Toen ik het artikel over de wadzeilweek las wist ik het eigenlijk meteen. Dit is leuk, dit wordt fantastisch. Ik wil de Waddenzee wel eens bekijken en op deze manier is het wel heel bijzonder. Maar het duurde toch nog een week voordat ik me aanmeldde.
Omdat ik het leuk vind om dit met een maatje te beleven heb ik Ronny hierover verteld en uitgenodigd om mee te gaan. Omdat er later nog plaatsen beschikbaar zijn heb ik andere vrienden benaderd om ook mee te gaan. Stefanie en Maud en Ardine zijn ook enthousiast over de wadzeilweek en gaan mee.
Ondanks dat ik al sinds mei weer mei hernia klachten loop en besluit ik toch mee te gaan met de zeilweek. Het lijkt me te leuk en we zien wel. Ik hoef me toch niet druk te maken of zwaar werk te doen?
Van schipper Rob hebben we te horen gekregen dat we de avond van tevoren al terecht kunnen op het schip. Van die mogelijkheid willen we graag gebruik maken (acclimatiseren). Dus vrijdag rond 7 uur vertrekken we. Eerst Ardine ophalen, dan naar Maud en Stefanie en dan Ronny ophalen. Bestemming Workum alwaar de boot, een skutsje, ligt. Meteen zijn we Maud en Stefanie (auto) al kwijt. Later blijkt dat ze nog even terug naar huis zijn gereden om de wc (?) te controleren. Rond 21 uur komen we dan eindelijk (beetje verkeerd gereden) in Workum aan bij de boot. Er is al iemand, Rita. Ik denk dat ze van de organisatie is, maar dat blijkt niet zo te zijn. De boot is ‘gewoon’ toegankelijk, niet op slot. Wij gaan aan boord, maar oh oh wat is dat krap allemaal. Ik wist al wel dat de kajuit laag zou zijn, maar het is allemaal erg wennen en ik stoot een paar maal mijn hoofd aan de lage onderdoorgangen. AU!. Bovendien blijken de meeste bedden reeds bezet. Ik kruip helemaal naar de boeg. In het gangpad ligt allerlei zeilhout, lastig. Daar is nog een slaapruimte, zonodig nog krapper (minder hoog). Daar ga ik niet bivakkeren is mijn eerste reaktie. Maar er blijkt een luik naar het dek te zijn en dat maakt het verschil. Ik heb trouwens geen andere keus dus vooruit maar. Bedje opmaken, voor tassen en koffer een plekje vinden. En dan voeg ik me bij de anderen die in het keukentje zitten. Ronny is niet helemaal tevreden met haar plek. Ze had daarover afspraken gemaakt met Rob, maar die zijn blijkbaar niet ingelost. Met haar voer ik (als vanouds) diskussies. Lekker uitdiepen dus, maar soms heel vermoeiend. We besluiten met z'n allen naar het centrum van Workum te gaan, even een kroegje pikken. Daar blijkt het al 23.30 te zijn. Het eerste kroegje is dicht, maar er is er nog een. Heerlijk even ontspannen met een glaasje en kennismaken met degenen die we nog niet kennen, Frans en Rita.
Rond 8.30 uur komt schipper Rob aan bij de boot met zijn dochter Eefke. We maken Kennis en Rob verteld over de boot (zijn pareltje) en ontvouwt de plannen voor de komende dagen. Omdat de wadzeilweek in Lauwersoog zal eindigen dient daar een auto afgeleverd te worden. Maud, Ronny en Rita zorgen daarvoor en doen een retourtje Lauwersoog. Intussen heeft Ardine haar twijfels of ze nog wel mee wil. Ze is emotioneel, maar waarom is (mij) niet duidelijk. Ze gaat naar de VVV om alternatieven (overnachtingen) te onderzoeken. We zeggen haar dat ze maar vooral haar gevoel moet volgen. Ik biedt haar mijn auto aan als voor het geval ze de week in Friesland wil blijven, maar ook voor haar bagage. Ik stel haar voor dat – als het zo uitkomt- ze met de auto vrijdag naar Lauwersoog komt.
Met Eefke ga ik naar de bakker. Ze is een gezellige meid en ze praat ronduit. Ze blijkt in Arnhem te wonen in een gastgezin ivm vooropleiding dansacademie (Artez). Na het ontbijt moeten er boodschappen worden gedaan voor de week. Iedereen mag zijn wensen kenbaar maken. Dus iedereen zijn eigen verslaving zullen we maar zeggen.Als Maud, Ronny en Rita terug zijn is het tijd om te vertrekken. We lossen de trossen, keren de boot en varen op de motor door Workum naar de haven en naar de sluis. Ardine heeft inmiddels besloten toch niet mee te gaan. Ze heeft een Bed en Breakfast geregeld. Ze vaart nog mee tot aan de sluis. Daar nemen we afscheid van haar. We varen het IJsselmeer op. Het weer is typisch hollands. Wind en wat regen. De fok is voldoende om op te zeilen. De veiligheidsvesten moeten aan terwijl we koers zetten naar Kornwerderzand (sluizen naar Waddenzee). Kitesurfers zien we kapriolen uithalen. Het waait er goed voor. Bij Kornwerderzand kruisen we de afsluitdijk. Voor zonsondergang (ca. 21 uur) meren we af aan de steiger na de sluizen. Stefanie maakt een heerlijk maaltje.
Vandaag is de bestemming Oost Vlieland. Het weer is ten goede gekeerd, blootjesweer! De sfeer is goed. Na een lekker engels ontbijtje en het uitvaren op het wad gaan de zeilen omhoog. Vooral Maud en Rita assisteren Rob en Eefke bij het heisen van de zeilen e.d. Rob is een echte verteller, heel enthousiast over de boot (skutsje), het wad, het zeilen, de eilanden etc. Er is veel zeilkennis over te dragen aan deze onervaren bemanning. Hij doet het allemaal op een zeer bemiddelende manier. Boven land zien we bewolking hangen, op zee is het zonnig. Dat is vaak zo verteld Rob.
Er zijn (tegenwoordig) veel zeilers op het wad. Rob: “de ANWB is van grote invloed geweest dat zeilers ook op het wad zijn gaan zeilen. De organisatie is erg actief op het gebied van info-verstrekking waardoor zeilers een goed beeld hebben gekregen van de mogelijkheden op het wad.” Maar de andere boten volgen steevast de vaargeulen. De skutsje kan echter over de banken zeilen vanwege geringe diepgang en het feit dat de boot ophaalbare kielen heeft. Dat maakt dat de skutsje vaak sneller op zijn bestemming is omdat een rechtere koers gevaren kan worden.
Vlieland ziet er aantrekkelijk uit als we naderbij komen. Het duin geeft het eiland hoogte. Naar de vuurtoren loopt een zandpad. We vallen droog ruim van de kant.
We gaan op wad-verkenning en zoeken zeevruchten. Maud is al bezig oesters te zoeken. Dat wordt oesters eten/proeven. Niet iedereen voelt daarvoor, maar ik wil dat wel eens proberen. Rob weet hoe je ze moet bereiden. Je moet de kleinere schelpen hebben. Openmaken, goed spoelen en een beetje citroensap erbij doen. Dat is goed te eten zeg! Maud is helemaal enthousiast, maar Stefanie wil er niet aan. Jammer! En Ronny wil het ook wel eens proberen. Zo is het borreluurtje compleet.
Vandaag is de bestemming Terschelling. Maar eerst gaan we even Vlieland Oost in. Naar de dokter. Ronny heeft lelijk haar hoofd gestoten en wil daar even naar laten kijken. En dan even door de winkelstraat wandelen. Even de sfeer opsnuiven, misschien iets kopen. Brood is er nog nodig.
Om 2 uur vertrekken we dan richting Terschelling. Een heerlijke voorspoedige tocht langs o.a. het onbewoonde eiland ‘de Richel’. Op het dek is het goed toeven genietend van de zee en de vergezichten. We vallen droog in de buurt van de aanlegsteiger van de ferry waar meer boten liggen. Het is tijd om even te zwemmen. Na Rob gaat Rita te water. Echte waterratten! Ik zwem richting steiger en kom langs een andere boot met de naam “Vrijheid”. Een mooie schuit en dat zeg ik tegen de opvarenden. Prompt wordt ik uitgenodigd voor een borreltje, terschellinger juttersbitter. Erg gezellig.
De boot valt droog vlak bij een watergeul. Daar zitten garnalen zegt Rob. Maud gaat garnalen vissen met het schepnet, maar erg veel levert het niet op. Wel genoeg om tijdens het borreluurtje te proeven. Beroepsvissers leggen in de geul een net aan. Dan ik het tijd om wat muziek te maken. Stefanie op viool en ik op gitaar. We spelen wat van ons repertoire. We krijgen bijval van de mensen/zeilers om ons heen en mensen aan de kant. Erg leuk.
Vandaag is de bestemming Ameland. De vissers, die gisteren hun net hebben uitgelegd komen dit weer ophalen. Wij kijken met belangstelling naar de vangst. Maud wil graag een vis hebben en onderhandelt over e.e.a. Het wordt een harder voor 10 euro. Dat is goed betaald en wij kunnen een visje verschalken. Maud en Stefanie maken er een lekkere vissoep van. Ik mag vandaag sturen. Dat is leuk om te doen en je krijgt wat feeling met het zeilen.
's Avonds weer lekker muziek gemaakt. Stefanie probeert een zangsessie tot stand te brengen. Wat is ze toch aanstekelijk enthousiast. Leuk! Eefke maakt foto's en video-opnames van het musiceren. Rob wil er wel een compilatie van maken.
Bestemming Ameland Oost. Maar eerst is er gelegenheid om Nes op Ameland te bezoeken omdat het zeilen vanwege getij pas na 2 uur plaats gaat vinden. Ik ga met Ronny aan de wandel op weg naar Nes. Onderweg komen we Maud en Stefanie tegen. Samen drinken we koffie bij een café. En dan slaat het weer om. Het onweert (dichtbij) en het regent ineens pijpestelen. We wachten het af onder de luifel buiten. Even later komt Rob (op blote voeten, altijd) aanlopen en vergezeld ons. Als de regen na enige tijd wat luwt keren we terug naar de boot. Het is tijd om te vertrekken.
Onderhand wordt het tijd om contact op te nemen met Ardine. Wellicht is ze in Friesland gebleven en is ze met de auto in Lauwersoog.
Vandaag ben ik aan de beurt om te koken. Ik heb pannenkoeken voor het stel, maar het is erg lastig manouvreren in het keukentje. Kromme benen krijg je ervan, maar de pannenkoeken worden gewaardeerd. Lekker met spek, appeltjes, banaan, name it.Inmiddels wordt het duidelijk dat het vele gekruip op de boot gevolgen heeft voor mijn hernia. De pijn neemt toe.
Bestemming Schiermonnikoog. Maar eerst Ameland Oost beleven. Het is een paradijselijke plek. Een lange smalle strook duinachtig land met aan weerszijde de Wadden- en de Noordzee. Er komt bijna niemand omdat het ver weg is van de bewoonde wereld. Wel rijdt er af en toe een toeristenbus. Wij wanen ons in het paradijs. Ik neem de benen voor de koffie en loop langs de vloedlijn richting Noordzee 1,5 km verderop. Lekker even alleen langs de zee lopen. Terug neem ik de route rechtsteeks terug naar de boot over de duinenrij. Mooie uitzichten. En dan kom ik Rita en Stefanie tegen die nog onderweg zijn naar de branding. Ik loop mee. Bij de branding daagt Rita me uit om mee de zee in te gaan. Door de mui naar de volgende bank waar de golven veel hoger zijn. Lekker op de golven zwemmen. Rita is een mooi mens denk ik.
Rob en Eefke hebben zich inmiddels ook bij ons gevoegd en hij attendeert op de tijd. Het is tijd om terug te lopen naar de boot, door de duinen, een stukje kweldergebied, dan een stukje wad. Hier groeit ook zeekraal.Met Ardine afgesproken dat we elkaar vrijdagmorgen om 8 uur bij de sluis in Lauwersoog zullen treffen. We zullen dan nog een stukje van het Lauwersmeer gaan bezeilen en Ardine kan dan nog even mee.
De hernia begint toch wel lastig te worden en ik meldt kapitein Rob dat ik wellicht niet mee vaar op het Lauwersmeer om meteen maar naar huis te gaan.
Bestemming Lauwersoog. Vanwege het tij wordt er vroeg opgestaan. Voor 7 uur varen we al richting Lauwersoog. Om 8 uur komen door de sluis van Lauwersoog. Vaarwel Waddenzee, adios. Het duurt nog even voordat we Ardine aan boord hebben. Samen doen we nog een tripje over het Lauwersmeer. Daar is het water weer zoet. Ik wil me wassen, het zoute water wegspoelen, maar waarom? Ik laat me door Maud met emmers water bekogelen, dan inzepen en weer emmers water en plons, zwemmen. Rob en Rita waren me al voorgegaan. Na een tochtje over het meer meren we rond 14uur af aan de jachthaven. Het zit er bijna op. We bekijken de vele jachten die er liggen, maar de skutsje heeft toch onze voorkeur (gekregen). Wat een schip, wat een mogelijkheden. Nu volgt de grote schoonmaak en het verdelen van de overgebleven spullen en het vereffenen van de kosten. Ardine bereidt de maaltijd. Het is een mooie dag, maar ik heb nu echt last van mijn hernia.
We nemen afscheid van elkaar, bedanken Rob en Eefke voor de mooie bijzondere tijd en hopen op een weerzien. Ardine wil wel rijden en ik vindt het best.
