Wadweken

24 juni 2019
in Wadweken, Oerol

Oerol 14-23 juni 2019

De header van deze pagina was mijn favoriete voorstelling op Oerol 2019 : Via Berlin- Lost Tango heeft mij tot tranen geroerd. Utrechts toneel - Immens was ook een absolute aanrader.

Aletha (met hulp van Martijn) schippert. Op de heenweg is de wind gunstig maar halverwege de Blauwe Slenk niet meer krachtig genoeg 2Bft om tegen de vliestroom in te kruisen. We zwaaien naar de vele charters en ontwijken de veerdiensten, maar dan moeten wij er ook aan geloven en de motor starten om met HW op tijd op onze bestemming te zijn. Het feest van herkenning, verwondering en inspiratie is begonnen.

Schip "De Goede verwachting" ligt net als andere jaren al in het baaitje bij Stryp. Ze hebben een mooi plekje voor ons overgelaten om dichtbij de wal te ankeren. Er staat om 20:00u nog net voldoende water om ook het hekanker uit te brengen. De zonsondergang is betoverend. De getijdetabel geeft alsmaar meer decimeters water en de komende week is de windvoorspelling 3 Bft, dus we liggen er rustig. Bij eb lang droog en met hoogwater max 1m diep waden tot aan het schip. Ideaal.

De volgende ochtend is het zeikweer. De fietsen zijn natuurlijk allemaal al gereserveerd ( wij weer vergeten!) maar bij de Groot in Midsland hebben ze nog een rode tandem voor Jut en Jul. We drogen op in de barn op Westerkeyn. De rest van de week is het droog. Na het straattheater van Midsland ( de zwemmers met catwalk en Fontys) fietsen we naar Lies voor: Who's afraid of Charly van Romana Vrede. Het nagesprek was verhelderend.

Zondagochtend hadden we voor iedereen kaartjes in de voorverkoop voor de Woestijnjasmijntjes van George en Eran productions bij het meertje van Heeg. Zondag vertrekken Sandra en vriendin Marian met de veerdienst naar huis.

Maandag komen Bernard en Lianne aan boord slapen. En Aletha vertrekt tussendoor even naar huis. Op woensdag zijn alle slaapplaatsen weer bezet met de 4 en later 5 vrouwen van het schaatsclubje van Barbara. En vrijdag komt ook Jamilla.

Ieder gaat zijn weegs en we liggen voor elkaar in de rij voor de kaartjes van de populaire voorstellingen; anderen halen koffie en zijn goed gezelschap. Muziek, ijs, herrie, fietstochten over het schone eiland, humor en inspirerende teksten en acteurs wisselen elkaar in hoog tempo af.

Geef mij maar af en toe de relatieve stilte met een wijntje of een neutje op het dek van Vriendschap om even bij te tanken. Magisch momenten iedere dag opnieuw zijn ook de opkomst van het water. de maan en het fourageren en krijsen van de vogels in het baaitje.

Fietsers op de dijk maken foto's. De twee scheepjes lijken wel een mannetje en een vrouwtje. Iemand neemt een paar fietsers in de maling door naar de kant te waden en als een drenkeling te vragen: "Is dit Terschelling?" of "Groeien hier witte doekjes tussen de basaltblokken?"

We verlaten het eiland in etappes. Met HW 's zaterdag 13:15 verplaatsen we naar net buiten de paaltjes om 's nachts op de rand van de Noord Meep te ankeren voor een onrustige nacht. Aletha vindt schipperen en nachtzeilen maar stressvol. Maar met de mooiste voorstellingen nog vers in gedachten slaapt iedereen tot het licht wordt (ondanks het gebonk en geklots van de stroming).

De waterstand is met oostenwind lager dan verwacht. We hijsen al om 5:30u de fok en stromen richting Griend. Kruisen op de Blauwe Slenk en langs de Pollendam is een feestje. Zeehondjes op de kant, zonnetje, allemaal goede stuurvrouwen/ fokkenisten en zeilheisers aan boord. Jamilla vraagt en krijgt een spoedcursus zeilen op de Waddenzee. De Terschellinger pondkoek smaakt prima. De uittocht van zeiljachtjes zijn we voor en het is nog relatief rustig als we in Harlingen aankomen. Hitte!

Filevaren in de Boontjes. Bij de sluis in Kornweg mast gestreken. Er liggen toch al 15 scheepjes te wachten om geschut te worden en de marifoon kondigt aan dat er 3 charters eerst in mogen varen. We liggen aan de dukdalf aan lagerwal en plots komt er een catamaran tegen ons aan. Bij het achteruitslaan verloor de catamaran zijn voortstuwing en drijft tegen ons aan. We redden ze van de lager wal en trekken ze langzij. Maar ondertussen missen we wel een schutting en raken de gemoederen wat oververhit als we er net niet bij passen. Na 2 uur wachten zijn we eindelijk op het IJselmeer.

Aletha

3 september 2018
in Wadweken

Waddenweek 25-31aug

Aan boord: Bernard (schipper), Bert-Jan, Martijn, Joep, Enrieke, Rogier, Leilani, Aletha

Heerlijk weekje gezeild met bemanning die elkaar het "voordeel van de twijfel" gunde; goed volk aan boord.

Ze schijnen zaterdag met een rare vlaag bijna omgeslagen te zijn maar de schipper weet van niets want die zat binnen. Kachel stond wel scheef en de pannen vlogen door de roef. Ik tref ze pas zondagavond weer opgedroogd aan in De Cocksdorp waar Vriendschap aan het steigertje ligt. Een aardige buschauffeur van de Texelhopper rijdt speciaal voor mij een stukje verder opdat Aletha niet door de miezerregen over de dijk hoeft te lopen. Verkouden en koud stap ik net voor het donker aan boord. Bert-Jan humor doen mij binnen 10 minuten weer volop schaterlachen wat vervolgens eindigt in een hoestbui. Ik hoop maar dat ik niemand wakker snurk/hoest vannacht. Tot diep in de nacht worden er kaartspelletjes gespeeld bij het olielampje in de roef.

Volgende ochtend is de wind wel iets gaan liggen maar er is geen dringende reden om de trossen los te gooien. Martijn haalt croissantjes en we oefenen Yoga op de strekdam. 4 gaan fietsen en 3 wandelen naar de vuurtoren van Texel. Bernard huurt een tandem voor mij (in ademnood met beginnende bronchitis) en trapt ons naar de Slufter. Joep en ik luieren in het duin. En later op de dag melden we ons bij de hotelreceptie voor een Woolness spa en saunabezoek met hot tub. Helemaal opgewarmd en loom genieten we van het ligbed met uitzicht over de velden.

De volgende ochtend naar de Vliehors. De zon schijnt weer en zeehondjes alom. We lezen de bandensporen in het zand en mijmeren...

Lippen branden van verlangen naar het zilte van de jouwe. De wind maakt ruimte en in vrijheid kan ik van je houden

Overspoeld door gedachten, smachtend naar dit moment. Een zee van ruimte, hier ben ik in me element

Wat de diepste indruk maakt werd door water aangeraakt. Door geen mens gestoord neemt de zee het laatste woord.

Bij het reddingshuisje stopt de Vliehors expres, maar even later hebben we weer het rijk alleen. De straaljagers vliegen een paar keer over en een klein stuntvliegtuigje geeft een luchtshow. Creatief met viskratten wordt het thema van de Lotta (zeemeermin) uitgebeeld. Enrieke geeft vanaf het balkon aanwijzingen voor de juiste verhoudingen en Leilani en Bernard wringen zich in een ingewikkelde pose voor de foto. De Lotta met Vriendschapschippers Simon/David en Jesper is 27aug2018 vertrokken voor een wereldreis en we wensen ze een behouden vaart.

Zie ook: sailingaround.earth

Nachtzeilen naar ankerplek onder de Richel (oost Vlieland) gaat soepeltjes met leuk windje. We lopen nergens vast en gaan gerust slapen om 01:00u.

Volgende ochtend door naar Striep (Terschelling). Met de "lekkethea" naar de dijk gebracht. Het gat in de leucothea is weliswaar gepolyesterd maar toch loopt ze vol tijdens het slepen achter het schip. In de hoofdstraat van Midsland is weinig te beleven; maar in de kroeg het wapen van Midsland daarentegen wordt het steeds gezelliger na een paar speciaal biertjes.

Waddenweek 25-31aug

Donderdag en vrijdag weer lekker gezeild op huis aan. Maar eerst nog paar uur in Harlingen vertoefd om E op de boot naar Vlieland te zetten (die kaartjes had voor het festival Into the great wide open). Joep gaat ook van boord nadat hij net heeft laten zien dat hij rakelings langs rode tonnen kan sturen. Rond een uur of 5 door de Boontjes gevaren en Leilani stuurt gespannen maar feilloos met ruime wind richting de sluis bij Kornwerderzand. Rogier zit wat stilletjes op het dek voor zich uit te staren.

Aletha

Waddenweek 25-31aug

15 augustus 2018
in Wadweken

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Aan boord: Peter (schipper), Coby, Vivienne, Anita, Lyzia en Sandra

Zaterdag Planning: Workum, boodschappen, motor onderhoud, water halen. Recept van de dag: bieten-linzen-wortel-ui op een bedje van rucola en gegarneerd met geitenkaas en walnoten. Zeiltocht: 1 zeiltocht, na de lunch, tot en met zonsondergang. Weer: zon en aangename wind. Ligplaats: de Riepel onder West-Terschelling, precies op het randje van het natuurreservaat. Waarnemingen: tijdens het zeilen, aalscholvers, diverse meeuwen, zeehonden.

Na de nodige boodschappen, schip op orde brengen, en water halen vertrekken we na de lunch uit Workum. Een fijn windje, en vanwege de wisselende voorspellingen vandaag een mooie en lange zeiltocht naar het oosten. In het donker voor anker bij de Riepel onder West-Terschelling.

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Zondag Planning: Uitslapen, uitdelen erecode voor wadliefhebbers. Recept van de dag: mexicaanse bonen-groente schotel inclusief quacomole. Zeiltocht: 1 zeiltocht, eind van de ochtend tot begin van de middag. Weer: zon en aangename wind. Ligplaats: Koffieplaat bij Oost-Terschelling Waarnemingen: Heel veel vogels, wadlopers met honden, rosse grutto, grutto, scholekster, strandlopers, diverse meeuwen, stern, kiekendief, eidereenden, veel zeehonden.

Vandaag heerlijk uitslapen en rustig aan, tijd om vogels te kijken. Zodra er genoeg water is in de loop van de ochtend een stukje zeilen en voor anker bij de koffieplaat onder Oost-Terschelling. We worden omringt door de vogels en zeehonden. Gelukkig hebben we de erecode voor wad liefhebbers mee, die kunnen we gelijk uitdelen aan de andere mensen die met de boot op het wad liggen en een wandelingetje op de droog gevallen plaat (met honden) niet kunnen weerstaan.

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Maandag Planning: zeilen met beetje wind en veel stroming, kokkels verzamelen, zwemmen, wadlopen. Recept van de dag: kikkererwten curry met mango, komkommer, prei en rijst. Zeiltocht: 1 zeiltocht, na de lunch tot begin in de avond. Weer: zon en beetje wind. Ligplaats: de Hon onder Ameland. Waarnemingen: Heel veel vogels, wadlopers met honden, rosse grutto, grutto, scholekster, strandlopers, diverse meeuwen, stern, kiekendief, eidereenden, valk, veel zeehonden.

Maandag morgen doen we het rustig aan, vogels kijken. Een poging tot kokkels rapen heeft een magere opbrengst. Als we weer water genoeg hebben onder het skûtsje gaan we in de middag een stuk zeilen en vooral op de stroming naar de Hon onder Ameland.

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Dinsdag Planning: Vroeg op, veerboot Leucothea, boodschappen in Nes, zwemmen, tentje bouwen, visite. Recept van de dag: watermeloen met munt en fetta, kokkels, macaroni met gerookte bokking Zeiltocht: zeiltocht ’s morgens vroeg, en ‘middags op de motor. Weer: ’s morgens leuk windje, later windstil en heel veel zon. Ligplaats: Nes, tussen Nes en Vinkegat, Waarnemingen: Zeehonden, kwallen, aalscholvers, lepelaars, steenlopers, kanoet, kiviet.

Vandaag vroeg op om met het juiste tij in Nes te komen. We hebben een mooi gangetje door een beetje wind en stroming (nu nog wel). Na het water halen gaan we in de geul naast de haven liggen. De schipper brengt ons met Leucothea naar de wal. 6 Personen past precies, ook in de Leucothea. Stipt om 12 uur terug aan boord en zorgen dat we uit de haven zijn voordat er te weinig water en te veel stroming tegen is. De wind is helemaal weg gevallen, en helaas op de motor, een mooi plekje om de middag door te brengen. Hier kunnen we lekker zwemmen om af te koelen. Later in de middag alvast kilometers maken om meer richting het westen te komen. We gaan voor anker in het Vingegat. Toevallig passeert Rob met zijn eigen boot. Hij komt ook op de plaat voor anker. Helaas is de waterstand al zo laag dat hij al eerder vastloopt. Leucothea komt weer van pas en ze gaan Rob halen zodat hij met droge voeten aan tafel kan voor het avondeten.

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Woensdag Planning: Vroeg op, zeilen, water overal, vogels kijken Recept van de dag: macaroni salade Zeiltocht: 2 zeiltochten ’s morgens vroeg en eind van de middag. Weer: ‘s morgens veel wind, ’s middags fijne wind, zon en bewolkt. Ligplaats: de Richel en bij het Griend. Waarnemingen: Heel veel vogels, rosse grutto, grutto, scholekster, strandlopers, diverse meeuwen, stern, eidereenden, aalscholver.

Vandaag nog eens vroeg op en met veel wind een stuk zeilen. De gangboorden, inclusief de boom en fokkenist worden goed gespoeld. En ook de kooi voor de mast en in de dirk houdt het niet helemaal droog. Beschut voor anker bij de Richel. We zijn daar niet de enige die daar voor anker gaan. Een mooie plek om vogels te kijken. Daar de wind afwachten en eind van de middag alvast een stuk richting het vaste land. Voor anker bij het Griend. Een mooie plek om vogels te kijken, althans normaal gesproken bij de juiste tijd en tij (in dit geval ’s nachts).

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Donderdag Planning: zeilen, schuilplaats, sluizen, draaien. Recept van de dag: Gado Gado met heel veel heerlijke pindasaus. Zeiltocht: Waddenzee, IJsselmeer, Hindelopen, Fluessen Weer: zon, regen, onweer, wind Ligplaats: Nije Kruspolle Waarnemingen: laatste zeehond, aalscholvers, reiger, torenvalk, zwaluwen

Vandaag vroeg op om op tijd, voor de verwachte storm, naar het binnenwater te gaan. Eerst nog met zon en mooie wind het laatste stukje over het wad. Door de sluis het IJsselmeer op. Bij Hindelopen spektakel in de sluis: Het zou moeten passen met gestreken mast? Jawel, als je van buiten naar binnen gaat moet je achteruit de sluis invaren en dan past de mast boven de sluisdeur. Leucothea gaat op eigen kracht (met begeleiding) mee. Alles gebeurd heel rustig, gecontroleerd en met veel bekijks. Direct achter de sluis ruimte om weer vooruit te draaien. Na de spoorbrug van Koudum gaat de mast overeind en een heel mooi stukje zeilen over de vaart. Bij de Fluessen aangekomen wordt weer en wind erg verraderlijk. Op de motor naar een beschutte plek bij Nije Kruspolle. Er is genoeg plaats als we aankomen. Maar niet voor lang. Al snel ligt de haven vol met grote vrachtschepen. Jawel het zijn de SKS kampioenschappen deze week. En iedereen zoekt beschutting voor de voorspelde storm. Na een windstille periode toch een flinke windvlaag die het skutsje doet schudden.

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Vrijdag Planning: Terug aan wal. Zeiltocht: stukje zeilen op de Fluessen en later op de motor. Weer: variabele wind, af en toe een fikse bui, bewolking, zon Ligplaats: onderweg en terug in Workum

Vandaag op tijd uit de haven om de kampioenschappen niet in de weg te zitten. Met flinke vaart over de Fluessen. Helaas door de draaiende wind en buien niet overal te bezeilen. We zoeken een vaste steiger aan hoger wal en maken alvast schoon schip. Daarna op het gemakje naar Workum. Ondertussen komt de zon weer tevoorschijn. In Workum is de kermis al in volle gang.

We kunnen terugkijken op een heerlijke week, en onze thema’s: vogels kijken, “jullie vogels”, recepten uitwisselen, leven met het tij, “bankzaken”, mooie zonsopkomst en zonsondergang, vallende sterren, tekenen.

Sandra

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

27 juni 2018
in Wadweken, Oerol, In de pers

Oerol 2018 de nooduitgang

Oerol blijft een favoriete bestemming maar soms worden alle indrukken je teveel. Na een heftige voorstelling zoals van Via Berlin kun je natuurlijk een strandwandeling maken of je even terugtrekken in een duinpannetje met een appeltje. Maar volgens het Oerol dagkrant van 16jun2018 zijn er ook 4 nooduitgangen om aan de mensen massa te ontkomen. Laten wij nu met 3 bootjes incl Vriendschap bij de nooduitgang in de kwelder van Striep liggen, heerlijk rustig. Fietsje op de dijk en waden naar het schip bij hoog water.

Oerol 2018 de nooduitgang

Donderdag avond hebben Bernard en Martijn het schip gezeild tot vlak voor de kust van Terschelling om 02:00 ; mooi windje en tot vlak voor de kust drooggevallen om bij daglicht verder te zeilen naar de ankerplek voor komende week. De laatste huurfiets bij de Groot in Midsland is de fiets van zijn overleden oma en er komt er ook nog een van hemzelf uit een schuurtje tevoorschijn. Wij zijn er blij mee

De sense of plees knipkaart weer thuis vergeten, maar dat mag de pret op Westerkeyn niet drukken. In de rij liggen voor de dagkaartjes; Ochtendshow met Nhung en Emilio waar je inspiratie opdoet; fietssleuteltje niet vergeten; zeemeeuw die je kaasplankje leegrooft. Het is weer goed toeven op het eiland. Ieder gaat zijns weegs. Els, Marianne, Barbara, Anneke en Aletha komen en gaan met de veerdienst. Af en toe kom je een bekende of een artist die je bewondert tegen. Nog even met je pootjes door het warme zeewater waden en dan weer opgeladen met nieuwe ideeën naar het vasteland.

Aletha

Oerol 2018 de nooduitgang

22 augustus 2017
in Wadweken

Vracht voor Vlieland

Het begon met een oproepje van men who sail

Gezocht: een zeilend vrachtschip! Voor vracht van Adam naar Vlieland, 23 tm 26 augustus. Uiteraard tegen vergoeding. Wie kan of weet iemand?

Bernard legde contact en ging bemanning ronselen.

Men who sail is en groep mensen die zich inzet voor een beter milieu. Dit doen ze door voor evenementen en festivals goederen zeilend op de plaats van bestemming te brengen. Zo maken we alle bezoekers duidelijk dat het betreffende evenement of festival duurzaam bezig is en nadenkt over het milieu.

Zaterdag ochtend in Workum treffen we Bert-Jan nog in diepe slaap aan boord. De broers David en Geerhard komen niet lang daarna aan. De kachel en houtkist moeten plaats maken voor pallets in het ruim dat plots weer op een vrachtschip lijkt.

Bij de uitgang van 't Soal komt Pelikaan (ook een vrachtschip van dit evenement ) ons tegemoet. De oversteek was te doen gebruikelijk met West 6 stuiterend voorbij Stavoren en daarna als een speer surfend op de golven. In Enkhuizen wordt 'stuwhout'' geladen oftewel een hele grote stapel verhuisdekens. We ankeren op het Enkhuizerzand.

Zondagochtend gelijk door de sluis op weg naar een tussenstop in Marken. Nog niet eens lading aan boord en nu al water in het gangboord. Wel of geen rif in de fok. Laatste stukje kruisen en voor Durgerdam voor anker. Bernard roeit Aletha naar de wal die met weemoed van boord gaat. Heerlijk gezeild.

Maandag klusdag. En de jongens gaan Amsterdam in. Ruth en Maarten komen aan boord.

Dinsdagochtend 08.00 laden achter restaurant de Hangar, Aambeeldstraat 36 , Amsterdam en dan met 5 pallets van 60cm hoog en 20 fusten bier en heeeel veeeel chips zeilen naar Vlieland voor het festival into the great wide open.

Reken maar dat Vriendschap met naar schatting 4 ton lading 10cm dieper ligt.

Aletha

Vracht voor Vlieland

Dinsdagochtend vroeg uit de veren voor de doorvaart door de brug en sluis samen met de Pelikaan. Nog even rustig aan op het IJ vanwege Lucas de cameraman die met een veerbootje ons keurig op video wilde vastleggen en nog even voor ons langs moest.

Nog even bij de verkeerde havenkom geparkeerd waar paniek uitbrak omdat toch ineens 2 forse zeilschepen die haven invoeren. We moesten een kommetje terug.

Aldaar aangekomen het schip open gegooid en laad klaar gemaakt. Dat was door de perfecte planning in een mum van tijd voor elkaar, het wachten was nu nog op de lading. Te beginnen met het hoofdaandeel, de wijn. 5 pallets maar liefst. Die kwamen het laatst, dus hebben we eerst de Pelikaan vol gedouwd met doosjes kunst, koffiekannen, bierfusten en alle andere zaken die je op een festival maar tegenkomt.

De wijn arriveert en op de Pelikaan wordt het pallet opgehesen, wij liggen langszij en hijsen de pallets met onze schoten richting Vriendschap. Na dit kregen we nog 20 fusten bier een kopieermachine, een andere doos en wel heel erg veel chips. Ruth merkte op nooit meer chips te eten na deze CO2 onvriendelijke lading. (dezelfde avond nog vroeg ze om de zak Doritos) Toen we dachten zo goed als klaar te zijn kwamen er nog wat dubieuze zaken; een keukentrap, een gevulde kruiwagen met deksel en wat houten kunstachtige dingen. Hierbij kwam het stuwhout (de verhuisdekens) toch weer van pas.

En net als in de moderne containervaart, we zitten vol. De geplande vertrektijd was al voorbij dus luiken dicht, bomen aan dek en weg. Het voelt goed, een volle boot op het winderige IJsselmeer. Bij het overstag gaan geen enkele beweging in de lading waargenomen. We zijn doorgevaren tot Enkhuizen waar we in het donker aankwamen. We waren om 22:00 bij de sluis die precies op dubbel rood sprong, we pasten de huisspreuk toe: het is goed. Ten zuiden van de sluis lagen we meer uit de wind, dus daar is helemaal niets mis mee. Een aankomstborrel met worst om wederom een geslaagde dag te vieren en snel te kooi.

Woensdagochtend, de sluis is om 06:00 actief dus wij ook. Gelijk erdoor en in Enkhuizen water bunkeren. De Pelikaan lag er al, ze hadden de sluis de avond ervoor nog net gehaald. Ze gaan pas om 08:00 varen, maar wij gaan vast vooruit. Niet handig als je elkaar wilt filmen, maar wij hebben 2 wanttijen te halen, anders moeten we door het zeegat bij Vlieland. De lading moet heel aankomen, en dat is nu onze hoogste prioriteit. De Pelikaan moest ook nog wat lading oppikken in Kornwerderzand wat daar in de middag zou aankomen dus gingen ze ook niet met ons mee. Rond het middaguur zijn we bij de sluis waar we het zoet verruilen voor zout water. Het doel is om vlak onder Vlieland te ankeren tot onze vrachtkade vrij is, echter liepen we ten zuiden van Richel al vast (het is goed) waardoor we daar nog maar even wat hebben wadgelopen. Een kleine weddenschap wanneer we weer drijven werd gewonnen door Geerhard al was dat maar tijdelijk. Hier en daar hebben we nog flink wat in de modder geroerd maar gestaag kwamen we dichterbij het ankergebied wat al in het donker gehuld was. De Pelikaan lag er alweer, tijdens onze wandeltocht over het wad zijn die via het zeegat binnengelopen. We zijn langszij gekomen voor een sociale borrel en hebben de nacht gezamenlijk achter hun anker doorgebracht.

Donderdagochtend om 08:00 helemaal gereed om te gaan zeilen voor de video. Zeilend weggevaren en een paar mooie rondjes rond de Pelikaan waar Lucas stond te filmen. Daarna zeilend langszij gekomen, 100% windenergie. Het anker erin, de Pelikaan zijn beurt voor wat filmrondjes. Lucas stapte met camera over op de Vriendschap, David en Bert-Jan aan boord van de Pelikaan voor een extra handje. Gezamenlijk de haven van Vlieland invaren, waar gelost kon worden. Een stuk sneller dan het laden, de hijsprocedure is bekend en je hoeft niet te wachten op lading, alles gewoon op de kade. Zodra we leeg waren, gelijk klaar maken voor zee. Luiken dicht, zeil erover, een boterham en koffie en snel weer naar het ruime sop. Snel nog even naar een normale WC aangezien er een paar dagen een pallet voor ons potje stond.

Buiten de haven rechtsom, en het anker erin. Daar gingen we op Bernard na richting het eiland met Leuko Thea de bijboot om nog een vergeten onderdeel uit de haven op te halen en om het eiland te verkennen. Het onderdeel kon Bert-Jan maar moeilijk vinden waardoor hij later terugkwam dan gepland en toen lag Leuko Thea al droog tussen de oesters. Na een hopeloze sleeppoging dan maar gezamenlijk teruglopen naar de Vriendschap. Met wat boodschappen onder de arm tussen de oesters door waar Geerhard zich op de heenweg nog flink in de voeten had gesneden liepen we nu allen met schoenen aan door de blubber. Bernard kwam ons met de Vriendschap tegemoet zodat we zo konden opstappen. Bernard ging na een super maaltijd Gado gado (de beste maaltijd) van boord om ook even de dennenappels te ruiken. Later die avond stond er wat water en liepen Maarten en Bernard richting Vriendschap met Leuko Thea achter zich aan slepend.

Vrijdagochtend na het ontbijt klaarmaken om te zeilen. We hebben het getij mee, na alle berekeningen van de avond ervoor blijkt het weer helemaal te kloppen en voeren we keurig over het wantij. Nog even kort door de blubber (het is goed) maar binnen enkele minuten weer onderweg. Geerhard, de winnaar van de “wanneer drijven we” weddenschap is bekroond tot dagschipper en loodst ons perfect over het wad naar de sluizen van Kornwerderzand. Daar persen we ons door het voordringende plastic gevuld met boegschroeven en andere onzin die wij niet nodig hebben.

Op het IJsselmeer is bijna helemaal geen wind meer, we springen in het water en zwemmen wat. Maar het tempo van de Vriendschap is toch nog moeilijk bij te zwemmen dus we verruilen het zwemmen voor het soppen van het dek. We zeilen met een schoon schip tot aan Workum en doorbreken de privacy van een drijvende Duitse motorkruiser waar ze lekker aan een witte wijn en een Heineken bier zaten. (zo dichtbij dus) Nog even een sluis en brug in Workum en het zit er weer op.

Aldaar de kachel terugbouwen en de kajuit nog even soppen. De week vloog om. Wat mij betreft volgend jaar weer!

David.

27 juli 2017
in Wadweken

wadweek 15 juli 2017

Aan boord:
Luzia, Maud, Bert-Jan, Brigitta, Paul en schipper Peter

wadweek 15 juli 2017

21 juni 2015
in Wadweken

Yoga wadweek 13 Juni 2015

Aan boord: Bernard, Aletha, Ruth, Ruud (alias Dolf), Rien, Francis

In Workum opgestapt, maar eerst nog Franeker een koelvloeistof slang van de motor opgehaald en vervangen. Het woei flink en ter vermaak een tochtje over de dijk naar het station van Hindelopen gewandeld. Om de zondagochtend rust niet te verstoren richting de sluis geboomd. De sluiswachter draaide de rollen om en gaf Ruth geld voor het vioolspel in de sluis. Op het jade groene ijselmeer gedobberd en golf meditatie gedaan (als je lang naar het water rond de boeg kijkt en luistert; komt er vanzelf (n)iets boven. Rien voer strak de Lorentzsluis in en we werden vlot geschut naar open water. Het briesje werd wel fris aan het einde van de middag. Op de plaat voor anker en kacheltje aan, klots bonk nacht. De rest van de week werd het warmer zodra de zon scheen maar geen zwemweertje.

Texel aan wal met de leucothea

Ruud voer met een zacht ruim windje onder Vlieland en de schipper legde Vriendschap op een rustig plekje met de intentie het haventje van Cocksdorp te verkennen met de leucothea. Met de ebstroom mee door de geul 50 min geroeid naar Texel. Laat daar nou net Vivienne en Els op de dijk lopen. Wijn en fruit gekocht en weer terug naar het schip geroeid; goed getimed met de vloedstroom mee en geflankeerd door > 3 nieuwsgierige zeehonden. 's Avonds verder gevaren voorbij de steiger bij het reddingshuisje van de Vliehors.

het lieflijke steigertje van Cocksdorp, Texel

Vliehors

We werden wakker met een regenbuitje maar al snel kwam de blauwe lucht en zon tevoorschijn. Op het uitgestrekte strand de yogamatjes uitgelegd. Ruth en Ruud hadden een klankmeditatie bedacht. Pure verwennerij voor de ziel; heerlijk in het zonnetje te liggen en te luisteren naar de stilte en de geluidjes van de wind, glaasjes gevuld met water, ritselende zakjes; een pak macaroni en de viool. Gevolgd door een shiatsu massage van Frances, als dit de aarde is hoe ziet de hemel er dan uit? De militairen blijven echter zenuwachtig als op de Vliehors komen maar gedoogden ons groepje mits we niet over het eiland uitzwermden. Voor de schietoefeningen begonnen in de avonduren weer door het zeegat. Stilte, geen wind, we spoelden naar binnen. Bernard heeft de laatste 50 meter met de leucothea geboegseerd tot de bodem bereikbaar werd voor de lange boom. Prikjes gevolgd naar het droogvallende haventje van Cocksdorp in afwachting van de voorspelde westenwind kracht 5-7. De waddenzee op zijn mooist met pasteltinten en spiegelglad water dat naadloos overgaat in de lucht.

Cocksdorp, Texel

De volgende ochtend waait het inderdaad hard en lagen wij beschut aan de steiger met het dorp direct achter de dijk. Verwaaidagje; fietsen huren en wandelen op het eiland. Vuurtoren beklommen en naar de Slugter gefietst. 's Avonds joekels van kokkels gegeten ( geraapt bij de Vliehorst) en het toetje bij eetcafe de Rog. Helaas hadden ze daar geen piano voor een optreden van onze muzikanten. De volgende ochtend nog croissantjes gehaald; ontbijtje op het achterdek terwijl een klasje strandlopertjes zich rond het schip ophield. De voortros los en de wind hielp mee met het keren van het schip in het piepkleine modderige haventje; grootzeil vlot gehesen en prachtig het slingerende geultje uitgezeild met opkomend water. Het wantij over naar den Oever voor een laatste nacht op het wad. Het zelf gemaakte ganzenbordspel uitgespeeld; 63 " u heeft uw bestemming bereikt; maar u was er altijd al :-)" en nog meer mooie overpeinzingen gedeeld. Workum onthaalde ons met een zonnetje, jammer dat de week erweer opzit.

Aletha

Reactie van Vivienne op 23 juni 2015 om 20:56 uur

Mooi ‘haventje’ in de Cockdorp en wat een mooi geultje er naar toe. Leuk om Ruth, Bernard en Aletha (in gedachten als een stipje in de Leucothea) te hebben gezien.

23 mei 2015
in Wadweken

Weekje wadzeilen 10 mei 2015

Aan boord: Bernard, Aletha, Arnoldine,Pieter

De eerste wad week zit erop. Eerst met z'n tweetjes (Bernard en Aletha) in no time van Franeker naar Schier gevaren. In Lauwersoog een dagje verwaaid gelegen met 6 BT. Daar stapten Arnoldine en Pieter aan boord en zijn we rustigjes teruggevaren via Oerd-Boschplaat langs de afsluitdijk naar Den Oever en terug in Workum. Het weer was mooi, maar soms niet warmer dan een graad of 10.

Weekje wadzeilen 10 mei 2015

Mastboord

In Franeker de leucothea vastgemaakt aan een gerafeld touw dat nodig vervangen moest worden. Maar tot aan Lauwersoog heeft ze ons braaf gevolgd. De bruggen in het van Haringsma kanaal draaien speciaal voor ons, alleen voor de Koningsbrug in Harlingen de mast gestreken. Hup de sluis door en rechts af. Alle overige boten voeren naar Terschelling en wij hadden gelijk een rustig zuid- ZO windje in de zeilen en een wijd uitzicht ... wantij gehaald en neergestreken.. vogeltjes kijken. Rust.....

Klussen in Lauwersoog; nieuwe lange pikhaak gemaakt, geel voor de mast geschilderd, mastbord bevestigd, linoleum in de kastjes op het vlak, nieuwe sleeptros Leucothea – (jaja, ze dobbert weer achter het schip aan en we hebben er flink mee geroeid over het Lauwersmeer!). Koffie bij Meer in de buitenhaven kunnen we aanbevelen; leuke creaties te bewonderen.

Motor gaf enkele malen piepje van zoet water. Bij lager toerental ging het snel over. Achteraf een lekje in de koelvloeistof circuit gevonden en verholpen, en ruim een liter koelvloeistof opgetopt. Sindsdien geen piepjes meer.

Op 15 mei de Harlingen-Terschelling sloepenrace gekruist. Bij de start van de 34 km lange oversteek over de Waddenzee waren vele schepen toeschouwer en we hebben de optocht van verre kunnen aanschouwen.

Op 16 mei vond de Dutch Youth Regatta plaats. (Open Dutch Championship voor Optimist, Optimist Benjamin, Laser 4.7 youth, Laser Radial Under-21, RS Feva, 29’er, Cadet, Splash, Techno 293 Under-19 en RS:X youth classes). Honderden kleine bootjes uit heel Europa voor 't Soal in Workum (letterlijk) in het water. Het krioelde van de lasertjes bij de ingang. Ze sloegen regelmatig om terwijl Vriendschap op het fokje voor de wind met 5 Bft de thuishaven Workum probeerde te bereiken. Bernard wist de 'vliegjes' gelukkig tijdig te omzeilen. Was wel even spannend.

In Workum wordt een nieuwe passantensteiger gebouwd op het evenementen terrein tegenover de vaste aanlegplaats. Nu gaat keren op de motor nog vrij makkelijk ( met aanwijzingen van de schipper) maar straks liggen er aan de overkant ook mooie bootjes?

Aletha

24 september 2014
in Wadweken

Drie maal is scheepsrecht

Had ik in 2013 door werk en overweldigende belangstelling niet op de Vriendschap gevaren, was ik dit jaar zeer alert op de vaarkalender. Zodra de eerste wadweek met open inschrijving verscheen heb ik mij aangemeld en toen er ook nog een week mogelijk was heb ik mij daar ook voor aangemeld. Zo kwam het dat ik dit jaar in de week van 12 juli en die van 26 juli aanmonsterde op de Vriendschap.

De eerste week was Peter schipper en Ahobel, Karl, Maarten, Cor, Lisan, Vivienne, Marja en ikzelf passagier. Karl en Maarten komen uit België en waren zo vriendelijk om mij onderweg op te pikken. In Harlingen aangekomen was een deel van de bemanning boodschappen doen en konden wij op ons gemak inscheppen en koffie drinken. Het was geweldig weer, warm met net genoeg wind, en eenmaal op de Waddenzee was de verleiding groot om naast het vredig voortkabbelde skûtsje mee te zwemmen. Welke verleiding een aantal van ons dan ook niet heeft weerstaan. Het mooie weer bleef met een wisselde windkracht, mij hoor je niet klagen. Uiteindelijk zijn wij tot Greetsiel (Duitsland) gekomen en terug gevaren naar Lauwersoog.

Naast de geneugten als het nuttigen van een drankje terwijl je verkoeling zoekt in het water rond het skûtsje, hebben wij ook fantastisch gezeild, zelfs de halfwinder gebruikt, en op weg naar Greetsiel bijzonder vogels gespot(met dank aan Vivienne). Over het Wad gezworven met een leuke groep mensen en een aantal hilarische momenten. Zo liep Cor op een gegeven moment in een broek van Ahobel, ving Maarten met blote handen tijdens het botje trappen een flinke vis en was Ahobel enigszins verbaasd dat de douche op de Vriendschap slechts een puts is.

het lijkt wel vakantie; verzuchten we de hele week

Tijdens de mailwisseling over mijn tweede week bleek Hans dicht bij mij in de buurt te wonen. Om kosten te delen, het milieu minder te belasten en ook gezelliger besloten om samen te reizen. Aangekomen in Lauwersoog bleek de bemanning te bestaan uit Bernard (schipper), Aletha, Ruud, Tine, Willie, Paul, Inge, Mark, Hans en Ik. De gemiddelde leeftijd van de groep lag relatief hoog ik was met mijn 53 jaar een van de jongste, ook wel eens leuk. Petje af voor de oude garde, behoudens extra inspanning op het gebied van communicatie door het niet altijd adequaat functioneren van hoortoestellen ging het prima. Niets was ze teveel en de laatste dag hebben de zussen Tine en Willie ook nog rond de voor anker liggende boot gezwommen, Chapeau!

Ook deze week was het geweldig weer, lag er donderdagmorgen een zeehond nog geen 25 meter van de boot waren de lepelaars zo talrijk als de mussen bij ons thuis (nu overdrijf ik).

Door privé omstandigheden kwam Mark zaterdag later aan boord, met als gevolg dat wij door afgaand tij vast liepen met bijkomend voordeel dat heerlijk gezwommen kon worden en in het zand gespeeld.

Omdat Willie op dinsdag een begrafenis had op Ameland en dat, dat goed in ons schema was in te passen heeft een deel van de crew Ameland per fiets verkent en hebben Bernard en Aletha geklust op de Vriendschap.

Nu net terug van een weekend in September, vanuit Workum vertrokken. Aan boord: Bernard, Aletha, Lisan, Jacqueline, Bert Jan en ikzelf. Geloof het of niet maar zaterdag was het weer fantastisch weer, zo goed zelfs dat Lisan en ik in het IJsselmeer hebben gezwommen het water was best lekker.

In het begin van de morgen was het nog wat heiig en omdat Aletha wilde oefenen, voor de Turfrace, zijn wij al bomend en jagend naar het IJsselmeer gevaren. Voor mij een nieuwe leuke ervaring. Zaterdagavond in Makkum overnacht en zondag met veel wind onder zeil binnendoor met veel bruggen naar Workum gevaren, het laatste stuk(je) geboomd. Wat opviel tijdens het bomen dat de Friese bevolking dat zeer waardeert, vaak werd ons bemoedigend toegeroepen zijn jullie aan het oefenen. Een enkeling vroeg heb je motorpech, waarbij een sleepje werd aangeboden. Weer fijn gevaren, ook nog de mast gestreken om de dirk te repareren. Was een bijzonder weekend met veel nieuwe indrukken. Nu de schaatsen uit het vet, volgend jaar weer varen.

Pieter

29 augustus 2014
in Wadweken

Breng gedachten vol verlangen naar het lege stille strand

Aan boord: Bernard; Aletha, Ruud, Ruth

Ontspannen midweekje na Pinksteren. Vanuit Harlingen zuiderhaven naar Vlieland gevaren. Zorgvuldig mijden we de strekdammetjes ( herinnering aan 2013 komt boven) en waden naar de wal bij laag water. We struinen de hoofdstraat af voor broodnodige proviand. Met het volgende getij eindigen we op de Vliehors. Op het strand komt een jeep op ons af en een militair uniform maakt ons duidelijk dat we niet naar het Reddingshuisje midden op de Hors mogen lopen. Dit was vroeger een vluchtplaats voor gestrande drenkelingen, nu ingericht als juttersmuseum en natuurlijk een fantastisch decor. Er zijn filmopnames. Achteraf realiseren we ons dat de militair misschien wel een ordinaire acteur was zonder enige autoriteit. Maar we houden ons aan zijn instructies. Er is tenslotte ruimte genoeg voor onze 4 zieltjes op zoek naar rust en ruimte.

De Vliehors is een zandvlakte van 20km2 aan de westkust van Vlieland., waar vindt je dit nog in Nederland. Ieder poedelt en wandelt wat of staart voor zich uit de leegte in. We genieten volop.

Vliehors Express

Brandende zon op je huid en er staat een mooi gedicht geschreven in het fijne zand door de banden van de Vliehors Express;

Breng gedachten vol verlangen naar het lege stille strand Schrijf ze duizend stille malen tussen duizend korrels zand.

's Avonds bij ondergaande zon komt de voorstelling naar ons toe. Voor de steiger stopt een jeep, enkele militairen stappen uit incl cameraman en bepakking. Het silouet van de met dons beklede geluidsopname apperatuur is duidelijk herkenbaar. Op een afstandje lijken het net wandelende takken die zich over iele steiger bewegen. Even later komt de veerdienst De Vriendschap de acteurs oppikken. Wachten wachten wachten zijn ze blijkbaar wel gewend. Take 5..Cut.

Door het zeegat naar Texel en dan vallen we droog op een prachtige plaat nog voor het middaguur. Ruud geniet als naturist van het snikhete windstille weer, Ruth naait verder aan een zeilenzakje en Bernard leest. Aletha schildert het ruim geel tot de verf op is. Zo ontspannnen dat we het er maar niet over eens kunnen worden of het nu dinsdag of woensdag is. Gelukkig weet de schipper nog dat we vrijdag in Harlingen terug willen zijn voor de start van Oerol.

Aletha

6 augustus 2012
in Wadweken

Wadweek 20-27 juli

Door: Antonin van de Bree

Bemanning:
Monica, Stance, Marco, Anies, Ardin, Baikal, Bonne, Antonin (schipper)

We hadden besloten om dit jaar weer een week met het gezin op het Wad te gaan zeilen. Vorig jaar hebben we dat voor het eerst gedaan. Eigenlijk door toeval en op het laatste moment omdat er te weinig opstappers waren. En de opstappers die er wel waren, was ook een gezin met jonge kinderen. Vandaar. Dat was toen goed bevallen, mede vanwege het mooie weer.

De zomer in Nederland in 2012 stelde tot nu toe niet veel voor. Voor jonge kinderen is het niet leuk als ze langere tijd door slecht weer in hun ruimte zijn beperkt tot het domein van het schip. Tot de laatste week bleef het spannend of het weer nog zou verbeteren. In die laatste week voor het zeilen verbleven we op Vlieland. Het weer daar werd gekenmerkt door stevige wind en af en toe regen afgewisseld door lange perioden met zon. Dat was gelukkig al beter dan in de weken daarvoor. Het KNMI voorspelde grote kans op voortzetting van licht wisselvallig weer. Maar in de loop van de week werd het steeds zekerder dat er een periode van mooi weer aan zat te komen. Een prachtig vooruitzicht.

Vrijdag aan het einde van de ochtend het vertrek van Vlieland met de veerboot naar Harlingen. Ondanks de frisse noordenwind was het heerlijk in de zon op het buitendek. Op de veerboot waren ook Thore en Jana evenals Stance en Marco. Met Thore en Jana en hun beide kinderen hadden we zojuist een week op de camping Stortemelk doorgebracht. Zij gingen nu terug naar huis. Stance en Marco hebben een seizoensplek op Stortemelk en zijn dus regelmatig op Vlieland. Met Stance en Marco en hun beide kinderen die we kennen uit Utrecht, zouden we komende week gaan zeilen.

Coby had de voorgaande twee weken gevaren. We hebben haar gevraagd om nog een paar dagen met ons mee te varen. Vier jonge kinderen aan boord vragen de nodige aandacht. En drie van de vier volwassen waren niet of onvoldoende bekend met het schip. En uiteraard is het leuk om elkaar weer eens wat uitgebreid te spreken.

Volgens goede traditie valt er direct bij het aan boord gaan altijd wel wat te klussen. Ditmaal was het een slecht functionerend watercloset. Een probleem uit de voorgaande week dat nog niet goed was opgelost. Gelukkig betreft het geen essentieel onderdeel van het schip. Er zijn goede alternatieven. Desalniettemin samen met Coby de boel nogmaals uit elkaar gehaald, een rubberen ring enigszins aangepast en vervolgens de boel weer in elkaar gezet met aandacht voor een goede onderlinge passing van de onderdelen. Feitelijk was er dus minimaal verandert. En toch ging het nu beter, zij het nog niet helemaal als vanouds. Ook techniek vaart wel bij alleen aandacht!

Het was een paar dagen voor springvloed met het hoogwater midden op de dag. De wind was noordwest voorspeld voor de volgende dag. Het plan was om in ieder geval richting het oosten te varen: bovenlangs onder Terschelling via het Oosterom of onderlangs boven de Friese kust via het Abt. Zaterdag lagen we netjes een uur voor hoogwater buiten en werden de zeilen gehesen. De wind bleek meer noord dan noordwest. De keuze valt op bovenlangs ondanks dat we dan moeten kruisen. Want aantrekkelijker qua route. Met noordenwind liggen we bovendien mooi beschut onder Terschelling. Als we het tenminste halen.

We konden ver buiten het Kimstergat kruisen waardoor de mogelijkheid ontstond om het wantij aldaar nu eens langs de westzijde te passeren en direct aan te pikken op de Oostmeep. De waterdiepte daalde daarbij wel af en toe tot onder 1 meter ondanks dat het bijna springvloed was. Vanaf de Oostmeep met een lange slag omhoog richting de Blauwe Balg en dan, wanneer het niet langer kan vanwege de waterdiepte, overstag naar het westen. Het was inmiddels een paar uren na hoogwater en bij de volgende slag passeerden we nabij het wantij het kabelgebied tussen Terschelling en het vaste land. Het werd nog spannend of we daar al zouden vastlopen of niet. Gelukkig bleef de waterdiepte constant rond een kleine meter. Een half uur later brachten we het anker uit niet al te ver uit de kust net voorbij Oosterend. Een mooie plek om ’s avonds na het eten nog een wandeling te maken over het Wad naar Terschelling. Niemand had verwacht dat we nog zo ver zouden komen vandaag. Een mooi begin dus.

Aan de rand van een kreek aan het begin van de Boschplaat.

Voor de kinderen is het hun eerste wandeling over het Wad. Regelmatig wordt stilgehouden bij plaatsen waar enig zeeleven wordt vermoed. Het liefst hadden ze alles mee terug genomen aan boord wat ze aantroffen. Na wat passend onderricht blijft het gelukkig beperkt tot wat kokkels, een aantal bijzondere schelpen en een klein zeesterretje dat in een waterschoentje gevuld met zeewater in leven wordt gehouden en met zorg verder wordt getransporteerd.

De volgende ochtend komen we los rond half tien. De wind is zwak en we varen zonder problemen weg op de zeilen richting Ameland. Voor het zeegat voor Ameland voeren we nog een geplande man-over-boord manoeuvre uit als oefening. Het is voor een nieuwe bemanning goed om dit eens te ervaren om een beeld te krijgen van wat er moet gebeuren in voorkomende gevallen en welke rollen er daarbij zijn. Bij een oefening wordt de man-over-boord altijd gespeeld door een vrijwilliger of een stootwil. Meestal gaat de stootwil overboord. Ook de kinderen krijgen een rol. Zij hebben de taak om steeds te blijven wijzen naar de ‘drenkeling’. Tot driemaal toe loopt de manoeuvre niet soepel. Steeds na de overstag lukt het niet om de wind uit de zeilen te krijgen bij het naderen van de ‘drenkeling’. Door de te hoge snelheid is het lastig om grip op hem te krijgen om hem uit het water te halen. De derde poging lukt het dan toch maar niet netjes. We vervolgen onze weg naar het geultje vlak onder de zandbank in het zeegat. Het einde van het geultje loopt vlak langs de zandbank. Zeehonden zijn daar vaste bezoekers. Er liggen er een groot aantal te genieten van de warme ochtendzon. Het blijft een prachtig gezicht om ze zo te zien vanaf een relatief korte afstand.

Zeehonden genieten van de ochtendzon op de zandplaat in het zeegat bij Ameland.

Op het Borndiep varen we halve wind verder en omdat de wind is toegenomen tot 4 Beaufort maken we goede voortgang. Bij de Zuiderspruit komen we aan rond hoogwater en zetten de tocht voort dicht onder de kust van Ameland. Het doel is een overnachting bij De Hon. Bij droogvallen ter plekke blijkt rond het schip een groot aantal kokkels te liggen. De meesten nog te klein om voor een goede maaltijd te zorgen. Wellicht volgend jaar. Na de avondmaaltijd volgt weer een wandeling naar het eiland. We wandelen om de oostpunt naar de Noordzee en proberen onderweg bijzondere schelpen te vinden. Het blijkt namelijk dat we een schelpenexpert aan boord hebben die ons in de loop van de week nog het nodige hierover zal bijbrengen.

De avondzon geeft de Vriendschap een gouden glans.

We zijn nu in de derde dag en de wind blijft ZW 4. We willen verder naar het oosten. Onderlangs via het Wierumer Wad is een mogelijkheid. Veel aantrekkelijker is een tocht met ruime wind via het Smeriggat. De betonning is daar sinds enkele jaren verwijderd omdat het verzandde. Maar het springtij en de aangegeven kaarthoogte lijken een passage voor ons schip toe te staan. Het vermoeden wordt versterkt door twee andere platbodems die daar in de buurt hebben overnacht en hun weg vervolgen in onze richting. Het is het proberen waard. De tocht via het Smeriggat is korter. Dat geeft Coby die vandaag van boord gaat, meer tijd om thuis te komen. Wanneer we het Smeriggat naderen zien we een werkschip van Rijkswaterstaat voor ons uit varen. Al kruisend brengen ze vermoedelijk de geuldiepte in beeld ter voorbereiding van betonning volgend jaar. Want zelfs wanneer we aan het einde aanpikken op de Zoutkamperlaag en daar vlak onder het Rif door varen, komt het zwaard, dat toch aardig in het water steekt, niet aan de grond. Blijkbaar is het Smeriggat weer laag genoeg.

Het gaat voortvarend en we kunnen makkelijk nog de jachthaven van Schiermonnikoog halen. Eerst de Zoutkamperlaag afvaren en dan terug omhoog is de veilige maar langere route. Het is ook mogelijk om de Zoutkamperlaag over te steken en meer rechtstreeks naar de jachthaven te varen, deels via het onbetonde Gat van Schiermonnikoog. Het risico daarbij komt vooral van de Oude Wal, een hoge zandbank onder het eiland. Het is wel een vaarroute die ik altijd al eens heb willen doen. Het is hoogwater en de kaarthoogtes lijken verder geen problemen op te leveren. Met de peilstok paraat en het zwaard in het oog steken we de Zoutkamperlaag over. De maatregelen blijken niet eens nodig. De Oude Wal is zonder dat ook goed herkenbaar. De zandbank wordt namelijk verraden door een aantal watervogels die er al op staan met hun poten deels nog onder water. We buigen wat af naar het oosten om de zandbank te ontwijken. Terug in de vaargeul strijken we het grootzeil en varen rustig het laatste stukje op de fok naar de jachthaven. Het is nog kort na hoogwater. We zijn één van de eersten van dit tij die binnenlopen en kunnen eenvoudig een ligplaats aan de steiger vinden in de havenkom.

Voor de volgende dag, dinsdag, wordt een warme en windstille dag voorspelt. Het belooft 25 °C te worden op de Wadden. Omdat we met weinig wind –“Welke wind?” aldus de havenmeester– niet ver komen en er aan boord weinig schaduw is te vinden, besluiten we om een dag op het eiland door te brengen. Het plan is om ‘s ochtends langs wat mooie plekken te fietsen en ’s middags een bezoek te brengen aan het strand. We huren onder andere een tandem voor 1 volwassene en 2 meetrappende kinderen. Een groot wiel achter en een klein wiel voor. Het stuur achter (bij de volwassene) in plaats van voor. Het fiets vrijwel gelijk aan zo’n moderne, smalle bakfiets met twee wielen. Het voertuig is natuurlijk meteen populair bij de kinderen en er ontstaat een behoorlijke commotie over wie op de tandem (mee) mag en wie gewoon achterop moet bij een andere fiets. Zelfs over de procedure waarmee een eerlijke verdeling moet worden bereikt, kan men het niet eens worden. Na stevig onderhandelen wordt een akkoord bereikt over een schema met 5 verschillende combinaties van 4 kinderen en 3 fietsen waarbij de beide jongste kinderen tweemaal en de beide oudste kinderen driemaal op de tandem mogen (vanwege de beperkingen van het kleinste kinderzitje op de andere fietsen). Verder mocht niemand meer dan 2 beurten achter elkaar op de tandem. Op het laatste moment dreigde het bereikte akkoord nog te sneuvelen door onenigheid over welke combinatie als eerste mag. Maar het argument dat alle combinaties al op papier staan en dat bovenaan beginnen het handigste is, wordt alom geaccepteerd. Daarmee wordt de mini-top toch een succes. Het slotdocument zal die dag nog vele malen worden geraadpleegd.

De driepersoons-tandem, zelfs populair als ie stil staat.

En het was warm die dinsdag. Het was of fietsen of stilstaan in de schaduw om het enigszins dragelijk te houden. De meegenomen watervoorraad slonk zienderogen. Gelukkig is Schiermonnikoog niet groot en het strand wordt spoedig bereikt. Er is inmiddels wat wind uit het noorden. Dat zorgt voor verkoeling en een aardige branding. De juiste maat golven om het spannend te maken voor kleine kinderen en ze veel pret te bezorgen. De watertemperatuur is heerlijk. Aan het einde van de middag is er nog steeds volop zon. Eten op de boot is daardoor niet echt aanlokkelijk. Het wordt een picknick in het park in het midden van het dorp in de schaduw van de vele bomen. Na afloop een kopje koffie op het nabijgelegen terras.

Picknick in het park op Schiermonnikoog.

Volgens de getijtafels staat er de volgende dag rond 12:00u voldoende water voor ons schip in de geul naar de haven. Er liggen inmiddels een groot aantal zeilcharters naast elkaar in de voorhaven die onze manoeuvreerruimte beperken. We moeten achteruit varen. Helaas kunnen we weinig zwaard steken. Nog geen uur geleden was nog een bankje zichtbaar in de havenkom. Het risico bestaat dat het zwaard afbreekt wanneer je achteruit varend het zwaard in het bankje steekt. De wind is noord en met de boom proberen we de punt van het schip uit de buurt van de zeilcharterschepen te houden. We worden daarbij geholpen door één van de schippers die zijn motor aanzet en met het schroefwater ons voorschip ‘terugblaast’.

De wind is NNO. Op de fok varen we voor de wind naar de Geul van Brakzand. Het plan is naar de oostpunt van het eiland te varen voor ondermeer een nieuwe speurtocht naar bijzondere schelpen. Halverwege de geul hijsen we het grootzeil erbij en steken af richting de Groninger Balg om zo min mogelijk hoogte te verliezen. Hoog aan de wind zeilen we door het militair schietterein, op dat moment niet in gebruik. Dit jaar is een deel van het gebied sowieso niet toegankelijk vanwege zeehonden. Net na dit gebied maken we een slag naar het noorden. Na de volgende slag gaat het in één ruk verder naar het oosten langs alle tonnen over het wantij voorbij het Lutjewad tot aan de Spruit. Het alternatief was om al vanaf de Groninger Balg de Eilanderbalg af te varen. Dat is wel korter maar meer kruisen. De wind is inmiddels aangetrokken tot ruim 4 Beaufort. We varen zo hoog mogelijk aan de wind. Pas vlak voor de Zuid Oost Lauwers, ver voorbij Schiermonnikoog, gaan we weer overstag en kruisen een paar keer omhoog naar het noorden. De stroming helpt ons richting het zeegat. Ter hoogte van Simonszand steken we de plaat over naar de Eilanderbalg die we, nu vanaf de andere kant, met ruime wind afvaren terug naar Schiermonnikoog. Met een grote omweg maar daardoor een prachtige zeiltocht komen we na ongeveer 5 uren aan bij de oostpunt.

’s Avonds maken we een wandeling naar De Balg, de grote zandplaat aan de oostkant van Schiermonnikoog en het Noordzee strand. Behalve een paar grote Wulken die we onderweg tegenkomen, treffen we in de Noordzee (bij eb) talrijke kleine Hermietkreeftjes aan in het ondiepe water die met elkaar bakkeleien over wie mag intrekken in welke van de aanwezige schelpen.

Een Hermietkreeftje in een zojuist veroverde schelp.

De volgende ochtend ligt het schip weer droog en hebben we alle tijd voor nog een eilandbezoek. Tijd om onze verzameling schelpen uit te breiden met de heilige graal van het Schiermonnikoogse strand, de zeldzame Gekielde Noordhoren. De avond ervoor hebben we ons voorbereid met deel 1 en 2 van de “De Schelpen van Schiermonnikoog” door Thijs W. de Boer. We lopen langs de geul en vinden, net als gisteren, meteen weer een paar Wulken. De grootste is maar liefst 9,5 cm. De vondst even later van een Noordkromp van bijna 10 cm midden op De Balg, is zeer bijzonder. Een Noordkromp kan een leeftijd van 400 jaar bereiken. Iedereen is blij met alle vondsten ondanks dat de Gekielde Noordhoren niet werd aangetroffen. Terug bij het schip bestuderen we de schelpen terwijl we wachten op het hoogwater om onze reis voort te kunnen zetten.

Rond half drie in de middag komen we los. Vandaag staat een korte afstand naar Lauwersoog op het programma waar we de volgende dag het schip zullen overdragen aan de nieuwe bemanning. Vanaf de oostpunt zeilen we op de fok weg van onze ankerplaats. Bij vertrek lukt het nog goed om alleen met de fok oostelijk te varen richting de geul van de Eilanderbalg maar wanneer de wind draait naar het noordoosten en de geul ook kort in oostelijke richting afbuigt, zetten we alsnog het grootzeil erbij. Twee uur later zijn we bij de onbemande jachthaven in de buitenhaven van Lauwersoog.

Spelen met het bijbootje in de buitenhaven van Lauwersoog.

Het was een prachtige week met zon en ideale wind. Het eten was steeds eerlijk en heerlijk dankzij Stance. We sluiten de week af door eerst op ons gemak nog een laatste keer te genieten van de zon en de door Monica met zorg bereide koffie met geklopte melk. Terwijl de volwassenen het schip aan kant maken, vermaken de kinderen zich de rest van de ochtend op de steigers met het vangen van krabben, visjes, baby-kwalletjes of het spelen met de bijboot, Vriendschap II gedoopt door hen. Tenslotte verorberen we nog van een gezamenlijke maaltijd van vis en friet op de wal zodat ook de kinderen een positief gevoel overhouden aan het eten deze week. Met volle bepakking lopen we naar de veerhaven waar onze wegen zich scheiden. Stance en Marco gaan met de bus naar Leeuwarden om nog twee weken terug te keren naar Vlieland. Wij nemen de bus naar Groningen en keren terug naar thuis.

Reactie van Hilda op 21 oktober 2012 om 15:14 uur

Hey broer,

Eindelijk even tijd om jouw blog te lezen en op die manier mede (na) te genieten van jullie zeilweek. Prachtig verhaal! En eh… buitendek, watercloset, kokkels en springtij gaat nog net. Maar Stortemelk, wantij (bestaat dat in laag of hoog?), direct aan te meppen of mikken op de Oostmeep, De Hon, De Blauwe Balg en het Smerige Gat, De Zoutkamperlaag afvaren of oversteken, met de peilstok paraat en het zwaard in het oog…???!!! Leg het nog maar eens uit.;).
Tot vrijdag
Liefs
Hilda

15 juli 2012
in Wadweken, Oerol

Oerol 2012

Martijn, Bernard en Aletha varen op vrijdagavond rustig vanuit Workum naar Kornwederzand. Net voorbij de sluis meren we af aan de dukdalf, opdoeken voor de nacht, en het begint te gieten. De volgende ochtend vroeg koers richting West-Terschelling, donkere wolken over het vasteland en het eiland blijft lange tijd verborgen in grijze lucht. En dan klaart de lucht op en kruisen we met windkracht 5 door de nauwe geul voor de haven van west. Het zicht is goed en de veerboten varen af en aan om de bezoekers naar het Oerol festival te brengen. Hoog op het groene strand gaan we voor anker met NO wind. Er wordt een krachtige wind verwacht het weekend en Bernard kiest een veilige ligplaats ( voor het geval de overige 9 boten rond hun anker gaan draaien). Het gebonk als de veerdienst langs vaart nemen we maar voor lief.

Fietsen gehuurd en op pad. Zondag middag komt Ineke ook aan boord. Verplicht moest ze eerst voetbal kijken in Braskoer (EK Ned-Poland 1-2, geen oranje hempje meer gezien de rest van de week), want Vriendschap lag nog niet droog.

Het Oerolgevoel slaat snel toe. Straattheater; Bernard wordt paard met groene stippen in de show van een engelsman, die iedereen die langs komt erbij betrekt...Vroeg in de rij op Westerkeyn om kaartjes te bemachtigen ( nr 17 en nog was Goupe Zur- Horizon uitverkocht), de langslapers nemen thee en ontbijt mee....Tot op ons onderbroek nat geregend naar de voorstelling van Chantal van Heeswijk....Zonnetje in de pluktuin met de slechtste expeditie ooit, we lopen de bungalow tent uit en weg oerol gevoel..Het 90 min lied van Andre Manuel en Hautekiet achter Hessel was een aanrader...De 3 monnikken indrukwekkend..Iemand gered die 's nachts van het fietspad bij de zeevaartsschool in het water fietst.... huh?...Meisje blijgemaakt met bonnetje 62 voor de kassa....Woorden jutten op het festival terrein...Tegenwind van Oost naar West..net als je de OV fiets op tijd in wilt leveren ( 72uur)..Op expeditie..Cranberry kwarktaart.. lokroepjes lezen in het krantje met een glas verse muntthee.. Zeebier.. Houten mevrouw leunt tegen boom.. Snel besluiten bij de kassa.. Salomon Burke in de fietsenwei... fietstas mee, maar fietssleuteltje aan boord laten liggen..toegangs armbandje hacken........

Teveel om op te noemen, Oerol moet je beleven!

Het is gelukt een afspraakje met Maike te regelen en we hebben gezellig gelunched op het achterdek. De luiken open, warm zonnetje, witlofsalade maken en ervaringen / laatste nieuwtjes uitwisselen met een oud collega. Life is good!

Oerol met een skutsje i.p.v. tentje:

Vriendschap hoog en droog op het groene strand verlegd, opdat we tot 1 uur voor en na hoog water wadend van boord kunnen, ideaal. Wat een uitzicht! Voorstelling met de verrekijker te zien vanaf het achterdek, incl rekwisiten en lichtshow. In de verte ligt hetgrote podium, maar de muziek hoor je amper. Lekker met je blote voetjes over het zand lopen naar de fiets ( 500 m). Terug na de voorstelling; moe gefietst, broek uit en met hoog water weer aan boord klauteren en dan lekker slapen gewiegd door de golven met een hoofd vol mooie indrukken en creatieve ideeen van Oerol.

Leedvermaak om de buurschepen die een sleepje nodig hebben om weg te komen of neuring lijn missen. Zelf maar ternauwernood losgekomen met hoogwater ( nieuwe truc; ankerlijn strietschen en en met hulp van de golven van Doeksen en de EVT het scheepje lostrekken). Schuilen in de haven ( windkracht 7 ZO). Kortom een feestje!

Ineke in de regencape op weg naar de voorstelling

Aletha

15 juli 2012
in Wadweken

Wicca week 2012

Zaterdag 22/6: Oerol 2012 heeft een windkracht 7 staartje en Vriendschap ligt in de haven van Terschelling te wachten op de nieuwe bemanning, die met Doeksen of de EVT arriveert. De wolkjes waaien hard over als Arnoldine, Ruth, Janneke , Pieter, Joep, Aletha en Bernard (schipper) hun wensen en vooral beperkingen t.a.v zeilen kenbaar maken op het achterdek. Zere schouders, rug, oververmoeidheid overheersen op het bedaardenbootje.

Eerst nog een voorstelling Seasaw bijgewoond op de dijk. We hebben geen toegangskaartjes.Aletha en Joep liggen al enige tijd te wachten in het gras uit te rusten terwijl de dansers steeds dichterbij komen, Ruth komt van rechts over het fietspad aangewandeld. Bernard Pieter en Janneke pretenderen nergens vanaf te weten; turend over het water naar de vogeltjes. De organisatie staat oogluikend toe dat we ons onopvallend bij het publiek aansluiten. Het is tenslotte openbare fietspad. Vol bewondering kijken we naar de souplesse en lichaamsbeheersing van de dansers en het vertrouwen dat de een de ander precies getimed opvangt. Hadden wij nog maar zulke jonge getrainde lijven..

's Avonds patat eten en naar de Stay Okay voor een optreden van de Avondturen, verhalen begeleid door bandje. Ook leuk maar wel veel woorden..

Zondag 23/6: Met ZW 5-6 dwars overal overheen ( volgens Arnoldine) in 4 uur naar Nes gevaren. Veel nattigheid en een test voor onze regenkleding. Een geep sprong in het gangboord, dat had de vis beter niet kunnen doen. "Is ie eetbaar?", vroeg Bernard. "Ja", zie de opperheks, waarop de schipper naar voren stoof en de vis met beide handen stevig vasthield terwijl Ruth de kop eraf sneed ( met excuses). In een oogwenk was zijn lot bezegeld, vissoep.

Mooie ankermanouvre op zeil op het strandje net achter de veerboot en snel de kachel opgestookt.

Maandag 24/6: Ontbijten met verse broodjes van de bakker. Nes verkennen, kachelhout jutten. Voor je het weet stond het water rond het schip weer 1,5m hoog en kost het alle moeite om het pallet boven je hoofd droog te houden- niet dus. De kleren wapperen droog. De wind waait te hard voor een partijtje kruisen en we wachten en gaan vlak voor LW nog een mooi klapje maken en eindigen in het Dantziggat. Op het fokje tussen de de hoge banken met veel zeehondjes en iedereen gaat tevreden slapen.

Dinsdag 25/6: De volgende ochtend "op de tast" zonder betonning terug gevaren met de ebstroom mee. Aan de andere kant van het Amelander Gat wachten we op hoger water en stroom mee. Koffie met sucker bolle en een slaapje. De grijze lucht trekt open. We varen onder Terschelling door over platen en de zon komt te voorschijn. De luchtspiegelingen zijn prachtig. De brandaris lijkt 2 maal zo lang, de witte duinen lijken wel krijtrotsen. We laten ons tot stilstand komen in het Fransche Gaatje. Het zwaard heeft een spoor getrokken van de geul tot op het zand van de richel. Als blijde kinderen dartelen we in het zonlicht en het afvallende water. Aletha en Joep lopen naar het hutje van de vogelbescherming. Een vereenzaamde vrouw komt hen bijna huppelend tegemoet met de vraag of we misschien iets te vragen hebben.. Ze was bijna gek geworden van de harde wind en wij zijn de eersten die haar in haar zelfgekozen eenzaamheid komen opzoeken. Na de befaamde courgettesoep van Arnoldine en macaronisalade van Bernard is het een prachtige windstille zomeravond. Na het eten gaan Pieter, Ruth en Aletha op oesterjacht met komen terug met een een AH tas vol boodschappen. De cassiere was nergens te vinden. We besluiten nog even in het paradijs te blijven. De zon gaat prachtig onder achter een roze veren deken.

Woensdag 26/6: Er heerst een gespannen sfeer aan de boord, we smeden plannen voor een kunstroof op Vlieland. Twee "Bugels" liggen in het dorp opgeslagen bij het duo drijfhout en een derde bij het posthuis. Onder het mom dat het brood op is gaat een groepje van 4 aan de wal en splits zich op. Bernard is verantwoordelijk voor de vluchtroute met de leucothea. Al snel komen Ruth en Joep terug met de buit, welke onder het bed voor de mast wordt verstopt. Dan varen we door naar de baai onder het Posthuis. Janneke weet hier goed de weg. Onopvallend lopen we in vuile kleren over asfalt naar het juppie Posthuis; nietsvermoedende fietsers worden begroet en een enkeling zegt wat terug. Hoe zouden ze ons beschrijven in hun getuigenverklaring? Na een ijsje op het terras te hebben gegeten, eist Ruth brutaal haar schilderij op, wat hier al een aantal maanden stond te drogen. Koelbloedig nemen we nog een duik in de Noordzee en keren terug aan boord met de buit. Nu moeten we alleen nog zien dat we de schilderijen in het kerkje van Oldenzijl krijgen voor een tentoonstelling. 's Avonds worden oude zeekaarten creatief ingekleurd met spreuken van de week.

Donderdag 27/6: Pieter, Joep en Ruth en Janneke en Bernard zijn al vroeg uit de veren varen stilletjes weg van het eiland van 03:00 tot 04:00uur naar dieper vaarwater. Nog ff terug naar bed en dan met laag water voor het eierlandsche gat, de steiger van de vliehorst ziet er indrukwekkend uit. Het water is kalm en de vuurtoren van Texel is een mooi baken. Ter vermaak zetten we Pieter af op het strand voor een ochtendwandelingetje en pikken hem even verder weer op. We lopen vast op een bank, prima zand voor een sweinstein druip kasteel bouwen. Met schepje en emmertje komt ieder weer tot zichzelf. We lopen deels ontbloot een pentagram terwijl de achterblijvers aan boord denken dat het om een dansvoorstelling gaat. We schuifelen over de platen tot er geen land meer in zicht is door " the middle of nowhere" en gaan voor anker naast een prik in het amsteldiep. Haren wassen en uitgebreid borrelhappen.

Vrijdag 28/6: Uitslapen to 09:00u en op het fokje terug, verplichte getijde break met koffie als we vastlopen. Met ruime wind door naar de zuiderhaven van Harlingen. Iedereen is weer uitgewaaid en opgeknapt na een weekje zwerven op het wad.*

Aletha

PS iemand nog leuke foto's?

13 juli 2011
in Wadweken

Wicca week 23-29 mei 2011

Aan boord: Ruth, Marthe-Marie, Edith, Arnoldine, Janneke, Rien, Aletha en Bernard (schipper)

Na een korte kennismaking aan boord, werden de taken verdeeld en boodschappen gehaald. De groenteboer in Workum maakte er een voorstelling van door zich achter een lang optelsommetje te verbergen i.p.v zijn kassa te gebruiken. Bij de wijnkeuze werd Janneke overgehaald toch aan boord te blijven.

Op naar de waddenzee. De Lorentzsluis door bedacht de schipper dat er nog wat gaatjes tijdelijk gedicht moesten worden in de dirk, waar de nieuwe stuit nog vastgemaakt moest worden. Gewapend met een theedoek ging Aletha naar beneden, al snel overmand door het geklots van de golven; gevolgd door gekots op het bed van de schipper. Met een lichte koerswijziging werd de waddenzee wat rustiger en kon ik het lek laten voor wat het was en aan dek bijkomen. Bij laagwater snel de stuit alsnog bevestigd.

Op een mooie dag op het strand van Ameland heerlijk getaichied op aanwijzigingen van Rien en Arnoldine: eentje aan de voorkant van de groep en eentje aan de achterkant. Waarheen je ook draaide, je had altijd het goede voorbeeld... Gezwommen in de noordzee en terug aan boord wachtte ons weer een verrukkelijke snack, die Arnoldine kan fantastisch koken. Vriendschap lag nog tot vrijwel hoogwater muurvast en moest met vereende krachten van de zandbank worden geduwd. Zo kreeg iedereen weer zijn lichaamsbeweging... Edith schippert ons naar de volgende ligplaats op de oesterbanken onder Engelsmanplaat. Mmmmh. Door naar de haven van Schier waar iedereen van boord ging om op het eiland te wandelen. De wind bleef krachtig en iedereen kwam met enige moeite terug aan boord. Edith zat kniediep vast in het slik en anderen werden door de leukothea opgepikt. Eerst wou de stoere schipper nog tegen de wind in roeien naar het havenhoofd, maar zelfs hem lukte dat niet en hij eindigde op het strand. Dus, broek uit, overboord en al wadend het bootje met de mensen erin terug duwen naar de Vriendschap.

Het onstuimig weer dwingt ons naar binnen via Lauwersoog; inkopen bij CIV en verder op de motor, helaas. Bij de kachel opwarmen, lekker koken, kreatief schrijven, goddinnen kaartjes en vioolmuziek door heks Ruth. Nog een enkele mislukte poging tot zeilen ondernomen op open water in Friesland, maar de spierballen ontbraken aan boord. De grootschoot zat of vast of verdween in zijn geheel overboord door de harde wind. Volgend jaar beter, heksjes!

Aletha

4 augustus 2010
in Wadweken

Familiewadweek 2010

10 tot 16 juli: Familie wadweek met Simon en Djuna, Job, Jasper en Jutta en Coby.

Djuna schrijft: droog liggen en nat worden

Het was een week om erachter te komen hoe verschillend zeilen eigenlijk is. Wanneer er weinig wind is kun je zeilen en als er erg veel wind is kun je zeilen, al zijn er grenzen zoals windkracht 8 en 9 en windkracht 0. Weerberichten stuurden onze plannen om te zeilen in de war, bevestigden onze plannen en bleken soms totaal onjuist te zijn. Zeilen is niet alleen zo hard mogelijk over het water racen (waar het bij speedboten alleen maar om gaat) maar vooral vakantie vieren terwijl je toch het gevoel hebt iets nuttigs te doen en een doel te hebben, dat je altijd nog aan kunt passen naar het weer, en zeilen is ook een beetje ontsnappen aan de wereld op het vasteland. Hoewel, hard gaan met een skûtsje wel een avontuur en leuk is, toen we op de laatste dag een snelheidsrecord van 10,4 knopen haalden. Dat geeft toch wel een lekker gevoel, de snelheid, de spanning van naar de rand worden getrokken doordat de boot zo schuin gaat. Ook al word je koud van de golven die over je heen klotsen en verlang je naar warmte. Warmte is altijd fijner wanneer je ook kou gekend hebt.

Zaterdag gingen we naar het Franse Gaatje varen. Daar gingen we droog liggen, zwemmen en garnalen vangen. Verbazingwekkend hoeveel garnalen er onder het zand zitten verstopt, je zou bijna waterschoentjes aan willen zodat ze niet aan je tenen knabbelen. Ook zijwaartslopende krabben (maar dat doen krabben altijd) gezien en op de rug van Simon laten lopen.

Jutta en Jasper hadden superlekkere pastasalade gemaakt en na het afwassen gingen we nog een potje koehandel doen en slapen, want daar verlang je vaak naar als je op een boot zit, zo de hele dag in de buitenlucht. Deze eerste dag beloofde wat voor de rest van de week.

Zondag gingen we al best vroeg naar Vlieland zeilen, waar we rond de middag aankwamen en vastliepen op een plaat met basaltblokken, wat best wel eng was omdat die wanneer er veel golven waren de boot konden beschadigen. Toch waren we vlakbij de kust van Vlieland geëindigd en gingen we na een blubberige tocht in zwarte klei die ook voor een paar sneetjes zorgden aan land om even over Vlieland te lopen, een ijsje gegeten (Job, Jutta, Simon, Djuna). Anijsijs is trouwens een aanrader.

Coby en Jasper bleven bij de boot om de nieuwe zwaardstrijker aan het schip te maken. Zondag gingen we al best vroeg naar Vlieland zeilen, waar we rond de middag aankwamen en vastliepen op een plaat met basaltblokken, wat best wel eng was omdat die wanneer erveel golven waren de boot konden beschadigen. Toch waren we vlakbij de kust van Vlieland geëindigd en gingen we na een blubberige tocht in zwarte klei die ook voor een paar sneetjes zorgden aan land om even over Vlieland te lopen, een ijsje gegeten (Job, Jutta, Simon, Djuna). Anijsijs is trouwens een aanrader.

Coby en Jasper bleven bij de boot om de nieuwe zwaardstrijker aan het schip te maken. Gek om alle mensen op Vlieland Nederlands te horen praten want dat ben ik niet zo gewend op vakanties. Het is natuurlijk wel logisch.

Terug op de boot beetje slapen en lezen en eten! Ratatouille, jamjam, weer zo lekker. Daarna natuurlijk snel met de leukethea roeiend naar de kant en hem zo aangelegd zodat het bootje niet erg op de wal zou bonken en op zoek naar een café waar we de finale voetbal konden kijken! Uiteindelijk een disco gevonden waar wonderbaarlijk voor ons alle 6 een kruk vrij was en we keken de wedstrijd. Lange wedstrijd en Spanje gewonnen. En terwijl we een beetje moe en teleurgesteld terug naar de leukethea liepen hoorden en zagen we een hoogblond jongetje van 5 ontroostbaar huilen zich ondersteunend met de woorden ‘Maar zo kunnen we toch ook helemaal niet die wedstrijd winnen?!’. En hij had gelijk, onrechtvaardige scheids, als de scheids niet dit had gedaan en wel dat en niet dat, dán had Nederland sowieso gewonnen.

Slapen.

Maandag gingen we naar de Vliehors varen! Daar was een steiger, die me op de een of andere manier nu doet denken aan de schilderijen van Dalí met die lange surrealistische poten van dieren. Het was heel leuk om daar op heen en weer te lopen met om je heen alleen maar zand en een toeristenbus om naar te zwaaien. Job ging nog rennen naar het juttershuisje waaromheen allemaal spullen liggen die ooit gejut zijn. Terwijl Jutta en Jasper nog aan het wandelen waren en Job aan het rennen en Coby net deed alsof ze niet wist wat we aan het doen waren, gingen Simon en ik als verrassing poffertjes bakken met de poffertjespan die ik mee had genomen. Iedereen was blij met de poffertjes met gesmolten hagelslag en smulde ervan. Spelletje gedaan. Terug op de boot beetje slapen en lezen en eten! Ratatouille, jamjam, weer zo lekker gemaakt door Jutta en Jasper!

Daarna natuurlijk snel met de leukethea roeiend naar de kant en hem zo aangelegd zodat het bootje niet erg op de wal zou bonken en op zoek naar een café waar we de finale voetbal konden kijken! Uiteindelijk een disco gevonden waar wonderbaarlijk voor ons alle 6 een kruk vrij was en we keken de wedstrijd. Lange wedstrijd en Spanje gewonnen. En terwijl we een beetje moe en teleurgesteld terug naar de leukethea liepen hoorden en zagen we een hoogblond jongetje van 5 ontroostbaar huilen zich ondersteunend met de woorden ‘Maar zo kunnen we toch ook helemaal niet die wedstrijd winnen?!’. En hij had gelijk, onrechtvaardige scheids, als de scheids niet dit had gedaan en wel dat en niet dat, dán had Nederland sowieso gewonnen.

Mijn geheugen en gedachten deinen nog op het ritme van de golven.

Jasper en Jutta schrijven; maandag

Net aangekomen op de Vliehors, niet onder de indruk van de regenwolken – maar wel met een regenjas – liepen we langs de waterkant richting het zeegat. Niet vermoedend wat ons te wachten stond... Als eerste vonden we een als vissersnet gecamoufleerd... vissersnet ;-) Wel heeeel groot en niet kapot. Druk trekkend aan het net merkten we pas heel laat dat een paar meter verder iets veel interessanter lag... een klein dood zeehondje, althans dat dachten we... Toen we dichter bij kwamen, bleek dat hij wel erg levend was EN mensen die tussen hem en het water liepen niet aardig vond – [faug].

Verder op konden we van de schrik bijkomen en een zandbank vol zeehondjes – op veilige afstand – bewonderen. Op de terugweg nog een verrassing... Met de boot al in zicht voelden we nattigheid! Van onder het zand werden we bespoten!!! Geen idee wat voor diertjes het waren, maar ze konden wel tot 1,5 m ver spuiten. Wat een verrassend wad toch altijd weer. De lekkerste verrassing was echter de ontvangst met poffertjes :-).

‘s Avonds voeren we op de fok met een flinke Westenwind terug naar Vlieland dorp en maakten we een snelheid van meer dan 5 knopen!!

Dinsdag, terwijl de jongens en Djuna en onze skipper de boot klaarmaakten voor vertrek, roeiden Jutta en Jasper nog snel naar Vlieland voor bevoorrading; brood, cruesli, chips en vooral een nieuwe houten snijplank (die was in de week ervoor overboord gezeild). Na een lekker bakkie speerden we snel boven de richel langs door het zeegat naar Terschelling. De wind was helaas niet sterk genoeg om ons tegen de stroom in te helpen, maar met een beetje motor erbij hadden we snel de geul overgestoken en de kleine vaargeul bereikt die ons naar Terschelling bracht.

Bij de scherpe bocht van de veerboot, vonden we een mooi plekje om te ankeren en te wachten op opkomend water en dus stroom mee.

In het begin nog een beetje afgeschrikt door alle kwallen die door de stroming met een noodgang voorbij kwamen -- ze prikken ook wel een beetje met hun tentakels 🙁

-- werd de zandbank wel heel gaaf, toen we de zeesterren onder het zand ontdekten, wat een leuke beestjes! En een heel raar gevoel op je hand 😉

Na wat chillen aan boord en een overheerlijke guacemole als tussendoor snack zeilden we verder naar het oosten en ankerden onder Terschelling. Simon liet nog ff zijn zeilkunsten zien in de leukothea => vrouwen imponeren 😉 maar het bootje was zo stabiel dat ie m niet

Vrijdag voeren we met ZW 6, en 3 reven in het Grootzeil en 2 in de Fok, van Terschelling haven naar Harlingen terug. We gingen heel hard: 10,4 knopen over het wad !!!!!!!!!!

Tjonge wat ging dat hard met Simon en Djuna, drijfnat bij de fok. Bij het wantij tijd voor droge kleding met warme soep. Daarna het laatste stuk kruisen door het Kimstergat. Met ieder op zijn vaste plek ging dat fantastisch, wat een teamwork!! Zo kwamen we veilig en heel voldaan in Harlingen aan, na een pittige week met onvoorspelbaar weer en wind.

13 juni 2010
in Wadweken

Wiccaweek 17 t/m 24 mei 2010

Bernard (schipper), Ruth, Edith, Arnoldine, Annette, Aletha en Martijn.

Ma 17 mei was het een leuk weerzien met de bemanning van vorig jaar in Harlingen Haven. Nieuw was Martijn, hij kan fantastisch zeilen en apekooien en was een welkome aanvulling aan boord. De weergoden waren ons heksen goed gezind; de hele week zonnig, droog en geleidelijk warmer met NW 3/4/5 wind. En dat in mei, de mooiste maand op het wad, alle groen zo teer, de toeristenstroom nog ver en alle natuurgebieden op slot vanwege de broedende vogeltjes en zogende zeehonden... Komt dat zien! Bernard had niet gelogen; de eerste dag al zo'n 200 zeehondjes bij de Holwederbalg gezien. We liepen vast waar onze bestemming was: wantij over tot wierumerwad.

Di 18 mei ging de wekker om 4:00u, het tijd dicteerde de vaaruren. Uren gezeild op de lege waddenzee zonder een ander schip tegen te komen naar Noordpolderzijl alwaar we rond 14:oou slingerend binnenliepen. 't Zielhuis gaat binnenkort dicht , dus nog snel een glaasje gedronken op het terras, gemiste slaap ingehaald uit de wind over de dijk in de bosjes en hout gesprokkeld voor de kachel.

Wo 19 mei 's morgens gewandeld in afwachting van het hoogste water. Tijd voor klusjes aan boord. 3 jaar geleden heeft Bernard de boom zelf uitgezocht in het bos; thuis gedroogd en hand bewerkt tot een prachtig helmhout dat precies past. En eindelijk gemonteerd aan boord van Vriendschap omringt door de natuur. Mooi werk, wat nog jaren meegaat!

Nadat het oude helmhout nog eenmaal als loopplank heeft gediend in Noordpolderzijl, werd het in stukken gezaagd en kreeg het uiteindelijk een waardig zeemansgraf. Met 2 reven en nattigheid op het voordek vertrokken we met HW naar het wad onder Schier, alwaar we het land niet op mochten vanwege de broedende vogeltjes. 's Avonds Godinnenkaartjes gelegd voor nieuwe inzichten.

Do 20 mei 04:30 navigeren op de GPS en kaart; tonnetjes turen in het donker en de vaargeul aanhouden. Prachtige zonsopgang en om 06:00u in Lauwersoog nieuwe buitenhaven (met pasjes en douche die pas om 07:00u open gaat). Inkopen gedaan voor het schip bij CIV en nog meer eten voor de bemanning en toen snel weer naar buiten o.l.v. Edith. Rustig zeilweertje en alle tijd om onderweg zeilbandjes te leren maken en het tweede kluisboord te vast te zetten. We liepen net niet vast en waren op tijd in Schier om ijs te halen, maar de bank was al dicht. De havenmeester heeft nog 7x toeristenbelasting tegoed.

Vrij 21 mei vroeg varen via Engelsmanplaat tot we vastliepen naast de geul, waar een zeehond nog een eenmansshow gaf voor Martijn op het dek. De rest lag te slapen tot het warme zonnetje ons naar buiten lokte de zandplaat op. Gewapend met emmertje en schep en een opdracht van Ruth een droomhuisje te bouwen. Vol bewondering toegekeken hoe de zee weer bezit nam van onze bouwsels.

Als troost had Martijn lekkere pannekoekjes gebakken.

Doorgevaren naar Pinkewad met Martijn als schipper; die

Gutsekoppers hebben geen motor nodig als er een pikhaak van boord valt, mooie manoeuvre, Martijn, dat zeker, maar wel wat ver uit de kust van Ameland voor anker. De avondwandeling van Bernard, Aletha en Ruth halverwege richting Noordzee duurde daarom maar liefst 3.5 uur ( de rest bleef wijselijk aan boord). Het leed was snel geleden met een voetenbadje voor verwonde slikvoeten (alleen voor mietjes) en heerlijke massageolie. Al snel konden we weer hartelijk lachen om het avontuur en rook je thee weer boven je handen uit.

Zat 22 mei om 07:00u in de haven van Nes voor anker, heen en weer naar de steiger met het bijbootje water halen en boodschappen doen; plotselinge mist bij het wegvaren om 09:00u richting zeegat. Aletha had het prima naar het zin aan het roer. Golven, stroming en wind en dan ook nog koers houden aan de wind recht op de vuurtoren van Ameland af en vlak voor het strand overstag. "Hoogte is winst, maar gang is alles". Op het fokje het zeegat weer in Terschelling met Brandaris voorbij en door de slenk naar het Fransche gaatje.

Zo 23 mei 5:30 met de zon reeds op in rustig tempo naar Vlieland gezeild. Visdiefjes, eidereenden met jongen, wulp (kijkt naar zijn gulp) en veel meer drijfsijsjes gezien. Ruth en Annette hebben aan de wal in de duinen vertoeft en oesters geraapt. Omdat het zo ongelooflijk prachtig weer was Pinkster zondag koos de rest van de bemanning voor een tochtje langs het strand van de kop van Vlieland dicht langs de wandelaars en andere uitslovers op het strand. We konden er geen genoeg van krijgen. Sturen zonder helmhout op de zeilen, echt onvergetelijk! we zijn maar twee keer op en neer gevaren. Na de lunch richting Kornwederzand, voorbij de sluis voor anker.

Ma 24 mei een toegift met een heerlijk tochtje voor de wind richting thuishaven. De opdracht onderweg was om je godinnenkaartje uit te beelden (alleen voor ingewijden). Ruth speelde viool in de sluis van Workum. En zo kwam er langzaam een einde aan een zorgeloze week genieten van elkaar, het schip en de natuur.

Aletha

28 oktober 2009
in Wadweken

Wadweek 14-21 Augustus 2009

Aan boord: Ester, Lotty, Marjolein, Elke, Mip, Petra, Joost en Antonin (schipper)

Er rijden slechts sporadisch bussen naar Lauwersoog. Bovendien vertrekt de laatste bus al vrij vroeg. De meeste opstappers kom je daarom al tegen bij de bushalte. Zo ook dit jaar. De gesprekken komen snel op gang waardoor de lange busreis door het vlakke Groningse land voorbij vliegt.

Zaterdag

Vanwege het tij met het LW midden op de dag deze week lijkt het handig om steeds tussen de middag warm te eten. Na de maaltijd wordt het langzaam aan tijd om te vertrekken. Rob, die de week ervoor had gezeild, had me vrijdag al ingelicht over de bijzonderheden. Ik wist daardoor al dat de motor matig startte. Maar toen het zover was om de motor te starten, bleek de bedieningshandel muurvast te zitten. Een paar pogingen gedaan om hem beschaafd vrij te krijgen, maar dat lukte niet. Er zat uiteindelijk weinig anders op dan het hele geval te demonteren om achter de oorzaak van het euvel te komen. Binnenin bleek de handel vrijwel dichtgeslibt met fijn zand vermengd met vet. Na reiniging en montage (dit maal met minder vet) werkte de handel weer naar behoren. Probleem opgelost mede dankzij de hulp van onze vrouwelijke boordwerktuigbouwkundigen Lotty en Ester.

De reparatie kostte de nodige tijd waardoor we pas laat in de middag konden uitvaren rond HW. De wind was stevig en uit WZW. Door de Robbengatsluis en voortvarend richting het Pieterburen Wad. Het was meteen weer genieten. Met een WZW-wind kan je Noordpolderzijl halve wind aanlopen met sommige delen van de geul aan de wind. Ruim twee uren na HW sturen we de geul naar Noordpolderzijl in. De stroom is tegen van het afgaande water. We hadden de stevige wind nodig om met voldoende vaart door de geul te varen. Als we er nu te lang over doen, dan lopen we halverwege vast. De boeg duwt het water opzij. De smalle en ondiepe geul versnelt het water om het schip waardoor de stroomweerstand nog groter wordt. Het dal van de boeggolf halverwege het schip trekt het water van het omliggende wad. De randen van de geul komen even boven het water uit. Vlak voor de kwelders, net buiten de vaargeul lag al een tot luxemotor omgebouwd vrachtscheepje vast op het Wad. Zo te zien met nog hooguit 2 decimeter water er omheen. Op een afstand van ongeveer 10 m glijden we er langs wat een onwezenlijk beeld oplevert. Even later strijken we de zeilen en leggen aan tegen de kade van Noordpolderzijl in het laatste licht van de dag. De mooiste manier om Noordpolderzijl aan te doen.

Zondag

We wilden uiterlijk half acht vertrekken uit Noordpolderzijl om zover mogelijk naar het oosten te komen. Tegen 7 uur zijn al genoeg mensen wakker en bovendeks om te vertrekken. De wind is nog zwak. We draaien rustig de kop door de wind met de boom en de fok en gooien los. Het is halve wind. Omdat we weinig vaart hebben verlijeren we snel naar lager wal ondanks gebruik van het zwaard. Er zijn te weinig mensen bovendeks om snel en adequaat actie te kunnen ondernemen met de fok en de bomen. Dan is de lastige beslissing: verstoren we de ochtendstilte en starten we toch de motor om onze tijdwinst te behouden of verspelen we onze tijdwinst door aan lager wal te geraken maar behouden het genot van de ochtendstilte. Vooruit, dan toch maar de motor. De grote vraag is echter of ie nu wel in één keer wil starten want anders wordt het alsnog aan lager wal. En wonderbaarlijk genoeg start deze keer de motor meteen de eerste keer. Dat geeft dan wel weer een goed gevoel over het besluit om de ochtendstilte te verstoren. Het is overigens meteen de laatste keer deze week dat ie in één keer start.

Eenmaal terug bij de Zuidoost Lauwers gaat het oostelijk richting het wantij van het Uithuizer Wad. De wind trekt aan. We naderen snel de Eems en steken hoog aan de wind naar Borkum om vrij te blijven van de banken Meeuwenstaart midden in de Eems die elk jaar hoger komen te liggen. Met ruime wind varen we snel de hoofdvaargeulen van de Eems over onder Borkum door. Voorbij de haveningang van de voormalige marinehaven op Borkum gaat het net bezeild langs de tonnen en prikken richting het wantij onder het eiland. Op het wantij breken de golven achter het schip en dreigen we even vast te lopen. Met een marge van nul passeren we in hetzelfde tij een tweede wantij. Altijd weer mooi. De betonning achter het wantij is verwarrend. Net op tijd ontdekken we een vergissing in onze koers voordat we op een plaat dreigen vast te lopen. Ontspannen gaat het verder voor de wind richting Juist. Onder het eiland laten we het anker zakken op een beschutte plek en genieten van een warme maaltijd.

In de loop van de middag hijsen we de zeilen weer en varen door naar Norderney. Door de stevige westenwind staat er een stevige deining in het zeegat tussen Juist en Norderney. We varen de haven in. Het deel van de kade achterin in de haven dat doorloopt tot in de jachthaven valt deels nog onder de Schiffsmeldestelle. Net voorbij onze ligplaats, de hoek om in een kleine kom, hoort de kade wel weer bij de jachthaven. Handig om te weten want het havengeld is waar wij liggen minder dan in de jachthaven terwijl toch makkelijk gebruik kan worden gemaakt van de douches van de jachthaven. Tot groot genoegen van de vrouwen. Alleen de schipper moet wat verder lopen om de formaliteiten af te handelen: de Schiffsmeldestelle bevindt zich helemaal aan het begin van de haven bij de veerboten.

Maandag

De wind is nog steeds stevig en ook nog steeds uit westelijke richting. We vertrekken ´s ochtends om half acht en varen met de motor tegen de wind in richting Juist. Door het ontbreken van een zeil rolt het schip meer dan gisteren in het zeegat en is lastig op koers te houden. We snijden een stuk af van de betonning om zo ver mogelijk weg van het zeegat te blijven. Het is even een uurtje doorbijten en scherp letten op de golven. Eenmaal terug in de buurt van Juist verdwijnt de ergste golfslag en is alleen de tegenwind over. Zodra de ruimte er is hijsen we de zeilen om verder te laveren. Na een paar slagen al (met stroom mee van het afgaand water) kunnen we net bezeild in één lange slag van onder Juist naar de Eemshaven varen. Ondanks dat het al tegen LW is, komen we zonder problemen op de Eems. Even komt het zwaard omhoog bij een bank maar daar blijft het bij. Op de Eems laveren we met lange slagen verder naar de ingang van het Uithuizer Wad. Bij de laatste bocht in de geul van het Ra-wadje en vlak voor het inmiddels drooggevallen Wad strijken we de zeilen en gaan voor anker. We besluiten om´s avonds niet verder te varen maar daar de nacht door te brengen. Door de krachtige wind tegen zou het toch vooral varen op de motor worden. In plaats daarvan spelen we aan boord het spel Saboteur. Vreemd genoeg wordt het nog een leuke avond. Door de afleiding van het spel merken we niet direct dat het anker is gaan krabben bij het opkomende water. We ontdekken het dankzij een ton in de buurt die als ijkpunt diende. De ton ligt nu wat verderop. Met de motor verleggen we het schip weer naar de juiste plek, steken alvast een tweede rif in het grootzeil en een rif in de fok uit voorzorg en hebben hoog en droog een heerlijke, rustige nacht op het Wad.

Dinsdag

De lucht is vandaag een stuk blauwer en de wind is afgezwakt maar nog wel tegen. Op de motor passeren we het wantij van het Uithuizer Wad en ter hoogte van Noordpolderzijl beginnen we met laveren over de Zuidoost Lauwers.. Bij het Pieterburen Wad maken we eerst een lange slag richting Simonszand over de plaat om halverwege overstag te gaan om met weer een lange slag uit te komen bij de Spruit. De motor was eerder vooral ingezet om nog over het wantij onder Schiermonnikoog te komen ondanks de wind tegen. Maar omdat de wind en de manoeuvreerruimte steeds meer afnemen, neemt ook de hoop af dat dat nog gaat lukken. Maar ach, het is inmiddels prachtig zomerweer en niemand is er rouwig om wanneer we vlak voor het wantij alsnog stranden op het Wad. We kunnen nog net even wat zwemmen of beter gezegd: in het water liggen. Als het water bijna van het Wad is verdwenen, ontdekken we zes lepelaars tussen de fouragerende vogels. Niet ver van de boot liggen de mooiste mosselen waarvan we twee emmertjes verzamelen samen met wat kokkels.

Het eten was weer verassend goed. Foto Ester Vrij.

Na de warme maaltijd is het wachten op HW. Het wordt ook tijd om de voorraden en het water aan te vullen. De opties hiervoor zijn Schiermonnikoog of Lauwersoog. Wetende dat we vrijdag ook al moeten eindigen in Lauwersoog is het aardiger om naar Schiermonnikoog te varen. Naarmate de week vordert, verschuift het HW meer naar de avond. Volgens de getijtabellen is het vanavond pas om 22:30u HW bij Schiermonnikoog. Tegen die tijd is het ook vrijwel donker rond deze tijd van het jaar. De afstand van onze wachtplaats tot de jachthaven van Schiermonnikoog volgens de kortste route bedraagt ongeveer 13 zeemijlen. De kortste route is dan wel min of meer recht over de plaat onder Schier. Niet lang nadat we loskomen rond 19:00u gaat de wind helemaal liggen. Rustig op de motor varend genieten we van de mooie avond. Met stroom tegen doen we er al snel meer dan 3 uur over. Het laatste stuk varen we in de schemering en als we aankomen is het vrijwel donker. Er lijkt nogal wat discrepantie tussen de lichtkarakters van de boeien op het water en die op de kaart. Of is het gewoon gebrek aan ervaring? Veiligheidshalve wordt vooraf wat uitgebreider dan gewoonlijk de aanlegmanoeuvre doorgesproken. We zullen werken in stellen van twee personen bij de handelingen voor de aanleg. De binnenkant van de kopsteiger blijkt nog vrij en dankzij het rustige weer levert de aanleg daar geen problemen op. We worden vanaf de wal geassisteerd door de bemanning van de Ebenhaëzer die buitenop ligt. Ze tippen ons ook over de schuine bodem aan de binnenzijde van de kopsteiger waardoor bij LW het schip flink schuin zal komen te liggen. Dat is weinig comfortabel. Gelukkig is de eigenaar van de luxemotor Risico, die ook buitenop de kopsteiger ligt en ook nog wakker is, bereidt om ons bij hem buitenop te laten liggen. We verleggen het schip, maken nachtklaar en sluiten daarna een mooie dag af tegen middernacht.

Woensdag

Eerst was het plan om ´s ochtends snel boodschappen te doen, wat andere dingen te regelen en dan verder te varen. Maar eigenlijk is daar net te weinig tijd voor en we hebben al een paar lange dagen achter de rug. Het wordt daarom een rustdag op Schiermonnikoog. Om te genieten van het eiland en het prachtige weer. Het beloofd vandaag zelfs op de Waddeneilanden een tropische dag te worden volgens de voorspellingen. Een duidelijk beter plan dus voor vandaag. We doen rustig boodschappen, drinken uitgebreid een kopje koffie in het dorp en kijken verder wat rond. Een bezoek aan het plaatselijke antiquariaat is altijd aardig. Sinds een paar dagen komt regelmatig een bonte avond ter sprake. Nu is er ook alle tijd voor iedereen om daar wat voor te bedenken. De middag is gereserveerd voor zwemmen in de Noordzee. Bij een kalme aflandige wind is het water van de Noordzee bijzonder helder. Het strand is uitgestrekt en alhoewel waarschijnlijk alle andere vakantiegangers op Schiermonnikoog ook op het strand liggen vandaag, is het er toch rustig. Daardoor is het strand ook uitermate geschikt voor Marjolein en Elke om wat Salsa-danspasjes te oefenen. Het is jammer dat de subgroep te voet en die met de fietsen elkaar onbedoeld zijn misgelopen op het strand ondanks het geringe aantal andere badgasten.

´s Avonds wordt in het centrum van het dorp een open lucht optreden bezocht van het plaatselijke Shanty-koor “Gin See to Heich”. Zeer geslaagd en een inspiratie voor de bonte avond.

Donderdag

Het weer is ´s ochtends nog steeds geweldig. We willen naar de oostpunt van Ameland en daar droogvallen. Het is een mooie plek en dichtbij het Noordzee-strand. En het is niet ver van Lauwersoog zodat we vrijdag op tijd terug kunnen zijn. Vandaag is Joost dagschipper. Het is aan hem om te bepalen wat er moet gebeuren om daar te komen. Schipperen betekent dat je soms op alles tegelijk moet kunnen letten. De wind is naar het zuidoosten gedraaid. We liggen daardoor aan de lage wal. Dat maakt het afvaren lastiger. Overleg vooraf en goede instructies aan de overige bemanning zorgen ervoor dat dit zonder problemen verloopt. Via het Gat van Schiermonnikoog steken we de Zoutkamperlaag over naar het Wierummer Wad. De wind is inmiddels flink toegenomen en we willen al varende een eerste rif in het grootzeil steken. Het lukt niet goed om het schip bij te leggen om rustig het rif te kunnen steken. Bij de tweede poging komen we zelfs dwars op de wind te liggen met dichtgetrokken grootzeil en geen vaart. Een situatie met groot risico van omslaan bij deze harde wind. De situatie wordt gelukkig op tijd onderkend en de grootschoot snel gevierd. Geen moment te vroeg want het water stond al in het gangboord. Dan toch maar het anker er uit. Voor het anker liggend kunnen we alsnog rustig het eerste rif in het grootzeil steken.

De tocht wordt voorgezet en spoedig zijn we bij Ameland. We ankeren dichtbij het eiland maar ver genoeg van de fourageer-gebieden onder de kust. Nadat het water is weggetrokken en de vogels zijn uitgefourageerd ondernemen we een gezamenlijke wandeltocht naar het eiland. De wind is er niet minder om geworden, eerder meer. De enkels ondervinden pijnlijk de schurende werking van het langswaaiende zand. Wanneer we terug bij het schip zijn, zien we donkere luchten opkomen vanuit het westen. Via via bereikten ons eerder al wat berichten over een weeralarm voor Nederland. Het weerbericht bij de havenmeester vanochtend ging nog uit van een prachtige dag. Telefonisch overleg met Rob leert dat windstoten tot 110 km/uur worden verwacht. Dat is dus windkracht 11. Alles aan dek wordt extra vastgesjord. We liggen gelukkig voorlopig nog een paar uren droog op het Wad. Kort na de voorbereidingen voor zwaar weer, begint het flink te regenen met onweer. De wind stuwt het water via spleten en kieren in de luiken deels naar binnen. Pannen genoeg gelukkig. Verder proberen we er maar weer een gezellige avond van te maken met het spel Saboteur. De verwachte windstoten blijven gelukkig uit. Het wordt zelfs niet meer dan windstoten van 7 Beaufort. Tegen 11 uur in de avond is het onweer voorbij en lijkt de wind af te nemen. Het was een bonte avond maar anders dan we ons hadden voorgesteld.

Voorbereidingen voor het landelijk weeralarm dat inmiddels de Wadden heeft bereikt. Foto Ester Vrij.

Vrijdag

De laatste dag van onze Wadweek. Het weer is ochtends een stuk vriendelijker. De wind is weer teruggedraaid naar het westen waardoor Lauwersoog eenvoudig is te bezeilen. Het gaat voor de wind. Het streven is om de bus naar Groningen te halen van 4 uur in de middag. Tegen 12 uur in de ochtend komen we aan bij de Robbengatsluis waar al meerdere plezierjachten op hun beurt wachten. Door de drukte duurt het ongeveer anderhalf uur voordat we zelf zijn geschut. Het plan om nog wat op het Lauwersmeer te spelenvaren valt daardoor in het water. Er blijft dan te weinig tijd over om ook nog het schip schoon te maken. In plaats daarvan ankeren we op het meer om nog rustig te lunchen. Tot grote verrassing van de schipper blijkt het idee van de Bonte Avond toch niet zonder resultaat. De bemanning heeft tussen het zeilen door –wanneer eigenlijk?– gezamenlijk een lied geschreven waarin de belevenissen van deze week en de eigenaardigheden van de schipper worden bezongen. Het lied krijgt zijn premiere tijdens de lunch. De schipper is natuurlijk ontroerd.

Eind van de week. Weer naar huis. Enkelen hadden het helemaal gehad. Foto Ester Vrij.

Hier-o en daar-o

Op de wijs van: West Zuid-West van Ameland
(Hoog is de zolder, laag is de vloer)

Zand in de motor.
Weer een dag voorbij.
Kunnen we weer varen.
Iedereen is blij.

Refrein:
Hier-o en daar-o
Daar-o en hier
Hier-o en daar-o
Wat hebben we plezier.

Hoog leve de Vriendschap.
Laag is het ruim.
Klam zijn de matrassen.
En verder schuim, schuim, schuim.

Refr.

Aan boord vele vrouwen.
Brute kracht te kort.
Maar je kunt vertrouwen
op groente op je bord.

Refr.

Koppen op het water
Hoor ik vier-op-voor?
Kruisen is geen zeilen
Met Antonin aan het roer

Refr.

Peilen of prikken
Over het wantij
Helder articuleren
Of was het roer naar lij?

Refr.

Als een blauwe macho
geef ik het bevel.
Schipper en matrozen.
Een dynamisch spel.

Refr.

Vroeg uit de veren.
Zo rond halluf zeven.
Vertrektijd halveren.
Op de Waddenzee.

Refr.

Dansend op de Wadden.
Boeiend groen en rood.
Zie ik daar een staakje?
Oh nee! Het is een boot.

Refr.

16 augustus 2009
in Wadweken

Wiccaweek 2009

De Wiccaweek was voor iedereen aan boord een bijzondere week, getuige de bloemlezing van foto's, gedichten die Reina zo uit haar mouw schudde, uitspraken uit de afsluitingsceremonie en quotes uit de stroom mailtjes die na afloop circuleerde als steun bij het afkicken...

Aletha: Aan het begin van de week schreef ik een recept voor geluk in het zand: Vriendschap, zon, wind, H2O... En ziehier het eindresultaat op de foto... Het was onwaarschijnlijk makkelijk om betoverd te worden door de bemensing van de Vriendschap en de grandioze omgeving van de waddenzee....

Wiccaweek 2009

Ria: voor mij was grensverleggend dat ik naakt heb gezwommen; ik heb mogen ervaren hoe gemakkelijk het is om uit de kleren te gaan

Wiccaweek 2009

Arnoldine: wat voor mij nieuw was, was het vrije varen op het Wad, niet de betonning volgen door de slenken, maar vrij over de platen, die bij eb droogvallen; en het verzamelen van oesters, kokkels en mosselen. (Op de foto bekijkt Arnoldine Ruth's schilderij)

Wiccaweek 2009

Edith: op de eerste dag heb ik gevraagd om de eenheid te ervaren; nu merk ik dat ik steeds stiller wordt en naar binnen keer.

Wiccaweek 2009

Ruth: ik ben gesterkt in het doen van mijn eigen ding: muziek maken

Wiccaweek 2009

Reina: Stil en moe begonnen met de week, en geleidelijk aan merken dat er meer en meer genoten en gedaan werd door me. Vooral is me bijgebleven dat deze acht mensen goed samen stroomden op / met Vriendschap. Ieder in zijn / haar eigenheid.

Wiccaweek 2009

Bernard: ik was deze week heel ontspannen, wat maakte dat ik veel mee kletste; en ik heb ook veel gelachen. En natuurlijk toilet maken als de haven weer in zicht is!

Wiccaweek 2009

Margriet: Altijd druk met studeren, lezen, kwebbelen, en: zeilezakje naaien... In amper vier dagen maakte ze een heel zeilezakje af, tot grote tevredenheid van de schipper!

Wiccaweek 2009

Annette: ik heb ervaren dat ik plezier heb niet alleen in de vrouwelijke, verzorgende rol, maar dat ik het ook fijn vind om stoere dingen te doen, zoals aan het roer staan en in de mast gehesen worden.

Wiccaweek 2009

Want het perspectief vanaf het water is zo anders dan vanaf de wal.Om de Waddeneilanden vanaf het water te beleven was een openbaring. De beleving van en overlevering aan de elementen is sterker,water, wind, getijden. Geen overvolle camping, medetoeristen die haast hebben. Maar de rust en ruimte van het water en het wad. Wat heb ik van dit perspectief genoten.Voor herhaling vatbaar.

Waar ik ook van genoten heb zijn jullie. Het lachen, het zingen, samen koken, serieuze gesprekken, even afzonderen, alles was er en alles mocht er zijn.

De voorpret was groot, de week zeilen was groots en de napret duurt maar voort....

Wiccaweek 2009

Reactie van Reina op 8 november 2009 om 19:16 uur

Complimenten voor het logboek van de wiccaweek.
Ben blij verrast dat de foto’s van Aletha zo mooi tevoorschijn zijn getoverd met jawel mijn gedichten.

Wat eem prachtige week nog langer laat beklijven.
En een zoete herinnering aan de stilte van WAD.

Lieve harte groet Reina

1 augustus 2009
in Wadweken

Puberweek 2009

Job vormde samen met zijn vrienden Robin, Max & Mike de bende van vier. Simon had vriend Erik meegenomen, en tot slot waren Jette en ik aan boord.

Het boodschappen doen in Lauwersoog ging zoals gebruikelijk met een karretje van de Jachthaven. Dit keer werd het obstakel 'dijk af' zonder ongelukken genomen

Puberweek 2009

De bende van vier leefde vooral 's nachts en sliep overdag. Aanvankelijk moest het aantal decibellen van hun nachtelijk leven nog getemperd worden, maar later ging dat beter en duidden nog slechts de lege zakken chips en snoepgoed in de vuilnisbak hoe lang hun avonden geduurd hadden.

De rest van de bemensing werd geplaagd door rugklachten (Jette), een ziekte onder de leden (Erik) en oververmoeidheid (ikzelf) en probeerde vooral veel te slapen. Simon leek de enige in goede vorm en speelde onvermoeibaar voor veerman om iedereen aan en van de wal te brengen.

Puberweek 2009

Op het Ra wadje hebben we weer eens het netje uitgezet. We vingen drie mooie botjes die door ervaringsdeskundige Max eerst daadkrachtig met een peddel buiten bewustzijn geslagen werden, en vervolgens geslacht. Jette verzorgde de culinaire coaching van dit gebeuren, en zo hadden we weer een heerlijk maaltje uit de waddenzee.

Puberweek 2009

Na afloop moest natuurlijk het netje gedroogd worden, en schoongemaakt van krabben en algen.

Puberweek 2009

Een paar dagen later lagen we op een prachtig prive bankje tussen Simonszand en Schier, mooi om te wandelen. Paar kokkels geraapt, geen botjes dit keer.

Puberweek 2009

Het was een leuk maar enerverend puber-weekje.

10 oktober 2008
in Wadweken

The Big Five Tour

Wadweek van 26 juli t/m 1 augustus 2008

Op 26 juli vertrokken Bien, Joost, Mirjam, Bart, Jasper en Ester onder leiding van schipper Coby vanuit Lauwersoog voor 'The Big Five Tour' met het mooiste weer van de hele zomer, mooie tochten, veel ontspanning en gezelligheid. Hieronder volgt een foto-impressie.

Verkeer onderweg: klipperaak de Ebenhaezer van studentenzeilverening Euros.

The Big Five Tour

Bart en Jasper zijn de afwas aan het voorspoelen...

The Big Five Tour

terwijl Ester het 'diner' aan het bereiden is.

The Big Five Tour

Zonsopkomst voor de kust van Vlieland. Enkele keren zijn we 's ochtends om 5 uur vertrokken. Tussen de middag lekker slapen en zwemmen, en dan in de namiddag nog een stuk zeilen. Ideaal!

The Big Five Tour

Ontbijt om 5:30 uur... Bien schilt voor iedereen een sinaasappeltje.

The Big Five Tour

Joost op het puntje van de giek. Best hoog! En helaas de rest van de week blaren op zijn voeten...

The Big Five Tour

12 uur 's nachts: Coby is jarig!! Bien en Mirjam hebben urenlang stiekem gewerkt aan een heerlijke wad-taart, terwijl de rest Coby probeerde af te leiden.

The Big Five Tour

Alle voetjes, hier nog zonder snijwonden van de oesters...

The Big Five Tour

De jarige aan het roer. Op de achtergrond Vlieland.

The Big Five Tour

Het juttersmuseum op de Vliehors. Heel veel zooi...

The Big Five Tour

en nog meer zooi... maar ook flessenpost van knappe tandarts-assistenten..

The Big Five Tour

De Beach-Boys aan het beach-ballen...

The Big Five Tour

Het lijkt niet zo... maar deze zeehond en zijn vriendje kwamen ECHT heel dichtbij!

The Big Five Tour

Na een ontspannen middagje op de Vliehors, weer terug waden naar de Vriendschap om koerts te zetten richting Texel.

The Big Five Tour

Teamwork van Bart, Coby en Jasper.

The Big Five Tour

Joost en Bien hijsen het grootzeil.

The Big Five Tour

Wachten op 'orders' van de schipper.

The Big Five Tour

Nog even het fok hijsen.

The Big Five Tour

Vier op voor! Roer aan lij!!!

The Big Five Tour

Fok bak!

The Big Five Tour

Effe checken hoe (on)diep het hier is...

The Big Five Tour

Bien aan het genieten van de avondzon.

The Big Five Tour

Schiermonnikoog, Ameland, Terschelling, Vlieland en... Texel!! De Big-Five-Tour is compleet!

The Big Five Tour

Lekker aan het genieten van haar sigaretje...

The Big Five Tour

maar er moet ook gewerkt worden!

The Big Five Tour

Morgen varen we terug naar Harlingen, waar een nieuwe club mensen kan gaan genieten van het schip en het wad. Maar eerst nog een lekkere maaltijd...

The Big Five Tour

met als toetje een avond-duik!

The Big Five Tour

12 september 2007
in Wadweken

Foto's bij wadweek 18-24 aug

Vele zeehonden op de bank aan de oostpunt van Norderney

Eindelijk weer genoeg water om te zeilen.

8 september 2007
in Wadweken

Wadweek 4-10 augustus 2007

Van Harlingen
naar Delfzijl

Aan boord: Gé, Rianne, Ester, Joost, Rob, Mirjam, Vivienne, Antonin

Zaterdagochtend
Vrijdagavond aan boord gekomen in Herbayum. Bij het wakker worden merk ik dat het waterpeil ´s nachts circa 0,4 m is gezakt door het spuien in Harlingen. Tijdens het ontbijt, bij een toevallige blik naar buiten, blijkt het water gewoon verder te zijn gezakt. We nemen meteen actie maar liggen al nagenoeg vast in de modder en komen alleen met de nodige moeite los. Een rustig ontbijt schiet er bij in.

Zaterdagmiddag
De boodschappen komen aan boord in Harlingen samen met de resterende bemanningsleden die daar zouden opstappen. Het grootzeil staat al voordat we de haven uit zijn. De wind is NW en het HW bij Harlingen is om 14:30u. We varen door het Kimstergat en over het aansluitende wantij. In de Oostmeep wenden we spoedig de steven naar stuurboord om in een rechte lijn op de Koffiebonenplaat af te varen. Vlak voor aankomst oefenen we verschillende malen de M/VOB-manoeuvre. Het kost ons steeds 5 tot 10 minuten om de reddingsboei weer op te pikken. Dit stelt sommige bemanningsleden gerust. Op de koffiebonenplaat liggen we nagenoeg alleen. De meeste schepen zijn vanwege de gunstige wind direct doorgevaren naar Ameland.

Zondag
Weinig wind 's ochtends. We komen pas kort na de middag los. Tijd genoeg dus om eerst kokkels te verzamelen. Eenmaal los omzeilen we het wantij via het zeegat om tijd te winnen. In het Borndiep moeten we eerst nog kruisen, maar verderop gaat het alleen nog hoog aan de wind. Voorbij de haven van Ameland schieten we de Zuiderspruit in en vanaf daar in een rechte lijn naar de oostpunt van het eiland. Bij de oostpunt ligt op deze route een vervelende hoge plaat die we weten te omzeilen dankzij de handheld GPS van Rob. Gezwommen, gewandeld en 's avonds gegeten in de duinen bij aangenaam zomerweer. Bij terugkomst op het schip wordt ons een doos mini-tomaatjes aangeboden door de eigenaar van de verderop drooggevallen Lemsteraak Nettie (een voormalig mijnenjager van de Koninklijke Marine). De tomaten blijken echter afkomstig van zijn voormalig bedrijf waarvoor hij nu min of meer als ambassadeur optreedt. Als dank doneren we hen een deel van onze kokkels.

Maandag
Matige wind uit Z. We willen naar Schiermonnikoog om water in te nemen en boodschappen te doen. Vanaf de oostpunt van Ameland is het dan logisch om via het Smeriggat te varen tussen de Engelsman-plaat en het Rif. Het Smeriggat slibt echter steeds verder dicht. Dit jaar zijn ook de staken niet meer opgenomen op de zeekaart. In principe is men dan veroordeeld tot de route over het Wierumer Wad. Dit betekent een omweg. Bovendien ligt het eerste gedeelte ook nog in de wind deze keer. Omdat de wind al enige dagen matig is, besluiten we om ook hier buitenom te varen via het zeegat en boven het Rif langs. Door het nauwe gat naar buiten vlak voor het Rif staat een flinke stroom naar binnen. Eenmaal buiten houden we een waterdiepte van 2,5 tot 3,5 meter bij het volgen van de noordelijke oever van het Rif. Spoedig varen we weer het Friesche Zeegat in. We steken af via het Gat van Schiermonnikoog naar de haven waar we rond HW aankomen. We leggen alleen even aan om water in te nemen en ankeren vervolgens aan de oostkant van de haven. Bij het droogvallen blijkt dat een nabijgelegen schip ongeveer zijn gehele ankertros heeft uitgegooid (zonder ankerbol). We liggen er net niet op.

Dinsdag
's Ochtends uitgebreid de tijd gehad om het eiland te bezoeken. In de loop van de middag is het pas HW. En als het dan bijna zover is, wil iedereen tegelijk weg omdat er weinig water staat. Het is namelijk doodtij. Meerdere grote schepen lopen vast in of naast de vaargeul. Samen met de aankomende schepen is het een hectische bedoening. We laveren er maar een beetje tussendoor op de motor. We willen vandaag naar Noordpolderzijl. In de Geul van Brakzand steken we alvast naar het oosten voorzover de waterdiepte dit toelaat. De Groningerbalg is tegenwoordig gemarkeerd met 3 gele tonnen. Het is dan nog gokken waar je precies moet varen maar het scheelt veel tijd ten opzichte van de officiële betonde route. We hebben haast want anders komen we Noordpolderzijl niet meer binnen. Omdat het doodtij is en het alweer laagwater wordt, gaan we deze keer maar niet over de plaat bij het Pieterburen Wad. Een kleine schouw die we zojuist hard voorbij zijn gelopen, doet dat wel. Slingerend via de officiële betonde route komen we net voor hem uit waar hij weer aanpikt op de Zuid Oost Lauwers. Bij Noordpolderzijl kost het voor de wind maar met stroom tegen drie kwartier om alle prikken langs de geul af te varen. Alhoewel ik dacht dat ons bijbootje kort genoeg op het schip vastgebonden was, komt bij het achteruit slaan in de haven toch de tros in de schroef. Dit leidt tot enige paniek aan boord van een klein plastic jacht op de kop van de haven. De schipper van het jacht biedt geen hulp maar komt wel met nutteloze opmerkingen als: “Ik kan hier geen verantwoordelijkheid voor nemen.” en “Ik heb liever dat jullie ergens anders gaan liggen.” We proberen met de bomen zo goed als mogelijk om het schip überhaupt ergens aan de wal te leggen. De schipper van de tweemastklipper in de hoek van de haven is inmiddels ook gealarmeerd. Hij biedt aan om ons schip naast dat van hem te leggen. De dikke tros in de schroef is betrekkelijk eenvoudig te verwijderen nadat we hem hadden doorgesneden. Het voorste gedeelte van de tros was behoorlijk verweerd door continu opspattend buiswater. Dus dat kwam goed uit. Later in de week maakt Ester een keurige oogsplits voor het nieuwe uiteinde.

Woensdag
Druilerige weer en een stevige wind uit N. Het wachten is op HW dat steeds later op de dag komt. 's Ochtends koffie gedronken in het bekende café Zielhoes achter de dijk. Omdat de weersverwachtingen voor de komende dagen geen verbetering laat zien, laten we ons plan varen om via Borkum of Greetsiel naar Delfzijl te gaan. In plaats daarvan besluiten we om terug te varen naar Lauwersoog en binnendoor te gaan. Om 4 uur in de middag kunnen we pas weer naar buiten. De sluis in Lauwersoog stopt om 7 uur in de avond. Dat wordt krap. De combinatie van wind op de kop, stroom tegen en weinig water leidt ertoe dat we letterlijk de haven uit kruipen op de motor. Het kost al een vol uur om weer op de Zuid Oost Lauwers te komen. Om nog enige kans te maken om op tijd in Lauwersoog te zijn, steken we nu wel recht over de plaat van het Pieterburen Wad. Het mag niet baten. Om 19:30u lopen we pas de vissershaven van Lauwersoog binnen en meren af bij een aantal andere laatkomers. We mogen bij het kleinere schip van de buren aan de binnenzijde liggen als we beloven om niet eerder te vertrekken dan 08:00u.

Donderdag
Kunnen we eindelijk eens vroeg weg, dan maken we daar natuurlijk graag gebruik van. We varen stipt af om 08:00u en kunnen vrijwel direct de sluis in. Daarbij worden we wel uitgekijfd door de schippersvrouw van een trimaran die al een poosje rondjes vaart voor de sluis en blijkbaar vindt dat wij voordringen. Onze vriendelijke buren (HA7) zitten in dezelfde schutting en verliezen kort na de sluis hun gehele kaartenset. We lenen ze onze oude kaart van het Lauwersmeer. Na Zoutkamp liggen we een uur vast in het Reitdiep bij het gemaal De Waterwolf door een defecte ophaalbrug. Op het Reitdiep proberen we uiteraard zoveel mogelijk te zeilen, ook bij het passeren van bruggen. Bij de brug van Garnwerd lukt dit wel heel mooi. We varen voor de wind op de brug af. Door tijdig het grootzeil en later ook de fok weg te doen, zijn we er op het juiste moment om aan te sluiten bij de colonne van schepen die zojuist zijn begonnen door de brug te varen. Voor de zekerheid schreeuwen we naar de laatste boot dat we zonder motor varen. Spontaan wordt er ruimte voor ons gemaakt met een compliment en een bewonderende blik. Verderop moeten we een sliplanding maken aan de wachtsteiger bij de volgende brug omdat de brugwachter-op-afstand niet met ons mee wil spelen. We naderen het einde van het Reitdiep. Waar de andere schepen zonder strijkbare mast het Van Starkenborg-kanaal over moeten steken om de 3 uur durende route door de stad Groningen af te leggen, slaan wij af naar bakboord en bevinden ons ruim een uur later al op het Eemskanaal. We passeren de Jan B. Bronssluis aan het begin van het Damsterdiep en leggen niet veel later aan tegenover het dorpshuis van Garmerwolde voor de nacht. Opvallend verschil met een grote stad als Utrecht is dat iedereen die langsloopt ons even aanspreekt. Groningers blijken een stuk minder stug dan de volksmond altijd beweert.

Vrijdag
Vandaag rest ons voornamelijk nog het afvaren van het Damsterdiep om in Delfzijl te komen. Dat betekent een groot aantal vaste en zelf te bedienen beweegbare bruggen in allerlei soorten en maten. Het is weer eens wat anders als droogvallen en vooral tijdrovend. Bij elke brug moet of de mast worden gestreken of we moeten aanleggen om onze eigen brugwachter aan de wal te zetten, de brug zelf openen, er doorheen varen, de brug weer zelf sluiten en tenslotte weer aanleggen om onze eigen brugwachter op te pikken. Ondanks dat er door de vele begroeiing langs de wal weinig valt te zeilen, hoeven we ons daarom niet te vervelen. Bij de allerlaatste brug in Appingedam varen we helaas nog de laatste overgebleven kunststof stootwil lek tegen de remmingwerken. Als we de zeesluis in het Eemskanaal bij Delfzijl uitkomen merken we dat er buiten nog steeds een harde wind staat. We leggen aan bij de steiger van Rijkswaterstaat, maken schoon schip en dragen alles over aan Bernard. Doel bereikt en de week zit er weer op.

Het eten tijdens de week was uitstekend. De beste rijsttafel ooit gegeten aan boord. En dat ondanks dat de maaltijden regelmatig werden opgeluisterd met gedetailleerde verhalen uit de medische sector en het leven van proefdieren in de onderzoekswereld van enge ziektes. Als schipper heb ik een ontspannen week gehad dankzij een bemanning die weinig uitleg en instructie nodig had om overal veilig te komen en te gaan.

28 augustus 2007
in Wadweken

Wadweek 18 - 24 aug 2007

Week wadvaren van 18 t/m 25 augustus met: Peter, Simon, Maud, Bart, Ellen, Maaike, Jasper, Joep en Niels

Ik had wel vaker gevaren op de lemeraak van mijn opa en oma en in kleinere bootjes. Maar nog nooit op 't wad en ook zeker niet een hele week gevaren. in 't begin viel 't me wel tegen dat je de hele tijd moest bukken als je binnen was want dat was in de lemeraak nooit maar na een tijdje went dat wel. Ook heb ik veel geleerd van zeilen en niet alleen van de schipper maar van alle meevarende. Ik vond 't droogvallen erg leuk en zeker als je je bedenkt dat je eigenlijk over de bodem van de zee loopt. Verder heb ik een stuk natuur gezien wat ik niet kende. Het was een heel gezellige groep waarmee we 's avonds vaak een spel speelden zoals blufpokeren.

Ik heb zeker genoten en wie weet tot een volgende keer!

Groeten Niels

18 augustus 2007
in Wadweken

wadweek van 10-17 aug 07

Deze keer een foto impressie van de wadweek met Bernard, Jette, Henk, Marjon, Simon, Robin, Job en Gert-Wim.

Dit is wel erg letterlijk, 'je werk meenemen op vakantie'

Job, allias pinkeltje, meest gebruikte uitspraak: 'Mannen...'

Garnalen vangen voor gevorderden: hou een emmer om hoog, laat 2 vrouwen naar de gernalenboot toe roeien ...

en je hebt 5kilo garnalen en 2 platvissen!

2 koks (ze waren aan het oefenen om later te mogen koken op de lelijkemeisjeszeilschool :wink:

Met windkracht 6 door de branding op simonszand

Reactie van Marjolijn Olijdam op 27 augustus 2007 om 13:54 uur

Gert-Wim, leuke foto’s! Doe je aan (na)bestelservice? Groet, Marjon

10 september 2005
in Wadweken, In de pers

Hoog en droog 2005

In 2005 heeft Bernard het schip iets te hoog bij Schiermonnikoog gelegd. Dat heeft de landelijke media gehaald!

Het kostte best wat moeite om weer los te komen, maar dat heeft Antonin geregeld!

Hoog en droog 2005

Opstappen tijdens zeilactiviteiten

Je bent van harte welkom aan boord op de avond voor vertrek.

Tijdens de weekeindtochten vanaf 20:00 uur of de waddentochten vanaf 18:00 uur.

We verwachten je, tenzij anders vermeld of in overleg, uiterlijk om 10:00 op de ochtend van vertrek aan boord.

Zie de informatie over onze tarieven.

Wadweken

Oerol 14-23 juni 2019

Waddenweek 25-31aug

Waddenweek voor vogelaars 4-10 Aug 2018

Oerol 2018 de nooduitgang

Vracht voor Vlieland

wadweek 15 juli 2017

Yoga wadweek 13 Juni 2015

Texel aan wal met de leucothea

Vliehors

Cocksdorp, Texel

Weekje wadzeilen 10 mei 2015

Mastboord

Drie maal is scheepsrecht

Breng gedachten vol verlangen naar het lege stille strand

Vliehors Express

Wadweek 20-27 juli

Oerol 2012

Wicca week 2012

Wicca week 23-29 mei 2011

Familiewadweek 2010

Wiccaweek 17 t/m 24 mei 2010

Wadweek 14-21 Augustus 2009

Wiccaweek 2009

Puberweek 2009

The Big Five Tour

Foto's bij wadweek 18-24 aug

Wadweek 4-10 augustus 2007

Wadweek 18 - 24 aug 2007

wadweek van 10-17 aug 07

Hoog en droog 2005