Strontrace 2019
Het strontrace team: Martijn, Rob, Eefke, Aletha en Lieke.
Andere jaren stond ik aan de wal en in de ringvaart aan te moedigen. Het is natuurlijk geweldig om dit evenement thuis met Track en Trace te volgen, maar nu ik zelf mee mag beleef ik het als volgt.
In het voorafgaande weekend is er al veel reuring de haven in Workum, met een markt, en je kunt alle schepen bekijken.
Ondertussen gaan de voorbereidingen door. Martijn heeft een heus draaiboek van wat er allemaal moet en gaat gebeuren om het schip en bemanning strontrace te laten varen. De kraanlijn heeft geschavield in een blok en dat is niet veilig. Vervangen dus. De slangen van de motor lopen Rob en ik na op luchtlekkage, want ook al mag je tijdens de wedstrijd geen motor gebruiken. Je wilt niet dat de motor plots wegvalt. De weerberichten zeggen rustig najaarsweer. Ik had gehoopt op geen harde wind, maar dit zou ook weleens zwaar kunnen worden.
Maandag ochtend vroeg horen we allemaal gestommel op het dek, Sinterklaas is langs geweest.
Voor de race belt de opvarenden van de Lotta vanuit de Stille Zuidzee. De walploeg heeft in Tonga een internet café opgezocht en volgt de Track and Trace.
Na een fotomomentje met alle bemanningen mogen we de zakken kunstmest aan boord leggen. Oef, gelijk al zwaardere zakken dan ik dacht. Ben ik al zenuwachtig? Ik hoor Reid de Jong; "En nu oprotten" zeggen. Het startschot brengt 5 strontschepen in beweging. Snel zeil hijsen. Op de dijk lopen mensen mee die dingen roepen, chaos van elkaar oplopende schepen, de spanning loopt snel op. Afvallen lukt niet op tijd met een kleine aanvaring met oploper Geertje Rosa tot gevolg. We zeilen zij aan zij naast de Nooit Volmaakt bij de laatste groene ton bij de uitgang van t 'Soal en kiezen daarna ieder een eigen koers. De relatieve rust keert terug aan boord op het ruime IJsselmeer. Voorbij het vrouwenzand zakt de wind in. De grote skûtsjes Verwisseling en Sterke Jerke verdwijnen uit het zicht.
De windkracht neemt af voor de sluis en het is al donker als we in Lelystad schutten. Goed opletten op beroepsvaart. Draait de wind al zoals voorspeld? Rustig zeilen we naar de Schellingwoude brug.
Het miezert als we het hele stuk over het zijkanaal C bomen. Lieke weet ons weer op te beuren met aanmoedigingen. Go Rob, go Eefke klinkt het heel vroeg over het water als Spaarndam in zicht komt. Soep en een praatje bij de sluis. Dank je wel vrijwilligers!
Het is een telkens een feestje als we ergens langs de kant worden opgewacht door familie en fans. Even contact en dan gesterkt weer verder.
Eh, hoe ver is het eigenlijk nog vandaag?
Het is gewoon dinsdagochtend in Haarlem, ieder gaat er zijns weegs. Sommige vragen zich af wat die lui op dat schip aan het doen zijn. We bomen en jagen waar mogelijk onverstoord door. Alle bruggen openen op tijd voor ons en de beroepsvaart neemt gas terug als ze ons zien. Fijn! De zon komt door maar de wind blijft een dingetje. We lopen maar weer door. Uiteindelijk bereiken we net na de schemering de Kaag. Halfwinder doet weinig. Nooit eerder gelukt/gemoeten, maar aan het begin van het Leede kun je dus toch met windstilte net een boom diep in de zachte ondergrond steken en metertje voor metertje voortgang maken. In de verte klonk het zeemanskoor al en we roken de broodjes worst. Uitgeput zijn we bij aankomst en dan ook nog even zonder hulp alle zakken kunstmest aan de wal tillen. Bikkels zijn we, allemaal, vroeger en nu!
Het theekoepeltje tafereel was onvergetelijk bij kaarslicht. Heel bijzonder om zo ontvangen te worden door de organisatie. Een ontspannen welkom na een vermoeiende tocht. Nadat het cognossement getekend was met een vingerafdruk en verdween in het oude geldkistje was onze taak volbracht. En werd er een glaasje geschonken en nieuwtjes uitgewisseld, net als toen. Alle namen van de vorige winnaars staan sinds kort met sierlijke letters op het plafond. Wat een eerbetoon!
Met proviand voor de terugreis en een zak bloembollen voor Workum verlaten we het theekoepeltje. Geen wind, dus dan maar slapen.
Bij het ochtendgloren wacht ons nog een hele terugreis bomen en jagen door de ringvaart. Er komt weer een beetje wind, maar uit de verkeerde richting. Pas laat op de avond dansen Eefke en Lieke schijnbaar onvermoeibaar over de kade in Amsterdam en bomen Rob en Martijn onder de bruggen door. Als de vaart vrij is, want dankzij een stremming elders vaart er veel grote beroepsvaart door de grachten. Ik liep al te zwalken bij de sluis mijn rug vindt het wel genoeg voor vandaag, dus die mag even uitrusten achter het roer. Een stukje verplicht motoren over het IJ lukt nog wel.
Als ik donderdag ochtend 06:45u mijn hoofd uit het luik steek, staan er 2 slaapdronken stuurlui op het achterdek. We zijn net voorbij het paard van Marken. Ik hoor dat de wind ( kracht 2) zeer veranderlijk is geweest. Ze hebben al thee gezet en mogen eindelijk gaan liggen.
Het lukt Martijn om in z'n eentje de halfwinder te hijsen zodra het licht wordt. En bij een dreigende bui weer tijdig weggeborgen. Voorbij de sluis bij Enkhuizen kan de halfwinder weer te loevert en maken we eindelijk 6 knopen voortgang. Om 13:48 gefinished en een warm onthaal in de thuishaven. Op het kroegschip horen we hoe het de overige deelnemers is vergaan ( niet letterlijk). Ook als laatste wordt je hier voor vol aangezien.
Aletha
