Natuur belevingsweek op het wad
Agnes had al een heel programma in haar hoofd met oefeningen/opdrachten voor de opvarenden om het wad op indringende wijze te beleven.
Aan boord: Bernard (schipper) Ruth, Pieter, Sandra, Marjo, Kees, Martelle, Aletha en Agnes.
De nieuwelingen aan boord hadden al vaker vanaf de wal verlangend naar het wad gekeken. Toch best spannend wat hun te wachten zou staan aan boord van een platbodem die op de mooiste plekjes droog kan vallen. Eerst koffie, een veiligheids- en kennismaking rondje. Nog een laatste bezoek aan een heus toilet in de haven van Workum terwijl er water wordt getankt. Het belooft een zonnige warme week te worden. Op het IJselmeer luisteren we net zolang tot we 10 verschillende geluiden hebben gehoord.In Kornwederzandt werd snel geschut en dan openen de sluisdeuren naar het prachtig natuurgebied de Waddenzee.
Met een ietwat onstuimig windje tegen de stroom in naar Griend waar we vastlopen. De eerste zonsondergang is betoverend mooi. 4 vuurtorens schijnen bij: Vlieland ( isophase lichtkarakter 4sec); Terschelling ( schitterlicht om de 5 sec) ; A-me-land (3 schitteringen per 15 sec); Schier-mon-ik-oog (4 schitteringen per 20 sec). De sterrennacht onvergetelijk. En zo volgen er nog meer fotogenieke avonden.
De ziel van de Vriendschap
Bernard brengt ons naar het Schuitengat waar we op een drempel varen om de kentering af te wachten rond het middaguur. Het 60+ trappetje komt te voorschijn en iedereen kan eindelijk van afkoelen in het zeewater. Maar we zijn er niet alleen. Verderop liggen zeehonden en al gauw komen ze dichterbij en worden onze zwemmers van heel dichtbij bespied. We kunnen er enkeldiep lopen en zij hobbelen op een paar meter afstand door het ondiepe heldere water. Terwijl we de kaart bestuderen voor de vervolgroute doet een groep van > 20 zeehonden een poging vlak achter het schip langs te zwemmen. Overal kopjes boven het woelige water. Het lijken wel navi seals van de die ons achtervolgen; klaar om te enteren...
Onder Striep is een vertrouwd baaitje waar we met Oerol zijn drooggevallen. Onderweg 10 nuances van wind/water noteren.Aletha laat zich de laatste paar honderd meter voort trekken aan een lijn achter het schip. Na het avondeten wandelen we over de dijk naar Midsland voor een ijsje.
Vroeg op pad. Het water van Oosterom is 1-2 m diep en de bodem is zichtbaar in het ochtendlicht. De sierlijkste kwalletjes, zeewier komen voorbij. Plots ziet iemand honderden kleine zeesterretjes. Hoog tijd om de schoonheid van het wad vanaf een droogvallende zandplaat te bestuderen.Van Agnes krijgen we een papiertje mee om tekening te maken van wat we zien. Na 30 minuten vergelijken met wat een ander is opgevallen. Als je met de ogen van een ander kijkt zie je meer en wat eerst een kale zandplaat was ontvouwt zich voor je ogen.
Bij het Pinkewad onder Ameland komt de Eb en Vloed ons tegemoet en varen we samen op naar het eiland voor een geschikte ankerplek. Els en Peter worden met de leucothea opgehaald en brengen koelkast koud bier mee! Gezellig en bijzonder zo'n ontmoeting van 2 bekende scheepjes.
De bootvluchtelingen worden met de leucothea aan de wal gezet. Dazen alert! Agnes vraagt of we van alle plantjes/vruchtjes die je op weg naar het duintop tegenkomt een klein stukje mee wil brengen (lamsoor niet die is beschermd). We ruiken /proeven/voelen en bestuderen alle schatten met aandacht en laten een mooi schilderijtje achter voor de fietsers van Ameland. We wandelen naar het Noordzeestrand voor een duik en lopen op aanwijzing van Bernard zingend een Penta en nonagram op het strand. Op de terugweg plukken we appels uit de boom onderaan het duin en zakken weg in het slib.
's Avonds waren we kalmpjes bij opkomend water naar de haven van Nes waar we precies voor het donker voor anker gaan. Roodverbrand en plakkerig. De volgende ochtend zijn de 2 emmers kokkels ontsnapt met de vloedstroom. De eerste ploeg gaat douchen en verse broodjes halen. We mogen aan de steiger water tanken en de tweede ploeg haalt de rest van de boodschappen. Snel weer weg uit de drukke supermarkt naar de leegte van het wad.
We lopen vast op een schelpenrijke plaat en creëren schaduw met de fok en een tentzeil. Boekje, zwemmen. Agnes besluipt de vogels; heel langzaam wennen ze aan haar aanwezigheid tot ze er bijna middenin staat.
Als het tij het toelaat ( loskomen met stroom en wind tegen valt niet mee) varen we naar de Boschplaat. Het koele briesje op het dek nodigt uit voor een voeten of rug massage. Heel ontspannen gaan we voor anker om een uur te mediteren bij zonsondergang. Het wad heelt en maakt dat emoties weer kunnen stromen.Slikvoeten en blauwe plekken, maar niemand heeft last van stalpoten.
Het snikhete weer > 30 graden nodigt niet uit voor een duinwandeling; we wijzigen ons pan en zeilen naar Vlieland. Met halfwinder te loef zeilen we zingend en gitaar spelend tussen de staakjes door op zoek naar een koeler briesje, maar zelfs de wind is warm. Een paar wagen zich aan de wal en verbranden hun voeten op de straat. In de avond is er weer een activiteit. Met blinddoek voor voelen en ruiken wat Agnes heeft meegebracht uit de natuur en daarna schilderen.
We schuifelen met NO wind richting thuishaven. Rif erin/eruit/toch erin nu de wind toeneemt? Nee hoor, iedereen kan meezeilen. Zo de vallen en zo de schoten, zacht genietend op het voordek. Het is uiteraard druk bij de sluis. Voor anker bij de ingang van 't Soal in Workum voor nog een laatste sierlijke duik en nog een... en nog een. We tekenen een kaartje waar we allemaal zijn geweest en trekken lootjes en bedenken een kort gedichtje voor een ander met wie we deze week samen mochten beleven... Warm afscheid na een week vol overvloed.
De ziel van de zee
van Eb en Vloed
en iedereen doet meeDiepzwarte ogen
als de klei van het wad
speelse jongen
die we graag mogenTeder vriendelijk
liefdevol en blij
het wad maakt me vrolijk
en jij maakt me blij
Aletha
