurlijk snel met de leukethea roeiend naar de kant en hem zo aangelegd zodat het bootje niet erg op de wal zou bonken en op zoek naar een café waar we de finale voetbal konden kijken! Uiteindelijk een disco gevonden waar wonderbaarlijk voor ons alle 6 een kruk vrij was en we keken de wedstrijd. Lange wedstrijd en Spanje gewonnen. En terwijl we een beetje moe en teleurgesteld terug naar de leukethea liepen hoorden en zagen we een hoogblond jongetje van 5 ontroostbaar huilen zich ondersteunend met de woorden ‘Maar zo kunnen we toch ook helemaal niet die wedstrijd winnen?!’. En hij had gelijk, onrechtvaardige scheids, als de scheids niet dit had gedaan en wel dat en niet dat, dán had Nederland sowieso gewonnen.
Mijn geheugen en gedachten deinen nog op het ritme van de golven.
Jasper en Jutta schrijven; maandag
Net aangekomen op de Vliehors, niet onder de indruk van de regenwolken – maar wel met een regenjas – liepen we langs de waterkant richting het zeegat. Niet vermoedend wat ons te wachten stond... Als eerste vonden we een als vissersnet gecamoufleerd... vissersnet ;-) Wel heeeel groot en niet kapot. Druk trekkend aan het net merkten we pas heel laat dat een paar meter verder iets veel interessanter lag... een klein dood zeehondje, althans dat dachten we... Toen we dichter bij kwamen, bleek dat hij wel erg levend was EN mensen die tussen hem en het water liepen niet aardig vond – [faug].
Verder op konden we van de schrik bijkomen en een zandbank vol zeehondjes – op veilige afstand – bewonderen. Op de terugweg nog een verrassing... Met de boot al in zicht voelden we nattigheid! Van onder het zand werden we bespoten!!! Geen idee wat voor diertjes het waren, maar ze konden wel tot 1,5 m ver spuiten. Wat een verrassend wad toch altijd weer. De lekkerste verrassing was echter de ontvangst met poffertjes :-).
‘s Avonds voeren we op de fok met een flinke Westenwind terug naar Vlieland dorp en maakten we een snelheid van meer dan 5 knopen!!
Dinsdag, terwijl de jongens en Djuna en onze skipper de boot klaarmaakten voor vertrek, roeiden Jutta en Jasper nog snel naar Vlieland voor bevoorrading; brood, cruesli, chips en vooral een nieuwe houten snijplank (die was in de week ervoor overboord gezeild). Na een lekker bakkie speerden we snel boven de richel langs door het zeegat naar Terschelling. De wind was helaas niet sterk genoeg om ons tegen de stroom in te helpen, maar met een beetje motor erbij hadden we snel de geul overgestoken en de kleine vaargeul bereikt die ons naar Terschelling bracht.
Bij de scherpe bocht van de veerboot, vonden we een mooi plekje om te ankeren en te wachten op opkomend water en dus stroom mee.
In het begin nog een beetje afgeschrikt door alle kwallen die door de stroming met een noodgang voorbij kwamen -- ze prikken ook wel een beetje met hun tentakels 🙁
-- werd de zandbank wel heel gaaf, toen we de zeesterren onder het zand ontdekten, wat een leuke beestjes! En een heel raar gevoel op je hand 😉
Na wat chillen aan boord en een overheerlijke guacemole als tussendoor snack zeilden we verder naar het oosten en ankerden onder Terschelling. Simon liet nog ff zijn zeilkunsten zien in de leukothea => vrouwen imponeren 😉 maar het bootje was zo stabiel dat ie m niet
Vrijdag voeren we met ZW 6, en 3 reven in het Grootzeil en 2 in de Fok, van Terschelling haven naar Harlingen terug. We gingen heel hard: 10,4 knopen over het wad !!!!!!!!!!
Tjonge wat ging dat hard met Simon en Djuna, drijfnat bij de fok. Bij het wantij tijd voor droge kleding met warme soep. Daarna het laatste stuk kruisen door het Kimstergat. Met ieder op zijn vaste plek ging dat fantastisch, wat een teamwork!! Zo kwamen we veilig en heel voldaan in Harlingen aan, na een pittige week met onvoorspelbaar weer en wind.
Natuurwadweek 3 tm 9 juli 2010
Aan boord:
vlnr; Lotty, Pauline, Simon, Yoram, Vivienne, Coby (schipper).
en Sandra
De week stond natuurlijk in het teken van Natuur, maar ook van sterke mannen en jonge honden, zeehonden, strakke planning, halve finale voetbal, nieuwe zwaardstrijkers, verjaardag van Pauline, zwemmen, het wad rond spitten op zoek naar pieren, draadwormen, en spelletjes (zuiderzee spel)...
geen wind..wel sterke mannen
..en jonge honden
... en zeehonden
de oude zwaardstrijker was afgebroken en moest vervangen worden, handig dat laagwater
Vivienne had de Natuurles goed voorbereid:
de theorie
…en de praktijk…
De kleine gaatjes zijn het werk van tepelhoorntjes, dat zijn roof-slakjes, die met hun tong een klein gaatje maken in de schelp van andere weekdieren. Ze slurpen het weekdier dan uit zijn schelp.
goed luisteren en dan…
... en reven
...en klaarmaken voor vertrek
Er is ook tijd om de Leucothea op te tuigen
en te varen,hier is Simon
veerman van ankerplaats naar vaste wal.
De reis plannen
Pauline is jarig… Hoera Hoera.. en.. lang zal ze leven…
prachtige wolkenluchten
en altijd iets te doen
ook in de avond varen
Het was een fantastische week, veel gevaren en van alles geleerd over het wad, we hebben super genoten!!
(N.b. met dank voor de prachtige foto’s aan Pauline, Lotty en Sandra)
Weekendje zeilen, eind juni 2010
Hoi, Wij zijn Luka van der Klaauw en Puck Verhagen (12jr). Wij gingen met Ted van der Klaauw en Angelique Noordhuis (ouders van Luka) een weekendje zeilen eind juni 2010, op de skûtsje de Vriendschap samen met schipper Bernard en zijn vriendin Aletha. Het was erg leuk en heel erg lekker weer. We waren allemaal bijna verbrand door de zon en hitte want het was bijna 30 graden en gelukkig was het op het water nog koeler dan op het land. We hadden niet veel gezeild omdat er bijna geen wind stond. Maar we hebben het superleuk gehad ook al was er bijna geen wind. Misschien juist daarom, want daarom kon je meer zwemmen dan normaal en dat was in die warmte heel erg fijn. We hebben ook gezwierezwaaid,( rond de mast slingeren aan een touw en daarna in het water springen)vanaf de giek het water ingesprongen,de boot bestuurd,het grootzeil gehesen,de fok gehesen en heerlijk gegeten waaronder lekkere pastasalade en spinaziesalade. We hebben ook nog flessenpost verstuurd op het IJsselmeer, maar helaas nog geen bericht terug gehad. Op de foto’s kun je zien hoe leuk het was.
Kortom het was GEWELDIG!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(11)-12-13 juni scheepswijs en vriendschap
Dit weekend begon op vrijdagmiddag in Workum, alhoewel ..... de cursus van Scheepswijs begon in Makkum. De andere vier cursisten en Marianne (onze schipper en instructrice) zouden we daar diezelfde avond op de wal ontmoeten. Coby en ik zouden samen het scheepje van Workum naar Makkum varen, een stukje dichter bij het wad.. We waren er al lekker op tijd, rond half vijf, maar de wind was nog erg hard. Gelukkig zou deze afvlakken als het avond zou worden. We zijn eerst in Workum door de sluis gevaren en hebben lekker gegeten; aan boord was nog van alles lekkers te vinden; dus een gevuld linzensoepje uit het ruim, met meegebrachte boterhammen gingen er wel in!
Daarna begon de wind lekker te minderen; de grote populier naast het kommetje van de sluis boog steeds minder door. Maar nog steeds een stevig windje. We zetten de zeilen in het kommetje na de sluis met 2 reven in het grootzeil en 1 in de fok en zijn het Soal uitgevaren. Het was een stevige wind; toch wel een NNW windje 5. Het verliep allemaal prima volgens plan; het varen ging hartstikke goed ondanks de dikke wind en hoge golven. We moesten een paar keer overstag en dat ging prachtig. Precies genoeg zeil, niet te veel en niet te weinig met deze wind en golven. In Makkum hadden de anderen lekker in de kroeg gezeten en zich prima vermaakt met de theorie van wadvaren. Toen het scheepje aan de kant lag, met iedereen bijgepraat bij een borrel en de koers voor de volgende dag uitgezet.
We hebben een heerlijk weekend gehad. Het was erg gezellig op het bootje en hebben genoten met elkaar. En ondertussen veel geleerd. Het weekend stond in het teken van water, ja natuurlijk op een schip; water!!!! Nee, dit keer was het drinkwater. We dachten dat we aan de steiger in Makkum water konden tanken, maar dat was niet zo (allemaal op slot), misschien zaterdag in de sluis..? Ook niet. Dan maar naar Harlingen? Verliezen we veel tijd, doen we niet... Uiteindelijk hebben we het hele weekend gedaan met de kwart tank water die er nog was, super! Het heeft ons wel leren plannen en een tocht leren uitzetten waarbij er altijd alternatieven waren voor water.
Op zaterdag hadden we een flinke wind, NW 5 a 6 en zijn we zijn nog voor HW naar de vlakte van Oosterbierum gevaren. Daar waren we wel wat na HW maar kwamen er nog heel goed overheen, kruisend, lange slagen. Daarna verder met vallend water naar Terschelling, onder de Wierschuur droog gevaren.. 's avonds, een prachtige avond bij ondergaande zon nog een eindje richting West Terschelling en op Dodemanshoek geankerd en overnacht. Daar in de de avond nog van de muziek van Oerol op Midsland (Westerkein) genoten; mijn favoriet Roosbeef! Naar de kant was niet mogelijk en het was eigenlijk te laat dus alweer laat naar bed en vroeg op (maar wat is vroeg op het wad).
Om half vijf even het bed uit gegaan; de droge vlakte gezien en genoten van de stilte, niet te veel afkoelen en weer lekker het warme bedje in de drik in. Zondag met stroom tegen en weinig wind naar het westen en via het Inschot terug naar Kornwerd. We hebben het zeil helemaal getrimd tot een perfecte trim; totaal scheelde dat een halve knoop in de snelheid en dat met een zwak windje (dat wordt wat met de nieuwe fok). Helaas viel de wind helemaal weg en hebben we het laatste eind moeten moteren. Ondertussen al wat opgeruimd en twee van de club hebben een heerlijk middageten in elkaar gezet. Iedereen, behalve Coby en ik zijn in de sluis de boot afgegaan. Coby en ik hebben het schip weer terug naar Workum gevaren en daar weer achtergelaten. Wel op de motor, helaas bijna geen wind en ook nog uit de verkeerde hoek.
Erg veel geleerd met dank aan Marianne en aan alle cursisten; moteren en aanleggen in sluizen; 'zoet op zout dan gaat het fout', rekenen met NAP en LAT, rekenen, rekenen. Andere steken hier en daar, andere steek voor het reven bij de smeerreep en bij de rakbanden. Het is goed en leuk als je meerdere varianten kent. En precieziezeilen met perfect getrimd zeil. En wat velen wilden leren; droogvallen; hoe doe je dat?
Marianne past haar wijze van instructie geven goed aan, zodat iedereen leert op haar/zijn niveau. Ik heb geleerd om de overstap te maken van doener naar overzichthouder, wat is nu belangrijk, wat kan later. En natuurlijk moteren in sluizen, bruggen; het ging op de terugweg in Workum als een zonnetje! Die avond om tien uur thuis, dit keer redelijk vroeg het bedje in.
Het was weer een heerlijk weekend!
Vivienne
Hemelvaart weekend - 13 mei
Aan boord: Vivienne, Marjon, Joep, Doreen, George en Coby (schipper)
Het was een weekend van tegenstellingen..veel wind vs. geen wind, kou vs. hitte..
Donderdag vertrokken we uit Workum met een koude noordenwind, kruisend naar de sluis van Kornwerd. Intussen is het 4uur na HW als wij buiten de sluis de zeilen weer hijsen, maar we zijn op het wad! Het vluchthaventje langs de afsluitdijk lijkt een mooie plek om de nacht door te brengen. Vlak na de sluis lopen we nog bijna vast op een ondiepte die niet op de kaart staat, maar met een aantrekkende wind varen we even later prachtig naar het Zuid Westen. Een uurtje later zijn we bij het haventje waar je gemakkelijk langs vaart als je niet oplet, geen boeien, geen drukte. Op het zelfde moment komt van de andere kant een aak op de motor aanvaren die hetzelfde plan als wij blijken te hebben en even later liggen we achter elkaar aan de steiger.
Prima plek en lekker beschut.
Vrijdag zijn we al vroeg op, een strak blauwe lucht maar de wind is helemaal weg. Als de schipper van de aak zijn hoofd uit het luik steekt, varen wij het haventje al uit naar het noorden, op de motor dat wel..
We liggen die dag voor anker bij het Inschot op de huilerbank (zie logboek natuurweek 2009), wachten op vallend water en wind. Het is puffen van de warmte, het ene laagje na het andere kan uit tot de hemdjes en korte broeken overblijven. Dan is er een zuchtje wind (kleren kunnen weer aan) en met stroom mee kruisen wij naar het Franse Gaatje onder de Richel, waar we de nacht voor anker blijven.
Zaterdag varen we met een lekker windje naar Terschelling, waar we vlak onder de Wierschuur voor anker gaan. Tijd voor wandelen, roeien, en vogels kijken. Wat een luxe met 2 vogelaars, Marjon en Vivienne, aan boord: we zien o.a. groenpootruiters, kanoeten, kleine en grote sterns, lepelaars en allerlei strandlopertjes.
Ook nog een eidereend creche: 6 tantes eidereend die met een groep van 30 kuikens (dicht bij elkaar) over het wad scharrelen, dat had zelfs Vivienne nog nooit gezien!
Al zoveel jaren zijn we op het wad en elke keer maken we nieuwe dingen mee, fantastisch!!
Zondag scharrelen we al voor HW over het wantij van Oosterbierum, richting Harlingen waar we het schip voor Bernard en de Wicca mensen achter laten.
We hadden een heerlijk weekend!
De beleving van temperatuur kan heel verschillend zijn.
Wiccaweek 17 t/m 24 mei 2010
Bernard (schipper), Ruth, Edith, Arnoldine, Annette, Aletha en Martijn.
Ma 17 mei was het een leuk weerzien met de bemanning van vorig jaar in Harlingen Haven. Nieuw was Martijn, hij kan fantastisch zeilen en apekooien en was een welkome aanvulling aan boord. De weergoden waren ons heksen goed gezind; de hele week zonnig, droog en geleidelijk warmer met NW 3/4/5 wind. En dat in mei, de mooiste maand op het wad, alle groen zo teer, de toeristenstroom nog ver en alle natuurgebieden op slot vanwege de broedende vogeltjes en zogende zeehonden... Komt dat zien! Bernard had niet gelogen; de eerste dag al zo'n 200 zeehondjes bij de Holwederbalg gezien. We liepen vast waar onze bestemming was: wantij over tot wierumerwad.
Di 18 mei ging de wekker om 4:00u, het tijd dicteerde de vaaruren. Uren gezeild op de lege waddenzee zonder een ander schip tegen te komen naar Noordpolderzijl alwaar we rond 14:oou slingerend binnenliepen. 't Zielhuis gaat binnenkort dicht , dus nog snel een glaasje gedronken op het terras, gemiste slaap ingehaald uit de wind over de dijk in de bosjes en hout gesprokkeld voor de kachel.
Wo 19 mei 's morgens gewandeld in afwachting van het hoogste water. Tijd voor klusjes aan boord. 3 jaar geleden heeft Bernard de boom zelf uitgezocht in het bos; thuis gedroogd en hand bewerkt tot een prachtig helmhout dat precies past. En eindelijk gemonteerd aan boord van Vriendschap omringt door de natuur. Mooi werk, wat nog jaren meegaat!
Nadat het oude helmhout nog eenmaal als loopplank heeft gediend in Noordpolderzijl, werd het in stukken gezaagd en kreeg het uiteindelijk een waardig zeemansgraf. Met 2 reven en nattigheid op het voordek vertrokken we met HW naar het wad onder Schier, alwaar we het land niet op mochten vanwege de broedende vogeltjes. 's Avonds Godinnenkaartjes gelegd voor nieuwe inzichten.
Do 20 mei 04:30 navigeren op de GPS en kaart; tonnetjes turen in het donker en de vaargeul aanhouden. Prachtige zonsopgang en om 06:00u in Lauwersoog nieuwe buitenhaven (met pasjes en douche die pas om 07:00u open gaat). Inkopen gedaan voor het schip bij CIV en nog meer eten voor de bemanning en toen snel weer naar buiten o.l.v. Edith. Rustig zeilweertje en alle tijd om onderweg zeilbandjes te leren maken en het tweede kluisboord te vast te zetten. We liepen net niet vast en waren op tijd in Schier om ijs te halen, maar de bank was al dicht. De havenmeester heeft nog 7x toeristenbelasting tegoed.
Vrij 21 mei vroeg varen via Engelsmanplaat tot we vastliepen naast de geul, waar een zeehond nog een eenmansshow gaf voor Martijn op het dek. De rest lag te slapen tot het warme zonnetje ons naar buiten lokte de zandplaat op. Gewapend met emmertje en schep en een opdracht van Ruth een droomhuisje te bouwen. Vol bewondering toegekeken hoe de zee weer bezit nam van onze bouwsels.
Als troost had Martijn lekkere pannekoekjes gebakken.
Doorgevaren naar Pinkewad met Martijn als schipper; die
Gutsekoppers hebben geen motor nodig als er een pikhaak van boord valt, mooie manoeuvre, Martijn, dat zeker, maar wel wat ver uit de kust van Ameland voor anker. De avondwandeling van Bernard, Aletha en Ruth halverwege richting Noordzee duurde daarom maar liefst 3.5 uur ( de rest bleef wijselijk aan boord). Het leed was snel geleden met een voetenbadje voor verwonde slikvoeten (alleen voor mietjes) en heerlijke massageolie. Al snel konden we weer hartelijk lachen om het avontuur en rook je thee weer boven je handen uit.
Zat 22 mei om 07:00u in de haven van Nes voor anker, heen en weer naar de steiger met het bijbootje water halen en boodschappen doen; plotselinge mist bij het wegvaren om 09:00u richting zeegat. Aletha had het prima naar het zin aan het roer. Golven, stroming en wind en dan ook nog koers houden aan de wind recht op de vuurtoren van Ameland af en vlak voor het strand overstag. "Hoogte is winst, maar gang is alles". Op het fokje het zeegat weer in Terschelling met Brandaris voorbij en door de slenk naar het Fransche gaatje.
Zo 23 mei 5:30 met de zon reeds op in rustig tempo naar Vlieland gezeild. Visdiefjes, eidereenden met jongen, wulp (kijkt naar zijn gulp) en veel meer drijfsijsjes gezien. Ruth en Annette hebben aan de wal in de duinen vertoeft en oesters geraapt. Omdat het zo ongelooflijk prachtig weer was Pinkster zondag koos de rest van de bemanning voor een tochtje langs het strand van de kop van Vlieland dicht langs de wandelaars en andere uitslovers op het strand. We konden er geen genoeg van krijgen. Sturen zonder helmhout op de zeilen, echt onvergetelijk! we zijn maar twee keer op en neer gevaren. Na de lunch richting Kornwederzand, voorbij de sluis voor anker.
Ma 24 mei een toegift met een heerlijk tochtje voor de wind richting thuishaven. De opdracht onderweg was om je godinnenkaartje uit te beelden (alleen voor ingewijden). Ruth speelde viool in de sluis van Workum. En zo kwam er langzaam een einde aan een zorgeloze week genieten van elkaar, het schip en de natuur.
Aletha
Nieuwe fok
Vandaag is de nieuwe fok ingemeten. Hij wordt eind juni, begin juli geleverd. Ik ben benieuwd. We hebben deze keer goede afspraken gemaakt over de reef-afstand. Verder wordt de schoothoek wat lager waardoor we het achterlijk niet zo dicht trekken. Dat is beter voor de twist van het zeil. Ik ben heel benieuwd wat De Vries Sails in Makkum er van maakt! Het wordt weer een zeil dat net als het grootzeil het midden houdt tussen een toerzeil en een wedstrijdzeil.
17/18 april van Workum naar Nederland
17/18 april van Workum naar Nederland gevaren. Prachtig koud lenteweer.
Zaterdag een redelijke windje, in de middag afnemend naar geen wind ;-( .... Wel heerlijk zo'n eerste weekend weer aan boord; het gevoel van wind in de zeilen is heerlijk. Zaterdag tot laat gevaren , de ondergaande felrode zon gezien terwijl we aan het motoren waren (want geen wind en een sputterende vulkaan in IJsland). Daarna een rustige nacht in een baai op het Schokkerstrand (Ketelmeer).
Heel rustig leek het allemaal en dat kwam niet omdat er geen wind was.... er was iets anders wat opviel in al zijn afwezigheid... natuurlijk.... er waren geen strepen van vliegtuigen te zien en geen lawaai van vliegtuigen te horen. Zo moet dat honderd jaar geleden met dit scheepje ook geweest zijn; echte stilte en een volledig blauwe hemel; dat maak je niet vaak mee, prachtig!
In de buurt van Nederland een ereronde gevaren met wat meer wind. Daarna de dotterbloemen aan de kant 'gekust' en de ooievaars op de nesten weer na een jaar gedag gezegd. Wat een heerlijk weekend met ons vijven; Antonin, Vivienne, Joep, Marion, Vivienne en schipper Coby.
Oh ja niet vergeten; we hebben met drie alvast in de jaaglijn gelopen; alvast geoefend voor de Mattenschippersrace.
Het volgend weekend waren we helemaal klaar voor de Mattenschippersrace. Met de 11 tallige bemanning op de boot geslapen. Ik op een luchtbedje (dank Coby voor het meenemen!).
Na een heel goede start langszaamaan wat naar achteren gezakt; uiteindelijk kwamen we uit op een plaats 8... net achter het Gudsekopje. De hele dag was het al stuivertje wisselen met de Gudsekop.
Groet, Vivienne
Paasweekend 3/4/5 April 2010
Aan boord: Rob (schipper), Coby, Joep, Marjon, Frank, Aletha en onbekende paashaas.
Na twee weken en drie weekenden intensief krabben, schuren, schilderen en plakken (met veel dank aan de klussers) lag Vriendschap aan de kade van de werf Nieko in Franeker te wachten. Strak in de verf, met een fris lente groen interieur. Frank was een paar minuten na eerste kennismaking met het schip het vlak aan het oliën onder de planken vloer. Inruimen werd zo nu en dan gehinderd door een plensbuitje. De regentijd werd handig benut voor de laatste aankopen. Vervolgens werd met aanwijzingen van Rob en Coby het schip opgetuigd. Of ik even een ".. " wil aangeven. Best lastig als je niet weet hoe een ".. "er uit ziet. Een blok met hondsvot of puntkous, iemand???
Paaszondag van Franeker naar het Franse Gaatje onder Vlieland gevaren, lekker kruisen met goede wind. De thuisblijvers hadden ongelijk. Prachtig weer hadden we dit eerste waddenweekend, de eerste zeehonden hebben we gezien, eidereenden, waddenlucht..
Maandag na het Paasontbijt wachtte de schipper ongedurig op het opkomend tij en schuifelden we aan de wind over de plaat naar dieper water, strak blauwe lucht met ZW 4. In de Kornwederzand sluis was het toch weer spannend, daarna kwam Workum kwam al snel in zicht. De kop is eraf, we zeilen weer!
Aletha
Start van het nieuwe seizoen
Afgelopen vrijdag hebben Bernard en ik bij winterse temperaturen het schip naar de werf in Franeker gebracht. We liggen daar de komende 2 weken bij Scheepswerf Nieko op de helling om lekker onderdak te kunnen schilderen.
Starten
Het schip heeft de winter goed doorstaan. De matrassen en de meeste spullen liggen bij Cornelie op de zolder naast de oude varkensstal. Vriendschap zelf heeft alle strenge vorst goed doorstaan. Er is niets stukgevroren. De motor startte in één keer. De start-accu die ik had meegenomen was niet nodig.
IJsbergen
De week ervoor waren er nog 2 vrachtschepen vastgelopen in het ijs voor de vuurtoren van Reid. Toen wij voeren was dat nog goed te zien. Langs de Friese kust lagen nog complete ijsbergen. Dankzij de harde noordoostenwind van de dagen voor onze tocht was het meeste ijs gelukkig wel weggewaaid naar lager wal.
Waddenzee
Het was heerlijk om weer buitengaats te zijn. Het moest helaas op de motor. Het is niet te doen om voor één tochtje helemaal op te tuigen. Het was met een rustig windje desondanks prachtig. We hadden laag water. De zeehondjes lagen speciaal voor ons op de banken net naast de geul.
Danny en Claudia
Toen we vlak bij Harlingen waren ging mijn telefoon. Het was mijn broer met zijn vriendin uit Baarn. Ze stonden toevallig op de dijk de hond uit te laten. Ze waren onderweg naar een vriend op Vlieland. De foto's die zij gemaakt hebben vanuit Harlingen houden jullie nog tegoed.
In de kraan
De kraan van Nieko oogt niet meer piepjong, maar hij trekt het elke keer weer prima. De foto's spreken boekdelen. Heel mooi is te zien hoe het onderwaterschip van onze Piipster 'nergens' stilstaat. Nu 2 weken schilderen en dan weer lekker varen. Met pasen optuigen en het eerste weekend!
Reactie van Vivienne op 23 maart 2010 om 22:18 uur
Hoi!
Wat een leuke eerste tocht en fijn dat het dikke ijs het scheepje heel heeft gelaten. (‘t was wel heerlijk schaatsen deze winter). Wat een mooi scheepje toch. Ik heb zin om komend weekend weer het nodige schuur- en lakwerk te komen doen.
Groet, Vivienne
In de UIT!
Er wordt uitgebreid aandacht besteed aan mij en ons skûtsje in de UIT! van maart. De UIT! is het blad van de Naturisten Federatie Nederland. Ik vind het echt heel leuk. Ik zal in ieder geval een exemplaar aan boord leggen!
Einde van een succesvol seizoen
Het is weer een prachtig seizoen geweest. We hebben bijna alle weekenden kunnen varen vanwege de grote belangstelling.
Themaweken
Door de themaweken hebben we ook heel veel nieuwe mensen mogen verwelkomen dit jaar. De reacties waren heel positief. Ons concept waarin eenvoud en enthousiasme voorop staan slaat erg aan bij onze gasten. We hebben zelf ook met veel plezier gevaren dit seizoen. Dank daarvoor!
Aftuigen
De laatste klus van dit jaar is aftuigen. We hebben dat een paar keer uitgesteld vanwege slecht weer en harde wind, maar het moet er nu maar eens van komen. We kunnen de spullen bij Cornelie in de schuur kwijt. Dat is mooi, want lekker dichtbij.
Klussen
Volgend voorjaar starten we weer met klussen. Ieder die zin heeft kan komen helpen. De verwachting is dat we dit in de laatste van 2 of 3 weken maart zullen uitvoeren.
Friendship goes freight!
Het was een last minute actie; halverwege de week belde Reid of we niet een vrachtje locale ecologische streekgebonden producten naar Enkhuizen konden brengen. Daar vond gedurende het eerste weekend van november de Klassieke Schepenbeurs plaats. Een van de trekkers van de beurs was de Schoenerbrik de “Trois Hombres”. Met dit schip wil Atlantis wereldwijd duurzaam transport aanbieden voor duurzame producten (check www.zeilendehandelsvaart.nl). En aan de Vriendschap de eer de eerste lading duurzame producten vanuit het achterland aan te leveren.
Nu, een skutsje is tenslotte oorspronkelijk een vrachtschip en geen wedstrijdschip of toerschip, dus wij hadden er wel oren naar. En zo kwam het dat op vrijdagmorgen Rob vier pallets met biologische sappen uit Groningen, Drenthe en Friesland aan boord kreeg. Alles tesamen een ton, op zich niet zoveel, maar wel het hele ruim vol, zelfs de kachel moest eruit.
We zijn het niet meer gewend, die vracht… De kastjes of de laden konden niet meer open. Als je naar de WC wilde, had je twee opties: of via voor: met een snoekduik over de kisten en de hele inventaris die naar het voorruim verbannen was, en dan met een haakse bocht de wc in. Of via achter: in jezelf in slangenhouding wringen tussen de pallets en de luiken, je vervolgens naar beneden laten vallen en dan weer met net zo’n haakse bocht de wc in.
Zaterdagochtend kwam Djuna, Simon, Jette en Bernard om half negen aan. Sybren, de opstapper, was al aan boord en had alles wat mechanisch was al geinspecteerd. De motor liep al als een zonnetje. Om stipt 9 uur draaide brugwachter Pieter de brug en de sluis. Met een kalm ZZW windje kruisten we richting zuiden; het scheepje vond het duidelijk lekker weer eens met lading te varen en liep lekker door de golven. Het was behoorlijk koud, maar wel droog. Hoe lekker we ook liepen, de wind viel wat weg op een gegeven moment hebben we de motor bijgezet en nu konden we een streek meer hoogte houden. Toch was het al tegen vieren toen een hele menigte beursgangers op de Gependam stond te kijken hoe wij met lange slagen en nu wel weer een lekker windje het krabbersgat inkruisten en bij de Trois Hombres langszij gingen… Eindelijk warme koffie en thee!
Hier bleek dat het uitladen pas de volgende dag zou plaatsvinden. Dus dit was voor ons weer een behoorlijke ‘change of plans’, maar na wat heen en weer bellen lukte dat ook.
Samen met Arjen van de Trois Hombres en Mike van de bevrachter werd ik op het podium geinterviewd over dit initiatief en de toekomst van de zeilende vrachtvaart. Simon, Djuna waren inmiddels al verdwenen richting feestje in Utrecht, en Sybren ging met zijn vriendinnetje en logeetje de beurs verkennen en dan met de auto terug naar Friesland. Jette en ik warden door Mike uitgenodigd voor het diner aan boord van de prachtige klassieke radarboot Kapitein Kok. Daarna kronkelden we ons in slangenhouding tussen de pallets en de luiken en lieten ons vervolgens op de kooi vallen. Zonder kachel was het bar koud en het duurde een hele tijd voor we de klamme lappen een beetje drooggestoomd hadden met onze lichaamswarmte…
De zondagochtend gingen we lossen. Aan het uiteinde van de grote ra werd de ‘Whip’ bevestigd, en samen met de ‘front fall’ en de ‘rear fall’ zouden de pallets overal heen gepositioneerd moeten kunnen worden. Dat bleek inderdaad zo te werken. Onder de heldere instructies van de stuurman trokken de vele jongeren van de Trois Hombres de 250 kg zware pallets rustig en beheerst het ruim uit.
Daarna namen Cobi en Antonin het vrachtscheepje over en voeren in de dichte mist met een zachte zuidoostenwindje terug naar onze Thuishaven, Workum.
Reactie van Vivienne op 15 januari 2010 om 10:56 uur
Hoi! Wat een leuk initiatief dat de Vriendschap hieraan meegedaan heeft. Zo zie je maar weer; altijd in voor vernieuwing… met een finke dosis historie uiteraard! Vivienne
