Donderdag 25 september 2014:
Verzamelen aan boord bij het theehuis in Park Leerust, te Warmond.
Vrijdag 26 september 2014:
De eerste etappe: van Warmond naar Vinkeveen (zie Turfrace-vrijdag.gif). Vroeg uit de veren want het palaver is al om 07:00 uur, de start is om 07:30 uur en de aankomst is uiterlijk om 19.00 uur. Na afloop is er een gezamenlijke maaltijd met alle bemanningen bij de Watersportvereniging Vinkeveen Abcoude.
Zaterdag 27 september 2014:
De tweede etappe: van Vinkeveen naar de Tolhuissluizen (zie Turfrace-zaterdag.gif). Uitslapen want het palaver is pas om 10:00 uur, de start om 10.30 uur en de aankomst is uiterlijk om 19.00 uur. Na afloop is er een gezamenlijke maaltijd met alle bemanningen bij de Tolhuissluizen.
Zondag 28 september 2014:
De derde en laatste etappe: van de Tolhuissluizen naar Warmond (zie Turfrace-zondag.gif). Het palaver is om 09:00 uur, de aankomst is uiterlijk om 15.00 uur want dan begint de prijsuitreiking.
Had ik in 2013 door werk en overweldigende belangstelling niet op de Vriendschap gevaren, was ik dit jaar zeer alert op de vaarkalender. Zodra de eerste wadweek met open inschrijving verscheen heb ik mij aangemeld en toen er ook nog een week mogelijk was heb ik mij daar ook voor aangemeld. Zo kwam het dat ik dit jaar in de week van 12 juli en die van 26 juli aanmonsterde op de Vriendschap.
De eerste week was Peter schipper en Ahobel, Karl, Maarten, Cor, Lisan, Vivienne, Marja en ikzelf passagier. Karl en Maarten komen uit België en waren zo vriendelijk om mij onderweg op te pikken. In Harlingen aangekomen was een deel van de bemanning boodschappen doen en konden wij op ons gemak inscheppen en koffie drinken. Het was geweldig weer, warm met net genoeg wind, en eenmaal op de Waddenzee was de verleiding groot om naast het vredig voortkabbelde skûtsje mee te zwemmen. Welke verleiding een aantal van ons dan ook niet heeft weerstaan. Het mooie weer bleef met een wisselde windkracht, mij hoor je niet klagen. Uiteindelijk zijn wij tot Greetsiel (Duitsland) gekomen en terug gevaren naar Lauwersoog.
Naast de geneugten als het nuttigen van een drankje terwijl je verkoeling zoekt in het water rond het skûtsje, hebben wij ook fantastisch gezeild, zelfs de halfwinder gebruikt, en op weg naar Greetsiel bijzonder vogels gespot(met dank aan Vivienne). Over het Wad gezworven met een leuke groep mensen en een aantal hilarische momenten. Zo liep Cor op een gegeven moment in een broek van Ahobel, ving Maarten met blote handen tijdens het botje trappen een flinke vis en was Ahobel enigszins verbaasd dat de douche op de Vriendschap slechts een puts is.
het lijkt wel vakantie; verzuchten we de hele week
Tijdens de mailwisseling over mijn tweede week bleek Hans dicht bij mij in de buurt te wonen. Om kosten te delen, het milieu minder te belasten en ook gezelliger besloten om samen te reizen. Aangekomen in Lauwersoog bleek de bemanning te bestaan uit Bernard (schipper), Aletha, Ruud, Tine, Willie, Paul, Inge, Mark, Hans en Ik. De gemiddelde leeftijd van de groep lag relatief hoog ik was met mijn 53 jaar een van de jongste, ook wel eens leuk. Petje af voor de oude garde, behoudens extra inspanning op het gebied van communicatie door het niet altijd adequaat functioneren van hoortoestellen ging het prima. Niets was ze teveel en de laatste dag hebben de zussen Tine en Willie ook nog rond de voor anker liggende boot gezwommen, Chapeau!
Ook deze week was het geweldig weer, lag er donderdagmorgen een zeehond nog geen 25 meter van de boot waren de lepelaars zo talrijk als de mussen bij ons thuis (nu overdrijf ik).
Door privé omstandigheden kwam Mark zaterdag later aan boord, met als gevolg dat wij door afgaand tij vast liepen met bijkomend voordeel dat heerlijk gezwommen kon worden en in het zand gespeeld.
fotograaf Mark ontbreekt
Omdat Willie op dinsdag een begrafenis had op Ameland en dat, dat goed in ons schema was in te passen heeft een deel van de crew Ameland per fiets verkent en hebben Bernard en Aletha geklust op de Vriendschap.
Nu net terug van een weekend in September, vanuit Workum vertrokken. Aan boord: Bernard, Aletha, Lisan, Jacqueline, Bert Jan en ikzelf. Geloof het of niet maar zaterdag was het weer fantastisch weer, zo goed zelfs dat Lisan en ik in het IJsselmeer hebben gezwommen het water was best lekker.
In het begin van de morgen was het nog wat heiig en omdat Aletha wilde oefenen, voor de Turfrace, zijn wij al bomend en jagend naar het IJsselmeer gevaren. Voor mij een nieuwe leuke ervaring. Zaterdagavond in Makkum overnacht en zondag met veel wind onder zeil binnendoor met veel bruggen naar Workum gevaren, het laatste stuk(je) geboomd. Wat opviel tijdens het bomen dat de Friese bevolking dat zeer waardeert, vaak werd ons bemoedigend toegeroepen zijn jullie aan het oefenen. Een enkeling vroeg heb je motorpech, waarbij een sleepje werd aangeboden. Weer fijn gevaren, ook nog de mast gestreken om de dirk te repareren. Was een bijzonder weekend met veel nieuwe indrukken. Nu de schaatsen uit het vet, volgend jaar weer varen.
Aan boord: Bernard, Aletha, Ruud, Paul en Inge, zussen Willie en Tine, Hans, Pieter en very last but not least Mark
We treffen elkaar in de buitenhaven van Lauwersoog aan de zoute kant. De boodschappen zijn zaterdagochtend gehaald in Anjum en we staan te popelen om te gaan zeilen. HW om 11:30, maar er ontbreekt er nog een waarvan het 06 nummer niet klopte. Bijna waren we vertrokken; maar de geduldige schipper weet zich te beheersen.
Het is met recht een senioren bootje ( maar liefst 3 opvarenden zijn 80+ jaar oud, de jongste bijna 50), maar iedereen beweegt soepeltjes en van gene over de naakte lijven is geen sprake. Een klein stukje varen en we lopen vast. Het water is heerlijk van temperatuur en iedereen kan niet wachten van boord te springen. De waddenzee loopt leeg en we bouwen snel een dammetje rond het privezwembadje. Een goed begin.
met de luiken open is er zelfs stahoogte
Terug langs Lauwersoog en nog een keer. Wat zal het; het is overal mooi zeilweertje en zonnig en er is voor jong en oud, ervaren zeilers en minder ervaren een plekje aan boord. Met de luiken open is er zelfs stahoogte.
3Literpak wijn, de gele werkhandschoenen en poedellapjes;een handig zaklantaarntje en het boek van Godfried Bomans komen tevoorschijn; de regenpakken blijven onderin de tas. We krijgen een goede hygiene tip: geen handen wassen na een toiletbezoek in de afwasteil. Ook het plastic afval scheiden houden we erin.
Voor de begrafenis van een goede vriend/eilander willen Willie en Tine dinsdag op Ameland zijn. Met de veerboot op de hielen en wind tegen motoren we de aanlegsteiger voorbij en worden door de stroom flink weggezet. Er liggen al > 10 boten voor anker, dus we moeten een eindje verderop gaan liggen vanwege de "drukte". Het is prima te waden naar de wal (plons kopje onder) maar net die laatste meters bij de basaltblokken zijn gevaarlijk bestrooid met slakjes en scherpe oesterschelpen die je voeten openhalen. Hans en Pieter Mark sjouwen de jerrykan om de watertank bij te vullen na een flinke fietstocht over het eiland. Thanks! Terwijl de opvarenden zich vermaken zich op het eiland ( mintthee van de Hanos) wordt de Dirk eindelijk geschilderd door Bernard en Aletha. Hoewel ik me al vaak heb gestoord aan de roest en las verkleuringen; ziet het er plots iets te mooi en egaal geel uit. Oud en verweerd/gerimpeld is eigenlijk toch het mooist.
De weersgoden zijn ons gunstig gezind. We worden wakker met een briesje. Aan de rand van het geultje ligt een zeehond zijn yoga oefeningen te doen. Even verderop 3 lepelaars. Met een mooie zwaai leggen we in Holwerd aan op het strand in het zicht van de vele wachtenden op de veerboot. Mark gaat hier eerder dan gepland aan wal; we zwaaien hem met z'n allen na.
Hier is het grijs, maar de oostpunt van Ameland ligt in het zonnetje te wachten. Het lijkt wel een bounty eiland als we in de leucothea als bootvluchtelingen aan wal gaan. Maar wel met goed gevulde magen; dankzij de pannekoekenboot van Paul. Heerlijk luieren in de duinen en zwemmen in de Noordzee.
De week eindigt met een hartelijk afscheid in Lauwersoog.
hartelijk afscheid na een week samen varen
Bij thuiskomst nog wat mailtjes van de opstappers!
Mark
Welkom thuis allemaal! Wat hebben we een mooie week gehad samen. Ik dank jullie voor het fijne gezelschap en Bernard en Aletha in het bijzonder voor de full-service organisatie
Pieter
Nu weer wennen aan het leven op het land, maar dan wel met stahoogte en stromend warm en koud water. Het blijft afzien.
Hans
Bovenste Beste Wadgenoten; Heel, heel voorzichtig probeer ik weer op aarde te landen. Mijn zeebenen beginnen al iets rustiger te worden. Bij mijn thuiskomst, na het afleveren van Pieter, heb ik eerst vijgen geplukt en gegeten. Daarna de voordeur open gedaan het luik verwijderd en mijn bagage incl. mijzelf laten zakken. De 'sta' hoogte was ik al gewend.'s Morgens heerlijk een duik genomen in de sloot achter mijn huis, zonder eb en vloed problemen, en weer terug in mijn eigen huisskûtsje.
Ontspannen midweekje na Pinksteren. Vanuit Harlingen zuiderhaven naar Vlieland gevaren. Zorgvuldig mijden we de strekdammetjes ( herinnering aan 2013 komt boven) en waden naar de wal bij laag water. We struinen de hoofdstraat af voor broodnodige proviand. Met het volgende getij eindigen we op de Vliehors. Op het strand komt een jeep op ons af en een militair uniform maakt ons duidelijk dat we niet naar het Reddingshuisje midden op de Hors mogen lopen. Dit was vroeger een vluchtplaats voor gestrande drenkelingen, nu ingericht als juttersmuseum en natuurlijk een fantastisch decor. Er zijn filmopnames. Achteraf realiseren we ons dat de militair misschien wel een ordinaire acteur was zonder enige autoriteit. Maar we houden ons aan zijn instructies. Er is tenslotte ruimte genoeg voor onze 4 zieltjes op zoek naar rust en ruimte.
De Vliehors is een zandvlakte van 20km2 aan de westkust van Vlieland., waar vindt je dit nog in Nederland. Ieder poedelt en wandelt wat of staart voor zich uit de leegte in. We genieten volop.
Brandende zon op je huid en er staat een mooi gedicht geschreven in het fijne zand door de banden van de Vliehors Express;
Breng gedachten vol verlangen naar het lege stille strand Schrijf ze duizend stille malen tussen duizend korrels zand.
's Avonds bij ondergaande zon komt de voorstelling naar ons toe. Voor de steiger stopt een jeep, enkele militairen stappen uit incl cameraman en bepakking. Het silouet van de met dons beklede geluidsopname apperatuur is duidelijk herkenbaar. Op een afstandje lijken het net wandelende takken die zich over iele steiger bewegen. Even later komt de veerdienst De Vriendschap de acteurs oppikken. Wachten wachten wachten zijn ze blijkbaar wel gewend. Take 5..Cut.
steigervoorstelling
Door het zeegat naar Texel en dan vallen we droog op een prachtige plaat nog voor het middaguur. Ruud geniet als naturist van het snikhete windstille weer, Ruth naait verder aan een zeilenzakje en Bernard leest. Aletha schildert het ruim geel tot de verf op is. Zo ontspannnen dat we het er maar niet over eens kunnen worden of het nu dinsdag of woensdag is. Gelukkig weet de schipper nog dat we vrijdag in Harlingen terug willen zijn voor de start van Oerol.
Aan boord: Bernard (schipper) Vivienne (dagschipper), oma Ineke en Fynn, Jorn en tante Aletha, Willem de Haan
Laat de opstapper Willem die Vriendschap had gegoogled nu net om de hoek wonen van mijn neefje Jorn. Dus dat was makkelijk met vervoer naar Workum. Oma Ineke en Fynn hadden op de terugweg geluk en haalden precies de trein naar Leeuwarden op zondag. Vivienne wist de weg.
Na een kort veiligheidsrondje voeren we door de pas gerenoveerde sluis 't Soal op. Het was prachtig weer en we moesten wachten om geschut te worden want de bootjes lagen te wachten. De sluiswachter geloofde dat het abonnement onderweg was, maar maakte voor de zekerheid nog een aantekening. Water en diesel, proviand en iedereen aan boord en de zeilen werden gehezen op het IJsselmeer. Fynn aan het roer bij de vuurtoren en zwaaien naar Reid en Connelie die ons vorige week nog lekker eitjes hadden gegeven van de kipjes. Met een rustig windje werden de rakbanden gesteld en mocht iedereen die wou aan het roer staan. Fynn had al snel een uitkijkpost in de mast ontdekt en waarschuwde ons voor elk ander schip; totaal 76 zeiltjes geteld op het IJsselmeer. Prachtig voorjaar!
Bij Stavoren weer naar binnen en overnacht op het eilandje in de Fluessen. De koele dagschipper Vief liet zich niet kennen toen Bernard plots van boord sprong en de Leucothea los gooide. Die komt wel roeiend thuis en we voeren op ons gemak de aanlegplaats binnen. Een wel heel bijzondere aanlegmanouvre waarbij het anker de paal omhelsde. Met wat gepruts en geboom lagen we heerlijk beschut. Jorn en Fynn trokken erop uit met hakbijl en zaag en hadden in mum van tijd een kampvuurtje gestookt. Whisky was door Willem aan boord gesmokkeld en zo blijf je heerlijk warm.
De volgende ochtend stralend zonnetje op het achterdek. Niemand had haast behalve de schipper die alweer plannetjes aan het maken was om de bemanning waar voor hun geld te bieden. 3x een rondje rond het eiland en de snelste tijd krijgt een paashaas. Eenmaal buiten stond er toch een straf windje en werd het rif toch maar weer gestoken; alvorens koers te zetten naar Heeg voor koffie. Er lag een prachtig houten bootje; een jonkie met vleugeltjes. En de doppiocappucinoapparaatonderhoudsmonteurdiplomauitreikingsgebouw woorden maakten de tafel aan het lachen. Met een stevig bries en Jorn aan de fok opkruisen en dat zonder een handje in een blok te krijgen. Z'n tante was opgelucht toen de zeilen werden gestreken en we koers zetten door de sloot naar Workum. Bij watersport winkel de Liefde nog snel een rekening courant geopend; daar komen we nog vaker. Wie gaat er mee?
