2021
De wereld van vandaag
Een nieuwe fase in mijn leven begint. Niet dat het allemaal anders wordt of weer nieuw. Daarvoor heb ik in de loop der jaren al het nodige meegemaakt. En aan sommigen zaken ben ik zelfs gewend geraakt. Maar toch. Op mijn leeftijd is het nogal wat. Gelukkig kan ik er nog steeds van genieten. Samen met anderen. Inmiddels heb ik al wat mogen proeven van deze nieuwe fase. Wie had dat allemaal gedacht toen ik in 1910 voor het eerst door het water gleed.
Een nieuwe fase in mijn leven begint. Niet dat het allemaal anders wordt of weer nieuw. Daarvoor heb ik in de loop der jaren al het nodige meegemaakt. En aan sommigen zaken ben ik zelfs gewend geraakt. Maar toch. Op mijn leeftijd is het nogal wat. Gelukkig kan ik er nog steeds van genieten. Samen met anderen. Inmiddels heb ik al wat mogen proeven van deze nieuwe fase. Spannend en uitdagend maar het geeft ook energie. Nieuwe doelen stellen, nieuwe dingen leren, nieuwe ervaringen opdoen en nieuwe avonturen beleven. Anders roest je maar vast. Wie had dat allemaal gedacht toen ik in 1999 voor het eerst aan boord stapte.
Naast meer zorgen en meer tijd die het vraagt, geeft het paradoxaal genoeg ook meer rust. Dat heeft te maken met het feit dat ik vaak per trein reis naar Workum, de huidige thuishaven van de Vriendschap. Een reis van bijna drie uren vanaf Utrecht. Tijd genoeg dus om eindelijk weer eens een boek te lezen. Zoals ‘De wereld van gisteren’ van Stefan Zweig. Als de Vriendschap zelf kon lezen, dan zou zij waarschijnlijk veel herkennen uit haar jonge jaren van wat er in dit boek staat beschreven. Een prachtige reflectie op de onbevangenheid van de wereld en het leven van vóór de beide wereldoorlogen in de vorige eeuw. In de aanloop naar die donkere tijden, wanneer politici de spanningen laten oplopen door de onderlinge verschillen te benadrukken, haalt de schrijver juist als alternatief daarvoor het parool [voor de Europese volkeren] aan van de door hem bewonderde Belgische dichter Emile Verhaeren: Admirez-vous les uns les autres.
Dit parool van waardering en bewondering voor elkaar associeer ik met de wijze waarop de Vriendschap werkte in haar vorige fase. Mijn wens en streven is om dit voort te zetten in haar nieuwe fase.
Overdracht VOF Vriendschap
Beste vrienden,
Het is inmiddels 22 jaar geleden dat wij, Bernard, Peter, Rob en Coby, de Vriendschap kochten; lekker varen met het gezin, met elkaar, maar minstens zo belangrijk was het dat andere mensen ook hiervan konden genieten.
En wat een heerlijk handzaam scheepje is het toch, dat originele skûtsje uit 1910, die prachtige Piipster.
In al deze jaren zijn heel veel mensen komen varen, en velen blijven elk jaar komen. Er ontstond een vaste kern van mensen; schippers en anderen die altijd kwamen zeilen, klussen en meedenken. Zij gingen zich zó verbinden met ons en het scheepje, dat we vrienden werden op en rondom het skûtsje, waardoor het een gedeelde last was met heel veel lusten.
En ja, wat is er veel gebeurd op persoonlijk vlak in deze 22 jaar, maar het skûtsje was een stabiele factor ; daar kon je altijd bijkomen, uitwaaien en vrienden ontmoeten.
En toch kwam begin dit jaar bij ons, de eerste eigenaren, het gevoel dat het wat veel werd; alweer dat klussen en regelen en nabellen en boekhouden, ...
De gedachte werd geboren om voor het skûtsje andere liefhebbende eigenaren te vinden, zo mogelijk mensen die het ook zo in de vaart willen houden als wij hebben gedaan; waar ‘samen’ voorop staat en niet ´moeten’.
We zijn heel blij dat we hen hebben gevonden; Antonin en Martijn, onze trouwe schippers, nemen het stokje over en willen zich over het scheepje ontfermen! En omdat zij het op een soortgelijke manier willen gaan doen als wij deden, kunnen wij blijven meevaren, schipperen, klussen en overvaren, maar nu vanaf de ‘bijrijdersstoel’.
Wij wensen Antonin en Martijn heel veel geluk en plezier met dit prachtige skûtsje.
Zij, en wij, hopen jullie volgend jaar weer aan boord te treffen.
Hieronder gaat deze mail verder met een bericht van hen.
Warme zeilgroeten,
Bernard, Peter, Rob en Coby
Beste vrienden,
De wijze waarop Bernard, Peter, Rob en Coby invulling gaven aan het varen met de Vriendschap en zoals zij dat zelf zo mooi hebben verwoord, is ons uit het hart gegrepen. Een schip dat mensen verbindt, dat zien wij als de grote kracht van de Vriendschap.
Het is een hele prestatie om dat in ruim 20 jaar op te bouwen en vast te houden. We zien hen graag terug om nog langer te mogen genieten van de Vriendschap.
Hun keuze om afstand te nemen van het schip, hoe begrijpelijk en jammer wij en anderen dat ook vinden, verandert niet persé iets aan het reilen en zeilen van het schip.
Als de nieuwe eigenaren, die zowel Bernard, Peter, Rob en Coby als ook het schip en haar unieke karakter al lange tijd kennen, willen wij de bijzondere waarde daarvan behouden en versterken.
We hopen dat velen in de toekomst hetzelfde genoegen mogen halen uit het meevaren en meehelpen om de Vriendschap in stand te houden, zoals wij dat zelf eerder hebben ondervonden.
De komende maanden gaan we samen met Bernard, Peter, Rob en Coby werken aan de overdracht.
We houden jullie op de hoogte van de plannen voor het komende jaar en hopen jullie snel weer aan boord te mogen verwelkomen.
Met hartelijke groet,
Antonin & Martijn